Komrij. 80.

Wie er laatst dus 80 zou zijn geworden, is Gerrit Komrij. Om dat te vieren is er nu een leuk boek metinclusief schitterend eerder onuitgegeven gedicht over zijn vader te koop en waren er laatst diverse festividingesen. En nu is er ook nog: dit interview met Arie Pos van Wouter Post van Café Weltschmerz met het licht aan. Arie Pos is een biografie over Gerrit Komrij aan het schrijven en Arie Pos heeft dan misschien wel geen verstand van muziek (Arie Pos vindt The Kinks beter dan The Beatles) maar hij heeft wel verstand van Gerrit Komrij. Dus als u meer wilt weten over de doodste schrijver van Winterswijk, dan is dit een ontegenzeggelijke KIJKTIP.

Keuvelen over Komrij

AvA: "Dr. Pos, u bent de biograaf van Gerrit Komrij. Ger was een gevreesde polemist. Mensen die hem niet kenden dachten dat hij een enorme gifkikker en azijnpisser was. Ik vond Gerrit en Charles juist heel gezellig. Dan zaten we in de keuken in het Komrijk in Vila Pouca da Beira te borrelen en draaide hij ABBA, Dolly Parton (Jolene), Stand by your man van Tammy Wynette en natuurlijk De Postkoets van de Selvera’s."

AP: "Ger moest zich kwaad maken om een goede column te schrijven. Altijd zo dicht mogelijk tegen de deadline aan. Dan zat ik bij hem in de keuken en zei hij: ik moet mijn column schrijven maar ben nog niet kwaad genoeg."

AvA: "Waar kon hij zich echt druk om maken?"

AP: "Politici, de doldraaiende antiracismelobby, rabiate feministen, relnichten die bij het minste of geringste kirrend met hun beentjes omhoog gaan. En hij hield niet zo van jongens met petjes."

AvA: "Wat bedoelde hij daarmee? Zijn dat jongens met bontkraagje op scooters die de wereldcup jatten?"

AP: "Ger en Charles voelden zich in eind jaren zeventig in Amsterdam al bedreigd door Marokkaanse potenrammers. Charles is een paar keer in elkaar geslagen. Die mohammedaanse homo- en pottenhaat was een van de redenen voor hun emigratie naar Portugal."

Ava: "Over de Griekse beginselen gesproken: in de legendarische Mosse-lezing gaat Ger enorm te keer."

Een citaat: Kijkende naar de televisie en het parlement krimp ik verder. Waar heb ik het aan te danken dat ik behalve mijn likdoorn en mijn groot talent ook nog mijn homoseksualiteit moet meezeulen? Ik wil niet vertegenwoordigd worden door een zingende zak met lachgas. Ik wil niet geknuffeld worden door een politicus met wie ik niets heb.

Homoseksualiteit, zoveel is duidelijk, leent zich niet voor solidariteit.

Dat komt goed uit, want ik wil er niet graag meer bij horen.

Stilletjes is een droom aan diggelen gegaan. Ik heb altijd met het idee geleefd dat homoseksualiteit ook te maken had met ironie, kritiek, satire, dubbele bodems en diepere zin. Gerard Reve schreef in zijn begintijd dat je maar naar de taartjes etende volksvrouwen op de gebakafdeling van de Hema op de Nieuwendijk hoefde te kijken om prompt homoseksueel te worden. Zoiets ongeveer. Iedereen kent dat verhaal. De omgekeerde toestand lijkt nu bereikt. Je hoeft maar naar de pijnlijke standaardnichten op het scherm te kijken of je weet dat je daar niet bij wilt horen. Je zou zo snel mogelijk heteroseksueel willen worden. Er valt geen eer meer te behalen door je homo te noemen.

Homoseksualiteit, vaarwel. Bedankt voor de kennismaking.

Toet toet boing boing op het... GERRIT KOMRIJ COLLEGE

Misschien moeten we gewoon een keertje káppen met die brakke huppeldepupjes als bandjes en bankjes en voetbalstadions en geitenpaadjes die alleen maar benadrukken dat er iets anders is dan 'normaal'. We kunnen regenboogvlaggen ophangen wat we willen maar zolang - even een omweg maken, zo terug op het hoofdpad - de islam in dit land álle ruimte krijgt om homo- en vrouwonvriendelijke crack de wereld in te slingeren én linkse idioten als deze mafklapper alsook de Klavertjes van deze wereld voorop lopen in de Polonaise van de Profeet (homofobe Strijders van de Islam zijn niet zelden GroenLinksers) verandert er precies helemaal NIKS in de bewustwording van (sommige) mensen. Bovendien: je kunt op een school ook gewoon lesgeven over homoseksualiteit zónder dat de hele trap geverfd moet worden in RAL Regenboog, maar in Nederland 2022 móet een trap geverfd worden in RAL Regenboog want anders ben je niet inclusief genoeg. En zijn het een keer niet de Moslimbroeders die problemen hebben met homoseksualiteit, dan - hier terug op het hoofdpad - zijn het wel de Raisaoïden die het wappiewater in het motorblok laten overkoken. Zoals deze types in Winterswijk. School krijgt dus een of andere regenboogtrap en dan zegt ene Haitske Heesen: "Het gaat ons vooral om de regenboog. Het symbool dus. Voor ons is dat onderdeel van de Great Reset. Daar voelen wij ons niet prettig bij en hoort niet op een school. Had het GKC voor hartjes gekozen, dan was er geen probleem geweest." Het zal u niks verbazen maar de Facebookmuur van deze Haitske staat vol met Agenda 2030-complotten, WEF-gekeutel, geleuter over Ivermectine en reptielencrack. Misschien leidt die regenboogtrap wel naar het gesticht want dan zou het voor Haitske en die andere beroepsfacebookers in de overgang eventueel de moeite waard zijn een paar treden te proberen. Enfin, o ironie, dit speelt dus allemaal op het GERRIT KOMRIJ COLLEGE en die was zo gay als een kanon. Leuk gay, dat dan weer wel, en ook nog familie van ons...

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 4 (doet tevens dienst als Stamcafé, reaguurders)

De Ondergang van Nederland. Land der Naïeve Dwazen kwam half oktober 1990 uit en is een fel en vooral hilarisch manifest van een Boze Blanke Man, die het schreef onder het pseudoniem Mohamed Rasoel: Mohamed de Boodschapper. 

Dat is een subtiele verwijzing naar de Profeet maar ook naar een willekeurige Mo, een gastarbeider die slecht nieuws heeft voor het Nederlandse volk. En dat is natuurlijk de grap, want als het pamflet door Bob Polak, Hugo Brandt Corstius, Max Pam of Theodor Holman geschreven was (in die hoek van oud-redacteuren van Propria Cures werd gezocht) of door Gerrit Komrij, zou de rel die uitbrak nog groter zijn geweest. 

Ik heb De Ondergang van Nederland een paar keer herlezen en wat mij opvalt, is dat de ironie en het sarcasme er vanaf spatten. Bovendien is het erg goed geschreven, in de stijl van Propria Cures in de jaren zeventig en tachtig. Hier en daar doet het zelfs denken aan Soumission van Michel Houellebecq. Een voorbeeld: 

"Bij de eerste aanblik van de Nederlanders ziet men Atlas die de wereld torst. Bij de tweede verandert men niet van mening. Bij de derde lijkt het wel of de Nederlanders per se iets willen bewijzen met hun goede daden, ongeacht de consequenties en misschien zelfs ongeacht degene op wie de goede daden zijn gericht. ‘Wat zeg je daar, gebruik jij fosfaatvrije zeep? O, dat is nog niets, ik doe aan dierenbescherming. Wat? Je moeder werkt voor Greenpeace? Dat is nog kinderspel, mijn moeder werkt voor de Vereniging Vluchtelingenwerk en mijn broer is trouwens tegen zure regen, mijn vader protesteert tegen kernwapens, onze hele familie is tegen discriminatie en we hebben zelfs twee gitzwarte kindertjes in de schuur wonen, die hebben we mee teruggenomen uit Afrika, al wilden we er eigenlijk drie, dus je ziet wel hoe geweldig wij zijn. En o ja, bijna vergeten: we hebben ook nog op GroenLinks gestemd.’ 

De Indianen beschilderden hun gezicht, de Afrikanen doen allemaal ringen om hun hals en in hun lippen, sommige mensen dragen veel sieraden om hun status te tonen, de Nederlanders etaleren hun geweten. De onverkwikkelijke vraag is hier in hoeverre de Nederlandse goede bedoelingen bestemd zijn voor de wereld en in hoeverre voor hun eigen geweten en hun ego."