Frenske Bulletin Week 36, door Arthur van Amerongen

Frans Timmermans had een beroerde week achter de rug en werd gered door de Tilburgse GroenLinks-wethouder Esmah Lahlah, die tot nummer twee van de kandidatenlijst van GroenLinks-PvdA werd gelanceerd. De media jubelden van vreugde over deze dea ex machina en waren de laatste peilingen - waaruit bleek dat het Frenske-effect volledig was uitgewerkt en Groep Timmermans weer op een miezerige 20 zetels stond - op slag vergeten. 

Iedere Frenske-watcher weet dat de Great White Hope van deugend blank Nederland na zo’n vernietigende peiling minimaal twee dagen niet aanspreekbaar is voor zijn hofhouding. Vermoedelijk liep hij van woede te stampen door zijn rijtjeswoning in Maastricht en smeet hij met servies. De hond had zich in het arbeideresque tuintje verstopt. Zeven zetels verlies stond niet in de planning en dat er ineens twee andere, zeer serieuze kandidaten voor het premierschap bleken te zijn, al helemaal niet. 

Zijn voorstel om de SP en de PvdD op te slokken in Groep Timmermans was ook al afgeketst: 

Marijnissen zei al eerder dat de verschillen met GroenLinks en PvdA groot zijn, bijvoorbeeld bij de aanpak van arbeidsmigratie. Ze is door de oproep van Timmermans niet van gedachten veranderd. Volgens Marijnissen kan de SP met veel partijen samenwerken ‘die Nederland socialer willen maken’. “Maar de ervaring leert ook dat de PvdA vaak voor de verkiezingen mooie beloften doet, maar na de verkiezingen liever met CDA of VVD in zee gaat en aan afbraak- en bezuinigingspolitiek meewerkt. Dit heeft het vertrouwen van mensen in de politiek flink beschadigd. Dus iedereen die echte verandering wil, kan het beste SP stemmen.’

Drie dagen na de vernietigende peilingen had Frenske zich weer herpakt en kwam hij terug met een wervende twiet:

Het is tijd om samen de boel weer op de rails zetten. Met ons verkiezingsprogramma laten we zien dat we weer een land kunnen worden waar we trots op zijn. Dat we verschillen overbruggen, uitdagingen waar we voor staan aanpakken en toewerken naar een sociaal en groen Nederland.

En Rob Jetten gaf ondanks subsidiestop TOCH geld

De geplande biomassacentrale van Vattenfall in Diemen is de milieuvergunning kwijt. Dat heeft de Raad van State besloten. Noord-Holland moet van de hoogste bestuursrechter alsnog uitgebreid onderzoek laten doen naar de milieugevolgen van het bomencrematorium, de door de provincie in 2019 verleende omgevingsvergunning is vandaag vernietigd omdat er geen milieueffectrapport was opgesteld. Eigenlijk wil niemand de biomassacentrale meer. Urgenda cum suis  zeiden al nee, de wetenschap zei ook nee, Vattenfall zelf voelde de bui al hangen en is ondertussen bezig met De Grootste Waterkoker Van De Wereld. En de Raad van State zegt vandaag: "Volgens de provincie zijn de houtpellets die Vattenfall wil verbranden geen afvalstof. De Afdeling bestuursrechtspraak oordeelt dat de houtpellets in dit geval wél als afvalstof moeten worden beschouwd. Daarmee moet de centrale als een afvalverbrandingsinstallatie worden aangemerkt en had de provincie de vergunning niet mogen verlenen zonder een milieueffectrapport." De enigen die nu nog in biomassa geloven zijn Frans Timmermans en Rob Jetten. Die laatste heeft ondanks zijn eigen subsidiestop voor biomassacentrales Vattenfall dit jaar TOCH nog een miljoenensubsidie gegeven.

door Arthur van Amerongen

Ik was een van de weinige volidioten die afgelopen dinsdag een uur naar de lancering van Frenske’s verkiezingscampagne in de Caballero Fabriek in Den Haag heeft gekeken. Dit doe ik allemaal voor jullie, jongelui. Beloofd is beloofd! Net als heel weldenkend en fatsoenlijk Nederland had ik mij voorafgaand aan deze happening vreselijk druk gemaakt over de hebzucht van onze premierskandidaat, één van de zeven hoofdzonden. Nummer 2 van de zeven is  Avaritia. Avaritia is Latijn voor hebzucht en gierigheid. Ik denk dat Frenske het verhaal over zijn wachtgeld kan spinnen en downplayen tot hij een ons weegt (pun not intended), maar het is natuurlijk een verschrikkelijke start van zijn campagne. Onze Limburgse socialist staat nu bekend als een graaier. 

Over Frenske’s zeven hoofdzonden schreef ik gisteren in mijn vrijdagpreek voor HP/De Tijd, maar aangezien niemand van de reaguurders mij daar volgt, zal ik het nog even uitleggen. De lijst van zeven hoofdzonden werd in de 6de eeuw opgesteld door paus Gregorius en is letterlijk en figuurlijk op het lijf van Franciscus Cornelis Gerardus Maria Timmermans geschreven.

Dikke lul, drie kilo

Met de werkende klasse die met het broodtrommeltje op de bijrijdersstoel naar het werk forenst heeft deze privéjetvlieger die zich overal waar hij binnenkomt laat fêteren met gratis vreten natuurlijk al geen enkele binding meer, en dat oeverloze gedweep met de mijnen en de koempels is vooral heel erg sneu. Frans Timmermans weet namelijk helemaal niet meer hoe het is om te moeten werken om te overleven, de eindjes aan elkaar te knopen, met trillende lip een blauwe brief open te maken, met de overheid in de clinch te liggen over toeslagen, te leven van loonstrookje naar loonstrookje, in de rij van de supermarkt niet te weten of je de boodschappen kan betalen. Frans Timmermans doet namelijk geen boodschappen, hij vreet van buffetten, en als hij wel boodschappen nodig heeft dan stuurt-ie een bediende. Tuurlijk, Frans Timmermans werkt ook hard, en verder wordt alles 'm in de schoot geworpen en wordt er bovendien een GIGANTISCH salaris op z'n privérekening gestort en worden er TONNEN aan wachtgeld op z'n privérekening gestort. Het is lekker makkelijk mensen te dwingen tot elektrificeren als je niet die kleine Amsterdamse ondernemer bent die op het financiële schavot wordt gehesen omdat-ie een peperdure e-bestelbus MOET aanschaffen, maar als de BMW's met bestuurder je komen halen. Dat vakantieboomers maar niet meer moeten vliegen naar Alicante, terwijl jij eraan gewend bent dat de privéjet je van hot naar her brengt (de trein is alleen voor de foto's, en als-ie niet te vaak hoeft over te stappen, en die fiets was tachtig taart geleden). Frans Timmermans is vet multimiljonair, een omhooggevallen beroepspoliticus met een grote muil, met nostalgisch gedweep en idealistisch gepreek, een onhebbelijke versie van Rob Jetten die ons komt vertellen hoe WIJ het allemaal verkeerd hebben gedaan de afgelopen tig jaar. Maar Frans, ben je miljonair? "Ik ben het oprecht niet."

Recente uitlevering van El Pollo trekt tien jaar oud diplomatiek dossier open

Vorige maand leverde Spanje Hugo Carvajal uit aan de Verenigde Staten. Washington joeg al ruim tien jaar op de drugsbaron, die bovenaan de lijst Most Wanted van de Amerikanen stond. Carvajal is het voormalig hoofd van de militaire inlichtingendienst van Venezuela en het brein achter de omwenteling van de Bolivariaanse Republiek tot narcostaat. Hij en zijn collega-generaals van het Cártel de los Soles organiseerden met goedkeuring van Hugo Chávez - en later Nicolás Maduro - de territoria, de ladingen, de markten en de logistiek van drugshandeloperaties. Carvajal was de schakel tussen Cártel de los Soles en de FARC, waarmee hij een deal sloot die de doorvoer van drugs over de westelijke grens van Venezuela vergemakkelijkte. 

Frans Timmermans, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken en nu de best betaalde lijsttrekker uit de Nederlandse geschiedenis, liet Carvajal - de nieuwe Venezolaans consul op Aruba - op 28 juli 2014 vrij. Precies een week na de aanslag op vlucht MH17 raakte Nederland daardoor bijna in een militair conflict met Venezuela verwikkeld. 

Narco Hugo Carvajal, bijgenaamd El Pollo, had drie dagen in de gevangenis gezeten nadat hij op nadrukkelijk verzoek van de VS was gearresteerd en Washington om zijn onmiddellijke uitlevering had gevraagd. De Verenigde Staten, de DEA, Arthur Dowers (de Arubaanse Minister van Justitie), Peter Blanken, (hoofdofficier van Justitie op Aruba) en de Arubaanse rechter-commissaris Yvonne van Wersch reageerden verbijsterd en woedend. Volgens Venezuela was Hugo Carvajal diplomatiek onschendbaar, maar Nederland wees die claim aanvankelijk nog van de hand. Timmermans liet Aruba ineens weten dat Carvajal toch behandeld werd als onschendbare diplomaat en daarom moest worden vrijgelaten. Hoewel Aruba dit beschouwde als een juridisch foefje en een 'draai' van Timmermans, had het geen andere keuze dan Carvajal te laten gaan.

Tot op de dag van vandaag weet niemand waarom Timmermans geheel op eigen houtje plotseling besloot Carvajal vrij te laten, al wijst alles erop dat hij gezwicht is onder druk van Cuba en Venezuela. De vermeende meesterdiplomaat kwam goed weg met zijn paniekbeslissing, temeer omdat alle Nederlandse media over MH17 schreven en de uiterst dubieuze rol van Timmermans in de Zaak Carvajal daarom nauwelijks aandacht kreeg. 

Een WOB-verzoek van 31 januari 2017 kwam geheel grijs gelakt terug. Wel te lezenis de woedende reactie van de State Department: We are disturbed by credible reports that have come to us indicating the Venezuelan government threatened the governments of Aruba, the Netherlands and others to obtain this result. This is not the way law enforcement matters should be handled. We will continue our efforts to see Carvajal is brought to justice.

23 November 2013 (18:27) - CARACAS - Minister Frans Timmermans (R) van Buitenlandse Zaken schudt de hand van president Nicolas Maduro (2eR) van Venezuela tijdens de receptie van Koning Willem-Alexander en koningin Maxima bij het presidentieel paleis Miraflores. Het koningspaar is vanuit Colombia aangekomen voor een kort kennismakingsbezoek in Venezuela. ANP ROYAL IMAGES ROBIN UTRECHT

Vandaag: De groeipijnen van een wonderkind

De politbureaus van GroenLinks en de Partij van de Arbeid hebben hun achterban lang in het ongewisse gelaten, maar de levende kanonskogel is door de kerk: een gezamenlijke lijsttrekkerscommissie heeft Frans Timmermans unaniem voorgedragen als kandidaat. Op 22 augustus wordt bekend of ook de leden van beide partijen hierachter staan. De partijen willen vanwege de snel naderende verkiezingen niet wachten met een stemming tot het gezamenlijke congres op 14 oktober. Levende kanonskogel klinkt wellicht iets te badinerend. Laat ik daar sloopkogel van maken. Frenske, de sloopkogel van D66. 

Attje Kuiken heeft inmiddels een extreme makeover ondergaan om er uit te zien de perfecte cheerleader van Frenske, maar ik denk niet dat de gedoodverfde nieuwe premier van Nederland gevoelig is voor de avances van de struise vraauwlu uut Grunn want het laatste waar ik bij Timmermans aan denk is seks en erotiek, al zou hij natuurlijk best een rolletje kunnen spelen in La Grande Bouffe: de musical. Denk aan de taartscène op het keukenblok met Andréa Ferréol en Ugo Tognazzi, of aan de sterfscène met Michel Piccoli. Overdosis aardappelpuree! 

Ik ben ervan overtuigd dat Timmermans onkreukbaar is als het aankomt op vrouwen en de mammon. Er was natuurlijk die ranzige roddel over het buitenechtelijk kind dat Timmermans verwekt zou hebben bij zijn toenmalige rechterhand Bonnie Horbach, maar die is gelukkig snel ontkracht door GeenStijl. 

De breedsprakige Timmermans heeft het in zijn ellenlange Facebook-postings vrijwel altijd over zijn tantes, en over ooms en opa’s in de mijnen maar hij schrijft amper over zijn eigen ouders. “Mijn tantes waren met mijnwerkers getrouwd, mijn vader kreeg het benauwd bij zijn eerste bezoek aan de proefmijn en koos de route van de krijgsmacht om niet naar ‘de koel’ te hoeven."

Arthur van Amerongen & Het Dossier Timmermans

Omdat ik de reaguurders beloofd had tot en met de verkiezingen over Frans Timmermans en zijn campagne te gaan schrijven, zit ik nu met de gebakken peren. Het is zaterdagochtend en vanuit mijn werkplek kijk ik, zwetend tussen twee loeiende ventilatoren, uit op een knus en gezellig strandje vol Portugezen. De zee lonkt, maar het is all work, no play (makes Tuurtje a dull boy). Ik bijt mijn tanden stuk op het dossier Timmermans. Ik volg de beste man al 15 jaar maar  deed dat altijd op columnesque wijze, met veel kwinkslagen en gebbetjes en vrijblijvende voorspellingen. In mijn enthousiasme ben ik een paar keer in de fout gegaan. Zo schreef ik een Europees verbod op transvetten in friet ten onrechte toe aan Frans Timmermans. 

En op 17 mei 2019 schreef ik: *Volgende week valt het doek voor ons aller Frans. Dit is dan ook mijn laatste stuk over de Heerlense Bruce Springsteen. *

Ik was er van overtuigd - op basis van analyses van de bookmakers en in internationale kranten, en dus niet aan de hand van de jubelende advertorials in de blaadjes van de Vlaamse kartelmedia - dat Timmermans nooit en te nimmer de opvolger van Jean-Claude Juncker zou worden (ik kreeg gelijk) en dat hij vervolgens zwaar teleurgesteld geruisloos van het internationale toneel zou verdwijnen. Not. 

Tijdens zijn campagne voor het voorzitterschap van de Europese commissie werd de sukkelige, houterige en vooral saaie kantoorklerk Frans opgepimpt tot een rockstar. Hij kopieerde gebaartjes van zijn grote idool Bruce Springsteen (met name de gebalde vuist) en een team visagisten, diëtisten en kledingadviseurs begon aan zijn uiterlijk te werken. Kijk hem hier schijnen in DWDD. 

Op een gegeven moment was The Boss een stuk magerder geworden en ik vermoedde dat Frenske een maagballon had laten inbouwen, en anders slikte hij gewoon ordinaire pep, zeg maar de afslankpillen die huisvrouwen vroeger kregen en die ‘mother’s little helper’ werden genoemd omdat ze er zo hard en vrolijk van gingen poetsen.

Timmerfrans zwijgt vooralsnog

Bij het ministerie van Buitenlandse Zaken zijn vijf Nederlanders als vermist opgegeven in Slovenië na het noodweer van de afgelopen dagen. Het ministerie deelt verder geen details over de meldingen. Gisteren werd bekend dat bij overstromingen twee Nederlanders zijn omgekomen. Sloveens kunnen we niet lezen maar het is op het moment veel code rood en oranje in het land. Gedoodverfd PvdA-GroenLinks leider Frans Timmermans heeft de doden en vermissingen nog niet opgeëist.

Update 14.14: Twee Nederlanders vermist in Georgië (dat ligt 3000 kilometer verderop), waar door een aardverschuiving in het bergresort Shovi twaalf mensen om het leven zijn gekomen.

Met zo'n campagneteam heb je geen haters meer nodig

In de linkerhoek: Marcia Luyten. Kan niks, behalve een beetje bekakt praten, leuk op foto's staan, De Juiste Dingen tegen De Juiste Mensen zeggen en een vinkje voor het vrouwenquotum opleveren. Mag daardoor allerlei showtjes op de NPO presenteren, een column schrijven in de Volkskrant en wordt door de hele reutemeteut uitgenodigd als ze weer eens een boekje te verkopen heeft, of daar nou domme onzin in staat, of hele domme onzin. Als ze betrapt wordt op het verspreiden van nepnieuws doet dat niets af aan haar reputatie want het is nepnieuws over Hele Nare Mensen dus dan telt het niet. Is trouwens getrouwd met een ex-Kamerlid van de PvdA. 

In de rechterhoek: Nausicaa Marbe. Kan denken, kan schrijven en heeft een mening die te rechts was voor de Volkskrant en stiekem te links is voor de T., maar daardoor juist goed. Schrijft een niet op de man, maar op het fenomeen toegespitste column over Frans Timmermans en wordt door Luyten c.s. meteen in de hoek van de Emile Ratelbandjes gesmeten. Want iedereen die niet vóór Timmermans is, is tégen Timmermans en is geen 'verbinder', maar spuit gif. Hele frisse vergelijking trouwens, voor iemand die zichzelf als tegengif presenteert. 

Maar zo werkt het dus bij de fatsoenspolitie. Het begint met een fakkeldrager (begrijpelijk en terecht), breidt zich uit naar de hekshoerbezemsteelroepers op Twitter (zijn ook eikels) en nu zijn we dus al het op het punt dat iedereen die het niet met de Goede Mening eens is eigenlijk zijn bek moet houden omdat ie anders bijdraagt aan 'haat' (oeps). Een volkomen normale houding op het Mediapark, waar mevrouw Luyten als een zeer gerespecteerd journaliste geldt in plaats van als de hogepriesteres van de commercialisering van het fatsoen die ze is. Het worden nog vier leuke maanden.

Het was geen effectbejag. Echt niet

De Europeaan. Weet u nog, die uit de heup geschoten fandocumentaire uit 2016 over Frans Timmermans, waar Frans Timmermans ontzettend ontroerd door was? Hebben we zelf nooit gezien maar ja, gezien recente ontwikkelingen moesten we wel. Viel niet tegen, want er blijken (zie hierboven) drie volle minuten onvergetelijke boosheid in te zitten over Het Beruchte Mediaoptreden bij Jeroen Pauw, waar Frenske zo uitgleed over zijn verzinsel over dat zuurstofmasker. Ja, daar had hij spijt van. Niet richting de nabestaanden. Maar omdat hijzelf er zo slecht uit kwam.

"Na de lof komt altijd weer de kritiek. Van de beroepscritici, niet van de gewone mensen! En dan zie ik weer dat zure hoofd van Pauw voor me, die mij toen provoceerde tot een domme uitspraak..."

Jeroen Pauw, die deze kras op de ziel van Frans deze week dus weer wijd open woelde. Dat wordt nog wat, in een van de aankomende lijsttrekkersdebatten onder leiding van Jeroen Pauw. Zin in!