Geenstijl

Hoe een roodgroen kopstuk een minister dehumaniseerde

De jankieboe is groot sinds Geert Wilders tijdens het SBS6-premiersdebat een onschuldig mopje maakte (“U kunt eisen tot u een ons weegt, en dat zal even duren”) over het gewicht van de morbide obese Frans Timmermans. Die laatste kon er wel om lachen, bedacht zich vervolgens dat er mogelijk wat electorale winst uit viel te persen en voilà een mooie kop in de zaterdagcourant volgde: Timmermans noemt Wilders ‘pestkop’ na fatshamen. Timmermans lijkt te zijn vergeten dat een partijgenoot van hem in het verleden veel verder is gegaan. Sterker, deze PvdA-GroenLinks-prominent dehumaniseerde in de Nationale Vergaderzaal een zwaarlijvige minister.

Tijdens een debat op dinsdag 10 december 2002 ligt LPF-minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie Hilbrand Nawijn weer eens onder vuur als hij zegt: “Ik heb echter al zoveel kwalificaties over mij heen gehad dat ik een aardige olifantenhuid heb ontwikkeld.” Waarop een GroenLinks Kamerlid reageert: “Sommigen zouden zeggen: dat is u aan te zien!” Nawijn vindt de dehumaniserende opmerking niet leuk, het Kamerlid dat de belediging afvuurt reageert met “Even een kwinkslag moet kunnen.” Een LPF Kamerlid schiet Nawijn te hulp - “Ik vind het een persoonlijke aanval die ik beneden alle peil vind” - en tekent bezwaar aan. Kamervoorzitter Frans Weisglas vraagt de GroenLinkser vervolgens de kwalificatie terug te nemen en zo geschiedde.

Een kleine geschiedenis van ruim 20 jaar terug. Het waren andere tijden, de betrokkenen van toen inmiddels oude mannen zou je zeggen. Terug naar de onze maar daar zit het probleem letterlijk nog steeds op het pluche. Neem de reacties van freule Ellemeet en haar potsierlijk de Kaagkaart spelende collega Jaap Stalenburg wanneer ze in de bres springen voor Timmerfrans. Ze zien de splinter maar niet de balk in eigen oog.

Want de GroenLinkser die destijds voor het oog van de natie een minister fatshamede én dehumaniseerde (een ander zou het een onschuldig mopje noemen), wist sindsdien ongehinderd binnen zijn partij op te klimmen tot de belangrijke positie die hij nu heeft: voorzitter van de GroenLinks-PvdA-fractie in de Eerste Kamer. De pestkop van toen is namelijk senator Paul Rosenmöller.

Dus mag het een onsje minder?