Stef Blok had een kritische opvatting over de multiculturele samenleving.

Dat deed hij echter in ontzettend lompe borrelpraatbewoordingen: over ‘genetische verschillen’ spreken laat altijd bruine sporen achter. Hij betreurde de ophef en nam alles terug (wat ‘m weer op hoon van de multikulcritici kwam te staan), maar de uitspraken gingen niet weg. Failed State Suriname was boos (u weet wel, dat eiland waar een drugsdealer president was). Aboriginals in Australië waren boos (we wisten niet eens dat die al internet hadden). En alle linkse gelovigen in eigen land zijn boos. Al wekenlang woedend op kruistocht naar vergelding. Want Diversiteit is een religie die niet bestand is tegen spot en kritiek. Stef Blok wilde slechts vrijuit spreken, maar dat mag niet van D’66 en GroenLinks en DENK en de PvdA. Daarom moet Blok vandaag op biecht, en begint het politieke jaar op veelzeggende wijze met een emotioneel debat over maatschappelijke vraagstukken die juist absoluut níet benoemd en besproken mogen worden. De vvd zal dividend aan scheefwonende schuinsmarcheerder Pechtold moeten betalen als boetedoening voor de woorden van Blok, die bij velen als engelenzang in de oren klonken. Want Diversiteit is een dwingend religieus dogma dat respect en onderwerping eist, op straffe van sociale brandmerking en politieke onthoofding. Prekerslijst hierrr en bezoek moet inschikken op de houten bankjes van de TWEEDEKAMERKATHEDRAALwant de publiekstribune is omgevolkt door DENK.

Stef Blok wordt vandaag ondersteboven in het Wij-water van Doopvont66 gehangen. Gij zult de Diversiteit niet euvel duiden!, zal televisiedominee Alexander 'Penthouses & Privékwesties' Pechtold donderpreken, en Blok zal vermoedelijk nog deemoedig instemmen ook, als hij zijn baan wil behouden. (Screenshot uit het misboekje uit de Persgroepkerk)

D’66 wil de woorden van Stef Blok over de multiculturele samenleving KAPOTWANDELEN met een diversiteitsdans door Den Haag. We onderschepten de route van de wandeling, inclusief de vele valkuilen die ze moeten omzeilen:

Hee hallo goedemiddag en welkom allemaal! (nog even in zestien talen opschrijven - Div66)

We gaan vandaag een wonderlijke wandeling vol diversiteit maken door multicultureel Den Haag, om aan Stef Blok te bewijzen dat er niks aan de hand is. Om dat vol te kunnen houden, moeten we ons wel goed aan de route houden. Een politiebusje met een mooie diversiteitsvlag er op en een speciaal ordeteam er in zal ons begeleiden.

We verzamelen op Holland Spoor, daar stapt Sophie uit de trein uit Brussel. We zullen daar, bij de herdenkingstegel, stilstaan bij de moord op Rishi, maar moeten tegelijk oppassen dat we niet geconfronteerd worden met moslima's die mishandelingen verzinnen. Daarna kunnen we op pad en lopen we met een grote veilige boog om het Verwarde Malekplein heen, langs het pand waar vroeger diversiteitsvereniging "De Hofstadgroep" huisde, en langs het oude redactiekantoor van multiculturele website De Ware Religie. Er zit ook nog een parel van een verborgen boekwinkeltje. Pas wel op voor een soort straatverkopers die je willen ronselen voor reisjes naar het Midden-Oosten, zij hebben geen ANVR-keurmerk! Lopen we dus fluks verder:

Diversiteit blijft toch een dingetje bij D66, zo werden we getipt door een Telegraaf-lezer.

Neem die jugend. Ze zijn als kind allemaal in een toverketel witte verf gevallen (van een duur merk, Sikkens ofzo), hebben allemaal netjes hun studie afgerond en zaten allemaal bij een club als Minerva, en ze wonen nu allemaal in Amsterdam, Utrecht of Den Haag en ze heten allemaal Kevin, Bram en Dennis, want de Mohammeds en de Owusus waren op in Nederland, en ze dragen allemaal een colbert of een blazer, dat doen alle jongeren namelijk. Die tot Jonge Democraten samengeperste eenheidsworst wil meer diversiteit in de Kamer, maar niet álle diversiteit, 'want dan hebben we straks zes alcoholverslaafden en twaalf mensen met een IQ lager dan 80'. Nou jongens, dat zijn ook mensen en die twaalf met een IQ lager dan 80 zitten al in de Kamer. Het is een uitstekende afspiegeling van de mensen die ondanks de continue volksverlakkerij op D 'we willen een bindend referendum' 66 blijven stemmen. En dan dat gemekker over 'onze moederpartij laat te weinig kleur zien'. Die moederpartij laat juist heel erg haar eigen kleur zien: grijs. Het is grijs en grauw en saai en vervelend en star en Pechtold en suf. Qua leuke en frisse vibe met 1917 km/h ingehaald door GroenLinks, qua knokken voor idealen mijlenver weg van SP en PVV, qua inzetten voor doelgroep geen dieren of ouderen, niet de bijbel (CDA, CU, SGP) of de koran (DENK) als gids en niet zo aalglad en slick als de vvd. Alleen de PvdA is nog dooier en verder is het is 66x niks met die hele D. Dus hup hup hup D66-jugend, eerst je eigen spierwitte bekkie bepoederen, daarna naar anderen wijzen.

White pride Volkskrant wide.

Leuk man, de Volkskrant Kantoortuin Concerten, vooral als je gaat kijken naar wat veurn volk er nou loopt bij die krant. Die diversiteit óp het podium verkoopt wel zo lekker naar de buitenwereld toe, vandaar ook de uitdrukking 'iets voor de bühne doen'. Wel opvallend dat die zedenmeesters naast het podium allemaal van die bleke snoetjes hebben. Alle donkere en behoofddoekte medewerkers van de Volkskrant moesten gewoon werken van Pieter Klok cs. En dat álle concerten achter elkaar ooit op een rij. Nou jaaaaa zeg. Joehoe Zoë Pepeoepeoepeo en Annebregt Dijkman!

Alle driehonderd mensen die in Nederland die wel eens een boek lezen of schrijven (voornamelijk vrouwen en aanverwante artikelen als Adriaan van Dis) hebben een BOOS STUK in de Nieuwe Rotterdamsche Courant/Het Handelsblad geschreven over het feit dat het boekenweekessay door een meneer wordt geschreven terwijl het over een vrouwenthemaatje gaat. Allemaal uiterst veilige fophef, maar goed, tout literair Nederland tekent wel want voor je het weet ben je een reactionaire racist of een seksist en spugen mensen in je drankje in De Kring. Veilige, vertrouwde stennis: al honderd jaar gaat het over "te weinig vrouwen in de literatuur" en er zijn complete generatie feministiese schrijfsters geboren, volwassen geworden en gestorven zonder ooit een moment van hun vertrouwde stokpaardje af te hoeven wijken en ook de huidige generatie twintigers met een Literair Idee schuift weer keurig achteraan in de rij. De inmiddels al goed gedresseerde mannen snellen ook weer toe om hun voorspelbare steun aan te bieden (je bent toch geen seksist!) en zo gaat het literaire debat over gender met 120 kilometer per uur in een zeer kort cirkeltje.

Allemaal leuk en aardig, die tirades tegen de Witte Man, maar als je de cijfers er op naslaat mogen we ons de vraag wel even stellen of de vrouwen niet al lang de literatuur hebben overgenomen. Zoals uit het lijstje in de Nurk wel blijkt is er bepaald geen gebrek aan vrouwelijke schrijfsters in Nederland: jaarlijks komen er weer honderden bij, allemaal vrouwen die een aardig boekje over een vrouw die wel heel erg op de schrijfster lijkt hebben geschreven en die er daar dan een paar honderd van verkopen aan vrienden en familie en die de rest van hun leven nog matig bezochte poëziemiddagen in Nijmegen blijven aflopen. Af en toe zit er nog zowaar een goeie tussen, of in ieder geval een veel verkopende. En studenten Nederlands? Het zijn er weliswaar niet zoveel meer, maar als je een studie hebben wilt waar je als man veel hertjes kan tackelen dan moet je naar Nederlands want daar is het meisjesoverschot levensgroot. Ook bij boekwinkels en leessites als goodreads en Hebban zal je weinig mannen aantreffen. Over de uitgeefwereld zijn geen cijfers te vinden, maar het zal daar ook wel een oestrofeestje zijn. Dan de killer: volgens de Leesmonitor is lezen echt een wijvending. "De leesverschillen tussen de seksen manifesteren zich in het bijzonder bij fictie. Vrouwen lezen vaker literaire boeken, spannende fictie, romantische boeken, streekromans en kinder- en jeugdboeken. De enige verhalende genres die populairder zijn onder mannen, zijn oorlogs- en verzetsboeken, science fiction-boeken en strips."

Het heeft er alle schijn van dat de vrouwen al lang gewonnen hebben in de literatuur (een pyrrhusoverwinning, want niemand leest meer, er zijn bijna geen boekwinkels meer over en de uitgevers lijden een kwijnend bestaan), dus waarom dan toch weer de strijd? Het lijkt erop dat het gewoon een traditie geworden is, een makkelijke en voorspelbare vorm van activisme, een beetje zoals dat linkse studenten in Amsterdam gaan demonstreren tegen vanalles omdat het aktivistenwereldje voor hun een soort vervangende studentenvereniging is. Diversiteit is voor demense in Letterland een beetje als Harleys voor Hell's Angels: doe je er niet moeilijk over, dan hoor je niet bij de club. Het lijkt er ook niet op dat de vrouwen uit de Rest van Nederland (die het leespubliek vormen) ook erg geïnteresseerd zijn in al die identitaire feministische discussies, want kennelijk lezen en kopen ze nog steeds liever Boze Witte Mannen. Het is een strijd die met de ogen op elkaar gericht is, als literaire klasse: de gewone lezer in het land geeft kennelijk geen fuck om het feit dat mensen binnen de A10 elkaar de maat nemen over hun juiste positie in de Grote Strijd tegen de Witte Man. Dan kan het meningenkartel wel met man en macht zo'n Simone van Saarloos pushen (die met de De vrouw die... een wondertje van politiek correct zeikdenken schreef) - Zomergast, interview in alle kranten - maar komt zo'n boek toch nauwelijks aan de man, omdat mensen nu eenmaal niet zo geïnteresseerd zijn in het Sowjetrealisme van de deugende klasse.   

Het grappigste voorbeeld van deze middelmatige cultuur van veilige en voorspelbare hysterie is Niña Wijers, om maar een van de vele zeurstukjes eruit te pakken, die zich in de Groene vreselijk boos maakt omdat Michiel Krielaars in zijn columns schrijft over "witte mannen" als Philip Roth en Tolstoj... Geen mensen van kleur! Geen vrouwen! Allemaal witte mannelijke eenheidsworst! Alsof een Russische aristocraat uit de 19e eeuw cultureel op één lijn staat met een middle class jew uit New Jersey, puur omdat ze toevallig allebei wit zijn en een pielemuis tussen de beentjes hebben. Alsof die twee bijna onvergelijkbare werelden niet ook een diverse kijk op de mens bieden. Maar goed, ze maakt de juiste geluidjes voor het wereldje, iedereen eromheen knipmest maar braaf want voor je het weet ben je een reactionaire dino en hup, de literaire wereld zakt nog dieper in het moeras van navelstaarderige minikwestietjes die al sinds de jaren '70 volgens hetzelfde stramien verlopen. 

Maar goed, waarom toch? Waarom lezen al die vrouwen dan toch zo graag mannen? Misschien is de verklaring wel gewoon heel banaal en Freudiaans. Misschien ook helemaal niet, maar het is natuurlijk wel leuk om aan het korstje van seksisme te jeuken als daar zo lekker op wordt gehapt. Dus daar gaan we: zouden al die vrouwen die in Habbekutteveen op een IKEA-bank neerploffen na hun dagelijkse baantje als iets vagelijks in de dienstensector behoefte hebben aan een fijne warme mannelijke stem die ze meeneemt naar werelden die helemaal niet lijken op Leidsche Rijn of Purmerend? Om maar met de grootste intellectueel van Nederland te spreken - en romancier, dus die weet er van - willen vrouwen gewoon graag aan het handje genomen worden: door een borsthaarschrijver als Hemingway verteld worden hoe de drank in Cuba smaakt. Linkse meisjes houden immers van rechtse praatjes - is het daarom raar dat zo'n parodie op een intellectueel als Ilja Leonard Pfeiffer zoveel lof oogst met viezige seksboekjes over Genua? Al die polderliterettes die heel herkenbaar schrijven zijn natuurlijk leuk, maar het is wel erg sáái. De struggles van een kleine vrouw met kleine gedachten in een klein land - dat kennen ze al. 

Dat die tampontypistes dan maar de frustratie over hun slechte verkopen en de weerbarstige dominantie van de diepe bas als stem in de literatuur uitventen in postmodern gekrijs blijft fascinerend voor de halve buitenstaander. Het literaire wereldje blijft een soort terrarium voor afgunstige alcoholisten, voor bozige bezigheidstherapieschrijfstertjes en voor linkse lutsers zonder clue die de hele dag bezig zijn met de geestdodende orthodoxie van de postmoderne tijd, die al hun gebrek aan erkenning en succes omzetten in platgetreden "systeemkritiek". En de lezer? De vrouw in de provincie die naast haar saaie baantje haar 0.8 boek per week leest? Die zwijmelt gewoon weer verder bij haar literaire daddy's - mannen die gewoon lekker een boek schrijven en die niet de hele dag onzeker en afgunstig bezig zijn met "diversiteit" maar gewoon met drinken, neuken en tijpen.

Grappig he, Nederland. Waar de nieuwsvoorziening, de opiniepagina en het Stichtelijk Woord van de dominee handig in elkaar gevouwen zijn. Scheelt weer tijd he, lekker efficiënt. Zo krijgen de argeloze vaderlanders die vandaag naar nos.nl gaan om te kijken naar de sportuitslagen en het laatste nieuws gewoon een gratis preekje erbij, pardoes gepresenteerd als nieuws. "Norm is niet meer blank, hetero en man en daar verdient filmmaker aan" ****staat er dan boven als kop. Lijkt een feitelijke constatering, is het helemaal niet: het stuk is gewoon weer moraalprediking in interviewvorm, waarin een aktivistiese feministiese filmrecensent haar politiek modieuze mening als feit mag presenteren. Raar, wel, je zou toch zeggen dat je al genoeg blaadjes hebt in Nederland voor geborneerde meningen over diversiteit en dat een neutraal nieuwskanaal daar niets mee hoeft. Ook wordt er weer reclame gemaakt voor gesubsidieerd Sovjetrealisme, want de tentakels van de staat in de cultuur zijn innig met elkaar verweven. Funny how that works. Prachtig land, Nederland, waar gewoon 800 miljoen per jaar naar onzuivere, sturende en aktivistiese rommeljournalistiek gaat, die ook nog eens als nieuws wordt verpakt.

Anoniem bloggen is één ding: achter de meest gestoorde wit-nationalistische praat kan zomaar een heusche lesbiënne van kleur schuil gaan! Anoniem solliciteren is natuurlijk wat anders; dan moet je uiteindelijk toch nog gewoon met je bakkes een handje komen geven. En je moet in je brief natuurlijk ook netjes abn schrijven want als je als een wollah-wollah typt val je zo door de mand. Daarom is anoniem solliciteren ook een totaal kudt deugplan voor domme deugers met geringe realiteitszin, maar met een bizarre missie om lekker poppetjes van kleur te tellen. Gemeenten zijn er daarom wegens "geen effect" maar mee gekapt, want het was weer onhandig, onnodig en dom. Mogen we nu alle subsidie weer terug die we aan diversiteitsconsultants hebben gegeven om deze plannen te maken? Okthxbai.

Met tranen in onze roze oogjes de NRC opengeslagen hedenmorgen want omekot er staat gewoon een zwaar realistiese diss tegen de zalvende diversiteitsbullshit in! Tom-Jan Meeus komt uit het duisterste hoekje Braboland en groeide op tussen hengstensperma en diepe armoede, maar werd toch verslaggever en hoefde gelukkig niet alleen maar te schrijven over hengstensperma en armoede: "Dan kun je Groningers pas echt begrijpen als je Groninger bent. Chinezen als je Chinees bent. Maar een verslaggever hoort niet zijn eigen wereld als maatstaf te nemen, een verslaggever moet zijn wereld vergroten. Een verslaggever is belangstellend voor wat hij nog niet weet, hopelijk niet voor wat hij allang weet." Grappig, want het was juist de Nurk die weer zo'n larmoyant kutverhaal schreef over meer negers in de courant. Dat de bruine groepen in Nederland kennelijk te belazerd zijn om hun eigen media te beginnen en daarom maar in de Geheiligde Instituten moeten worden opgenomen voor de kleur is Heel Belangrijk, betogen Wilfred Takken (wit als de aarsch van een ijsbeer) en Maartje Geels (u raadt het al, vooral heel Wits). Gewoon gratuit deugen: waarom die laffe takketrutten niet gewoon hun baan aan een random kopvod geven en zelf de change be'en that they want to see in the world... Maar goed, zo kennen we de Deugende Klasse in Nederland weer. 

*(Vindt u het trouwens ook zo kwetsond dat de krant die zijn bek vol heeft over opgelegde joekelquota een slavenschip in het beeldmerk heeft?) *

Ja hoor, het is voor de media weer tijd om voor de bühne te lijden aan de diversiteitsneurose.

Want daar is het NRC-onderzoekje weer en de NRC zelf ging van vier (!!!) naar zes (!!!) niet-blanke redacteuren wat zijn ze toch goed bezig, en alle andere hoofdredacteuren kloppen zichzelf eveneens op de borst, alleen lukt het ze niet om goede mensen te vinden, maar dat ligt niet aan de niet-westerse journalisten zelf, maar het ligt aan de media, alleen De Telebelg boeit het niet en dat zijn allemaal naziae, en we moeten alle mensen van kleur voortrekken. Allemaal doodsbang om te worden ingetroefd door de racismekaart.

Misschien zou iemand als Hans Nijenhuis eens géén podium aan Ismail Ilgun moeten geven, een criminele tokkie die niks kan en je niet op het schild zou moeten hijsen, omdat alle niet-westerse journalist-pretendenten die er echt wel zijn juist NIET op die halfidioot willen lijken. Wat een voorbeeld voor studenten. Of die troela's van Dipsaus, die 25.000 euro subsidie krijgen voor een podcastje en vervolgens alleen maar jammeren dat er geen kansen zijn in racistisch Nederland. Die calimerokramp, kap daar eens mee. Dan kan de racistische redactie van Trouw ook gewoon weer normaal moeten doen tegen mensen van kleur en als die mensen van kleur dan zelf ook eens gaan beseffen dat je in Nederland echt legio kansen krijgt als je talent in je pen of lens hebt, in plaats van dat gemiep over 'ik was maar een stagiair'. De eerste sport van de ladder is altijd de onderste.

Wat die Geronimo in dit draadje zegt klopt dan wel weer: in werkelijkheid boeit het ze geen bal. Van Nijenhuis krijgt diversiteit geeneens een medaille. "Onze eerste prioriteit is digitalisering – dat is voor het overleven van de krant van groter belang dan diversiteit. Diversiteit komt op de vierde plaats." Vierde plek, derde verliezer. De praatpaneltjes zijn immer divers en immer kleurrijk en hoe en wat en waarom, maar in de praktijk houdt zélfs/vooral de NRC met haar opgeheven wijsvingertje de boel gewoon lekker blank en Belgisch. Over Belgisch gesproken. Misschien dat we eens moeten kijken naar díé diversiteit, in het dak van de piramide, alwaar circa negentig procent van de Nederlandse dagbladen in handen is van Blanke Belgen die de markt verinteelten. Maar ja.

We konden er op wachten. De jaarlijkse uitreiking van koninklijke onderscheidingen ligt onder vuur wegens te weinig vrouwen en te weinig negers die naar het gemeentehuis worden gelokt met een fopsmoesje, om daar vervolgens door een of andere glunderambtenaar gehuldigd te worden met een knoopsgatversiering wegens bijzondere verdiensten voor de samenleving. In 2017 waren de cijfers al ONTHUTSEND ondivers, en dit jaar is dat niet anders. Allemaal de schuld van paapse Brabanders die elkaar wel voordragen, en iedereen in de Bijlmert die het geen ene reedt boeit. Verzinnen we niet, is allemaal te vinden op de wiki. Nou, een witte mars dan maar voor de gepasseerde vrijwilligster uit Amsterdam Zuid-Oost. Vanmiddag 14:00 uur verzamelen op het Museumplein. Tot zo! Roomblanke Lintjesregen (M) vanaf 10:00 uur hierrrr.