*U kent Onze Cortés natuurlijk van zijn tekeningen, maar stiekem is onze stijlloze huiscartoonist ook gepromoveerd natuurkundige met een boelveel ervaring in turen naar cijfertjes. Of wij nog wat konden met onderstaande plaatjes plus uitleg? Nou en of. *

Afgelopen week werd in de Tweede Kamer het zogenaamde coronadebat gevoerd waarin ook de vaccinatieplicht aan bod kwamen. Als zo'n vaccinatieplicht zou gelden voor alle Nederlanders dan zou dat een ongekende inbreuk betekenen op het fundamentele recht op lichamelijke integriteit. Een burger, en niemand anders, is volgens dit recht de enige persoon die bepaalt wat er wel en niet in zijn eigen lichaam wordt gespoten. Dit gaat dus echt ergens over.

Op de ochtend van het coronadebat postte een hoogleraar van het CBS op Twitter de onderstaande infographic die de scheve verhouding van ongevaccineerd versus gevaccineerd in het ziekenhuis en op de intensive care illustreert. Waar 15% van alle Nederlanders ongevaccineerd is, betreft dat 50% van de coronapatiënten op de afdeling en 70% van de coronapatiënten op de IC. De boodschap: kijk eens wat een buitenproportionele last ongevaccineerden zijn voor onze gezondheidszorg, met name op de IC's. Voeg daarbij dat IC's vorige maand nog maar weinig vrije bedden hadden, dan is het nog maar een kleine stap naar de conclusie dat ongevaccineerden schuldig waren aan een dreigend zorginfarct en dus ook aan eventuele doden. Want bij een code zwart worden immers bedden van een andere IC-zorgbehoevenden bezet gehouden, zo is de redenering. De eis voor een vaccinatieplicht is dan snel gemaakt. Want als iedereen gevaccineerd was geweest dan waren we toch nooit zo dicht bij zorginfarct geweest?

Mikado of Mikadon't

Het is al weer ruim drie jaar geleden dat de Britten met een kleine meerderheid kozen voor Brexit. Weg uit de EU, hoera soevereiniteit. Maar ze hadden mooi buiten de "vertegenwoordigende democratie" gerekend! Want de meesten die zich 'volksvertegenwoordiger' noemen, hebben sindsdien alles in het werk gesteld om Brexit vooral níet te laten gebeuren. Theresa May bood voorstel na voorstel aan Brussel & Lagerhuis aan en kwam na iedere (on)beleefde weigering terug met uitstel na uitstel, totdat ze haar functie er maar naast legde in het weigerbakje. Boris Johnson verscheen met frisse moed (en dito opportunisme), maar hem wordt door zijn eigen parlement nog sneller de voet dwars gezet. Een No Deal Brexit is geblokkeerd, partijen die jarenlang om nieuwe verkiezingen riepen, willen nu geen nieuwe verkiezingen en het gevoel dat die hele Brexit nooit gaat gebeuren, neemt hand over hand toe. Kan hoor, bijna de helft van de Britten wilde überhaupt niet uit de EU. Maar hoeveel omwegen je ook verzint om de referendumuitslag niet te honoreren: enerzijds heb je nu te maken met een "volksvertegenwoordiging" die botweg weigert de wil van het volk te vertegenwoordigen, en anderzijds is de Europese Unie echt Hotel California. Maar dan zonder het zonlicht, de surfavondjes en de gezellige tacokarretjes op iedere straathoek. Maar hee - gelukkig hebben we de Cortoons nog!

Modelletje Boonman, met extra stevig ivoren montuur

Dit is 'm dan, mijnheer Van Nieuwkerk. De bril waarmee VARA-links het allemaal zo vlijmscherp ziet. Opklikken voor extra focus! Voor u, maar wel tegen een stevig prijsje. Maar Barbara Baarsma, Prem Ruftenkussen en Job Cohen* dragen 'm ook, dus hij is echt nog enorm hip. Zullen we 'm u eens aanmeten?

Ziet u die lettertjes in de verte, meneer Van Nieuwkerk?
Wat spellen die? El Pee Ef, zegt u? Helaas. Even wat bijstellen.
En zo, is het nu beter? Ef Vee Dee? Bijna goed!
Ik draai nog even hieraan en probeert u het dan nog eens.
En Es Dee Aa Pee? Jazeker!
Gefeliciteerd, u ziet het weer helemaal scherp...

Het was ons het jaartje wel. Weet je voor wie het ook het jaartje wel was? Voor huiscortoonist Cortés!

Fopfeministen, kwetshuilers, Sleepnetslepers, gemeenteraadsverkiezingen, het donorreferendum, Rutte, nepnieuws, iets minder nepnieuws, Brexit, Robje Jetten, Femke Halalsema, Marrekech en regiosnuisterijen, onze dappere huiscortoonist tekende zich bewapend met de scherpste pen van allemaal al lachend, huilend, verbaasd en getriggerd door nieuwsjaar 2018. We hebben weer genoten. Alhier, het Grote Cortoon Jaaroverzicht! (2016 hier, 2017 hier)

Opportunistische fopfotomomentjes van regressieve fopfeministen en van die Dipsaus-grietjes die pleiten vóór kopvodden, we hebben er een broertje dood aan. In Iran, dáár zitten de vrouwen die pas echt moeten vechten voor de vrijheid.

Cultuurmarxisme uitleggen. Cortés deed het in één Cortoon.

Iedereen en zijn moeder haatte de Sleepwet. Met hier nog Jeanine Hennis-Plasschaert (geen familie van Ronnie) die later van het schip werd gelazerd.

Het Verenigd Koninkrijk ziet al een halve eeuw haar handel met de rest van de wereld sneller groeien dan met de Europese single market. In 1999 was 55% van de Britse export richting de EU, nu nog maar 42%.

Het is vreemd dat het politiek commentaar rond de Brexit de andere 58% van de Britse export standaard vergeet. London is afhankelijker van de global market dan de single market.

De ontwikkeling dat niet-EU export steeds belangrijker wordt, is ook logisch omdat de economische groei binnen Europa achterblijft. De EU heeft niet gebracht wat het beloofde. Waar de EU met 2,4% groeide in 2017, doet de wereld dat met 3,153%. Dat verschil lijkt klein, omdat de EU het gemiddelde van de wereld naar beneden trekt. Ter contrast: India zit op 6,6%.

De Europese single market heeft niet alleen regels over hoe lidstaten onderling handeldrijven, maar voorziet ook in gezamenlijke handelsblokkades en handelsbelemmeringen richting buitenstaanders. Richting India al elf jaar. Het Verenigd Koninkrijk heeft altijd een handelsbarrière. Of als lid van de EU een hindernis op de Atlantische Oceaan, of als zelfstandig land op de Noordzee.

Tear down this wall
De Europese eenheidsmarkt is handig voor centraal gelegen landen die vooral met andere EU landen handel drijven. Zij drijven langzaam richting het nieuwe economische en politieke centrum van de EU. Landen aan de rand van de EU, of landen die veel met buiten de EU handelen, ervaren veel meer de muur aan de rand van de single market.

Voor de EU is een single market die door een te vrij handelsverdrag met het VK een open grens krijgt onbespreekbaar. Dan verliest de EU de controle over haar economische machtsmiddelen. Als het VK zonder kleerscheuren de Unie mag verlaten, zullen andere nettobetalers ook een exit overwegen, of harder kunnen onderhandelen over kortingen op de EU-heffingen. 

Vechtscheiding tot de dood
Dit moet een vechtscheiding worden tot de dood erop volgt. Dat zegt niet alleen iets over de toekomst van het VK, maar vooral iets over de EU nu. Het is een Unie op basis van dwang en angst. Rechtstreeks uit de maffia. Plata o Plomo. De tijd dat leden bij elkaar blijven vanwege idealen of gemeenschappelijk draagvlak ligt achter ons.

Onze huisvogel liet zijn digitale tekengerei weer tekeer gaan in 2017, en pakte tevens een eervolle vermelding bij de Inktspotprijs die hij eigenlijk had moeten winnen. Hier wat hoogtepunten met cortoons voor GS, Follow the Money en Eindhovens Dagblad.

In gepaste terughoudendheid zagen we de hashtag #MeToo op gang komen. Anne Faber en Harvey Weinstein triggerden een stortvloed aan bekentenissen: wat zijn veel vrouwen slachtoffer van mannelijke overmacht, en wat staan we daar weinig bij stil.

Maar zoals het heden immers altijd gaat, lag de heksenjacht weer op de wacht. Vrouwen van kleur vonden de hashtag uiteraard  te wit, autochtone mannen die gretig wilden deugen zagen een kans om zich te verschonen van een verkeerde flirt of een foute grap maar nooit, zoals alhier zeer scherp opgemerkt, van een daadwerkelijke aanranding, verkrachting of mishandeling - waardoor hun "biecht" niet alleen gratuit werd, een "stiekem schouderklopje" zelfs, maar ook tekort doet aan vrouwen die veel ergere confrontaties met mannen hebben moeten doormaken dan een seksistische grap of een verkeerd gevallen kneep in de kont. Nog erger waren de mannen die "alle mannen" in hun aanklacht wilden betrekken, maar vervolgens zelf schuldiger bleken dan zij anderen aan wilden wrijven. Mannen die zich als  misbruikslachtoffer uitspraken - volgens sommige cijfers toch zo'n 30% van alle slachtoffers - werden juist weer weggelachen. En zoals altijd zagen we weer hoe de rol van islam in de behandeling van vrouwen(gelijkheid) ondergesneeuwd werd door de veel makkelijker te maken verwijten aan het adres van het vermeende blanke mannelijke patriarchaat, dat zich in deze postmoderne tijden immers altijd gedwee laat geselen zonder ooit met zuur te gaan smijten.

Een hashtag werd een heksenjacht en een heksenjacht is een karikatuur. Een week #MeToo heeft geen verkrachting voorkomen, maar wel weer diepe scheidslijnen getrokken tussen mensen, groepen en genders. Weer wordt een strook mortel uit de muur van de maatschappij gebikt door de karikaturale uitingen van het internet teveel uit te vergroten en te betrekken op het IRL van onze samenleving. Elk kritisch woord te ver over de schreef, elke blik te scheef en elke uitgesproken zorg een subversieve stellingname. De Gewone Nederlander is in de beeldvorming inmiddels een in een angstcultuur gewortelde buurtwhatsapper die Zwarte Piet aanbidt en vrouwen onderdrukt omdat hij ondanks al zijn angst een institutionele patriarchale macht bezit om vrouwen en people of color onder de knoet te houden. Allemaal.

Michael Panhuis misbruikte zijn voorwaardelijke invrijheidstelling om op voor Anne Faber fatale wijze toe te geven aan psychopathische driften waar slechts weinigen door bezeten worden. Hollywood mogul Harvey Weinstein gebruikte zijn macht, invloed en geld - zaken waar de meeste mannen niet over beschikken, zeker niet in combinatie van alledrie - om (onzekere) vrouwen in een onzekere wereld aan zijn dwingende wensen te onderwerpen. En een paar weken later zijn alle mannen, overal plotseling een potentieel gevaar voor vrouwen. Je zal maar écht verkracht zijn, écht mentaal geknakt zijn, écht in angst leven ("Op de vlucht voor mijn dader rende ik onder een spoorbruggetje door. De trein denderde daar toen precies overheen. Dat geluid blijft voor mij extreem onbehaaglijk"), en dan dagenlang op internet, social media en alle MSM moeten horen, zien en lezen dat een kleedkamergrap over dikke tieten eigenlijk óók een vorm van verkrachting is, omdat een paar bezopen enkelingen ons allen aan willen wrijven dat iedereen een eeuwige schuld heeft.

De vraag die haast niemand lijkt te stellen rond weer een nieuwe heksenjacht over een hype: als iedereen schuld heeft, en zingeving alleen nog gezocht mag worden in totale overgave, wat is dan de verlossing? Want het lijkt er sterk op dat postmodernisten alleen redemptie vinden als iedereen verliest. Maar in verlies zit, net als in heksenjacht by hashtag, geen enkele vooruitgang.

FullRes Cortoon hierrr.

Sam Harris ontving Mark Lilla in zijn podcast, een Amerikaanse linksliberaal die zich fel verzet tegen identity politics en social justice warriors. Uiteraard ben je dan een nazi, dus dan hebben we meteen zin om te luisteren.

Mark Lilla: *"If you say to someone: 'You must understand me, but you can't understand me because of who you are', you completely, hermetically sealed yourself and you're unable to persuade anyone else. And so your politics become expressive, and you fall in love with noble defeats."
*Sam Harris: "...and you become a bully, too. That is what is left for you to do, by way of persuasion, because reason has failed, is to just bully people."

Identiteitspolitiek is een gif dat in debatten sluipt en van binnenuit elke discussie besmet met oneigenlijke argumenten, meestal over gender, afkomst en de ergste: huidskleur, om zodoende te bepalen wie er spreekrecht heeft en wie alleen mag luisteren. Grosso modo hebben zij die zich slachtoffer van de samenleving achten (of spreken namens mensen die zij als slachtoffers beschouwen) het alleenrecht om zich uit te spreken en dienen alle anderen slechts te luisteren.

Identiteitspolitiek vindt daarbij een gewillige bondgenoot in politieke correctheid, die dicteert dat er enerzijds een enorm (media-) platform voor deze marginale uitersten getimmerd dient te worden, waarop rabiate beweringen en feitenvrije algemeniseringen gedaan worden die vervolgens anderzijds geen inhoudelijke tegenspraak mogen krijgen. Want feiten zijn fascisme in de fake news fabeltjeskrant van de identiteitspolitiek.

Daardoor hebben we in toenemende mate te maken gekregen met racistische huidskleursorteerders die de wereld indelen in onderdrukten (iedereen van kleur) onderdrukkers (alle blanken), hysterische gendergillers (hyperindividualisten die biologische natuurwetten ontkennen om zichzelf in unieke eenpersoonshokjes te kunnen proppen om van daaruit een onevenredige inspraak te eisen in een maatschappij die zich naar hun eisen moet plooien) en postfeministische wittemannenhaters (die in hun blinde verbolgenheid maar 1 ontzegger van vrouwenrechten en ontkenner van vrouwengelijkheid kunnen onderscheiden op aarde: de witte man). 

Deze valse profeten worden via gewillige policormedia aan de wereld opgedrongen alsof zij de heilige graal van de sociale ongelijheidsstrijd zijn. Compleet gestoorde vrouwen als Gloria Wekker of Arzu Aslan krijgen platforms op om iedereen en z'n blanke burger van institutioneel racisme te beschuldigen. Verbaal agressieve maar inhoudelijk uiterst armoedige onelinermachientjes als Anne Fleur Dekker worden plots publieke spreekbuizen voor bewegingen die geen enkele andere tactiek kennen dan het beschuldigen, schandpalen en mondsnoeren van iedereen die iets doet, zegt of vindt dat hen niet zint. Mediamakers lenen niet alleen hun podia aan deze repressieve agressie tegen andersdenkenden, ze stellen zelfs hun eigen manifesten op en slaan aan het adverteerdersbellen om andere geluiden met oneigenlijke middelen te bestrijden. Wie niet buigt of zich resistent toont voor deze bloedarmoede, is een racist, een fascist, een seksist - aanvallen op imago en integriteit zijn het wapen van keus in deze verloren strijd en daarmee worden zowel slachtoffers gemaakt, als mensen tot zwijgen gedwongen. Niemand wil zijn baan verliezen vanwege een mening die door het smaldeel van sociale strijd-schreeuwers in de media tot vijandig is verklaard.

Zo zaait de identiteitspolitieke beweging een reactionaire respons van gemor, gescheld en chagrijn bij een publiek dat pissig wordt van zoveel anti-intellectuele pulp. Die respons wordt aangegrepen als "bewijs" van hun gelijk: 'Zie je wel, de onderdrukkers weigeren te luisteren dus we hebben gelijk als we hen onderdrukkers noemen'. De volgende stap is "bevrijding", door het smashen van het patriarchaat of het punchen van nazi's, waarbij dat zogenaamde patriarchaat wordt opgerekt tot alle "witte mannen"(en hun "helper wifey's") en waarbij iedereen die weigert te buigen of het waagt om terug te praten al snel onder de nazi-noemer valt. En dus gepuncht, gestenigd of getaart mag worden. Identiteitspolitieke Social Justice Warriors zuigen alle zuurstof uit het publieke debat door bij elke discussie met een geweldsescalatie te dreigen. 'Je zult luisteren, of anders...'

Het circulaire vuurpeloton van de identiteitspolitiek schiet zichzelf zodoende steeds in de voet, het hart en vooral het hoofd: acceptatie van standpunten dwing je niet af met verbaal geweld, het verstoren van tegenspraak en de sluimerende spanning van fysiek geweld dat elk moment kan uitbarsten. Het ergste is dat dit het doel op zich lijkt te zijn: de Social Justice Warriors spannen de politiek correcten voor hun karretje door niet de betere argumenten of de kracht van de rede toe te passen om sociale progressie te boeken, ze willen de tegenstand breken door afwijkende opvattingen als ongewenst te brandmerken en iedereen omlaag te trekken naar hún niveau, waar feiten ondergeschikt zijn aan "gevoel" en "beleving", en waar de defaitistische mentaliteit van de laagste gemene deler heerst.

Social Justice Warriors winnen als iedereen verliest.

(p.s. De enige bij VK die woke is, Martin Sommer dus, heeft een recensie over het nieuwe boek van Mark Lilla)

De SS Rijksoverheid stoomt op en heeft de sleepwetten uitgegooid en de digitale harpoenen gericht. Vanaf 1 januari is de overheid een piraat in al je data - en Nederland geeft geen fuck. Tijd om het volk wakker te schudden: ga flyeren!

De sleepwetkids die het initiatief namen voor een referendum, hebben nog krap drie weken om de benodigde 300.000 krabbels te halen. Als mensen leren wat de sleepwet betekent, namelijk privacygenocide door publieke (en semi-publieke) instellingen, willen ze heus wel tekenen. Ze moeten alleen weten dat het kan en waar het dan kan. Wij hebben natuurlijk al regelmatig naar teken.sleepwet.nl verwezen, maar je kan méér doen. Echte activisten kunnen nu ook (gratis) flyers bestellen om hun eigen buurt de moeder te folderen. Denk niet: 'Ze negeren het toch weer, want op die manier winnen de democratiehaters dus. Laat je niet ontmoedigen, geef die Haagse hufters het signaal dat we na eerste keer in 2005 en na de tweede keer in 2016 ook voor de derde keer die ivoren bastille willen bestormen. DOE MEE. BESTEL FLYERS OP SLEEPWET.NL/HELP. En red je democratie, je privacyrechten en het vrije internet.

Vergeef ons, maar we gaan hier en nu ff lekker zeiken over een niet toegekend kutprijsje voor een tekeningetjeswedstrijd waar Claudia de Breij de jury van deed. Er valt namelijk een punt te maken over satire slopende policor waar die prijs aan lijdt.

Een eervolle vermelding. Dat kreeg bovenstaande Cortés-cartoon, en meer niet, bij de uitreiking van de Inktspotprijs. Een poepsaaie Fokke & Sukke waar drie man voor nodig was om te maken en die desondanks het niveau van een dertien in dozijn twittergrap niet ontstijgt (maar dat konden zij niet weten want ze blocken iedereen de moeder), pakte de winst. OK dit klinkt ongetwijfeld een tikje rancuneus omdat Cortés een beetje van ons is en we hem dus die prijs wilden zien winnen. Maar dat is het niet. Want lees ff wat juryführer Claudia de Breij over bovenstaande, schurende maar zeer treffende tekening in het juryrapport schreef:

"Mijn reflex de tekening terzijde te leggen komt doordat ik graag de mensen wil geloven die zeggen ‘zo’n terrorist heeft voor mij niets begrepen van mijn geloof.’ Dus in deze prent zie ik een werkelijkheid weergegeven die ik liever niet zo zie. Toch bleef ik eraan denken, de weken na het juryberaad. Want ja, beide kreten vallen, net als in deze prent, maar al te vaak in dezelfde context. Dat maakt dit een ijzersterke prent. Het gaat niet om wat ik wil zien, of wil geloven, of wil vinden; wat Cortés hier messcherp aantoont is dat er twee werkelijkheden naast elkaar bestaan, en dat dat bloederig schrijnt. De prent is zelfs zo sterk dat ik mijn mening loslaat en alleen nog maar kijk, zonder direct zelf zo nodig iets te moeten vinden. Door deze prent [moet ik toegeven] dat het niet gaat om stokpaardjes, maar om goed te kijken wat er staat – en dat proberen te begrijpen. Dat verdient een eervolle vermelding tijdens de uitreiking van de Inktspotprijs omdat dat is wat onze tekenaars zo onmisbaar maakt in het democratisch proces: we schieten er niet zoveel mee op elkaars ideeën bij voorbaat bot af te wijzen. We moeten elkaar niet bot maken, maar scherp houden."

In het rapport (pdf) staat over de winnende FokSuk iets over de werklust van de makers, vermoeidheid over het nieuws en "goeie grap". Meer niet. Bovenstaande beschrijving is wat ons betreft PRECIES waarom Cortés had moeten winnen, want zijn tekening zette haar aan het denken én confronteerde haar met haar (gewenste) wereldbeeld. Complimenteuzer kun je niet zijn over een cartoon. Maar ja. In de jury zaten behalve De Breij ook saaie NOS-laaf Joost Vullings en VICE überdeughipster Casper Sikkeneur. Zodat je zeker weet dat een cartoon die oorspronkelijk op GeenStijl verscheen, kansloos blijft voor de winst. Hoe goed ie ook is. Want anders winnen de islamkritici, gaat er bij proxy een prijsje naar GeenStijl, en moet er bovenal erkend worden dat de vele jihadisten die met hun Palestijnse rijbewijs zware voertuigen huren om door mensenmassa's op promenades en in koopgoten te ploegen, misschien toch iets met de islam te maken hebben.

En die drie uitgebluste vogeltekenaars? Die zagen we op het Staatsjournaal heel stoer roepen dat ze het stom vinden om prijsjes aan tekeningen te geven, namen het prijsje desondanks wel in ontvangst en togen bovendien ook nog trots met hun prijsje naar Pauw (ook een vogel). De eervolle vermelding voor Cortés werd niet vertoond bij het NOS “Dit is Fokke en dit is Sukke” Journaal. Dus zo eervol was ie nou ook weer niet.

NOOT: Dit topic kwam tot stand zonder medeweten van, of overleg met Cortés (die vorig jaar overigens derde werd met een Merkel-cortoon). Het is *onze* huilie-huilie over de Inktpolicorprijs, niet die van hem.