Aluhoeden op want we zijn wat op het spoor. Referendum-fan en oprichter van Superdry, Julian Dunkerton, steekt een miljoen pond in een nieuw Brexit-referendum. Kennelijk was het Britse volk niet duidelijk in de eerste ronde en probeert men nu met een tweede kans het volk nu het juiste te laten zeggen, maar goed: uitslagen zijn natuurlijk nooit echte uitslagen bij een referendum, al is een tweede ronde nog altijd beter dan straal negeren (hoi Rutte). Maar. MAAR! Wat schetst onze verbazing? Het merk Superdry steekt ook geregeld de kop op waar mister Referendum en shockblogger extraordinaire Bart N. verschijnt. Toeval? Of steekt hier meer achter. We moeten immers niet doen alsof symbolen onschuldig zijn. Dit ruikt naar NWO/Soros/Bilderbergers/Joris Demmink. Onderste steen!

Het is een leuk oud Engels mopje, over die twee skeletten bij de deur van de pub: twee Engelse heertjes die zo lang bezig waren met "after you" zeggen en miepen wie er het eerst naar binnen mocht, dat ze er in zijn gebleven. Toch zit er in dit mopje alles wat je moet weten over Engeland en de rel rond voomalig MinbuZa Boris Johnson, die nu door de politiek correcte elite van Guardianschrijvers en professionele deuglaven achterna wordt gezeten omdat hij boerkadraagsters vergelijkt met brievenbussen en bankovervallers. 

De kernvraag is: is dit nog wel humor, of is Johnson hier "racistisch" en vrouwonvriendelijk, of, in dat idiote non-woord voor Martijndekoninkjes en andere muppets, "islamofobisch?" Het antwoord is natuurlijk ja, dit was een poging tot humor, natuurlijk zijn de jankies over de jank, maar dat zijn ze altijd. Je zou denken dat daarmee het relletje af was, maar kennelijk zijn de Britten zo in het diepst van hun ziel geraakt door de kwestie dat het geval echt al dagen en dagen vooremmert. Is dat raar? Nee kinders. Dat is helemaal niet raar. Humor voor te lachen is namelijk zo Brits als thee met teveel suiker en lauw bier. 

Dat zit zo. Zoals de Britten allemaal massaal aan de drank zijn om te verhullen dat ze op een regenachtig zaadeiland wonen met veel te weinig publieke ruimte en vreselijk lelijke meisjesmevrouwen is humor ook al eeuwen het coping mechanism (om maar een mooi Nederlands woord te gebruiken) om met de interne politieke verschillen in het land om te gaan. U moet immers niet denken dat het (religieuze) gedonder in Engeland begonnen is met de import van het achterlijke kleedjesvolk. Lang voordat de eerste besneden praatbaard voet zette on England's pleasant pastures was het al hommeles met dissenters, roundheads, Crypto-Catho's en ander tuigh met een ander idee over het Hiernamaals. 

Goed, af en toe werd er wel eens een klooster platgebrand en geplunderd en al te moeilijke protestanten werden wel eens het land uitgezet om maar lekker moeilijk protestants te gaan doen in Nederland of de nieuwe wereld, maar over het algemeen mocht je wel redelijk voor je eigenste vinden wat je er van vond. Niet in absolute zin natuurlijk en het was zeker niet zo sinds de dagen van Koning Aethelstan, maar zo rond het midden van de 18e eeuw had men toch een zekere consensus gevonden over hoe men dat nou doet, leven in een land vol politieke en religieuze tegenstellingen. 

Naast humor ontstond er een heilig taboe op geweld (mind you, de Britse popo heeft pas recent wapens) en het afkeuren van heftige emoties.  The virtue of moderation, of wel de deugd van de matigheid, reguleerde al te sterke politieke of religieuze sentimenten. Overkoepelend is een bepaald mild soort beleefdheid: het Engelse mixje van bescheidenheid, zelfspot en overdreven excuses maken voor vanalles. Sorry dat we het zo stellig formuleren, sorry. 

Een vrije, pluriforme samenleving kon zo ontstaan in een matrix van burgerlijke zelfregulering, zonder dat de overheid daar al te zwaar een stempel op drukte. Sterker nog, wat de burgerlijke vrije samenleving redde van een door de overheid opgelegde monoculturele eenheidsworst is dat er ruimte ontstond om vanuit de samenleving naar boven te trappen: met satire werd de macht van de overheid en de kerk bestreden. Het werd een Britse traditie: men vond de cartoon uit, men vond stand up uit, men greep elk nieuw medium aan om er meteen ROFLOL-grapjes op te maken over the piepeltjes in power, zodra het medium bestond. 

Moslims, zoals u weet, hebben een stuk minder vrolijke relatie met private property, moderation en humor om voor te lachen. Maak je een cartoon, dan steken er hordes woedende  booslims de ambassades van je land in de fik. Maak een andere cartoon en er komen een paar lichtgetintiërs met AK's je redactie slopen. Schrijf hardcynische roflolstukjes over de profeet en zijn geestelijk minder valide volgertjes en hun domme helper whitey's en je kijkt de hele dag toch een beetje anders over je schouder dan eerst.

Het Verenigd Koninkrijk ziet al een halve eeuw haar handel met de rest van de wereld sneller groeien dan met de Europese single market. In 1999 was 55% van de Britse export richting de EU, nu nog maar 42%.

Het is vreemd dat het politiek commentaar rond de Brexit de andere 58% van de Britse export standaard vergeet. London is afhankelijker van de global market dan de single market.

De ontwikkeling dat niet-EU export steeds belangrijker wordt, is ook logisch omdat de economische groei binnen Europa achterblijft. De EU heeft niet gebracht wat het beloofde. Waar de EU met 2,4% groeide in 2017, doet de wereld dat met 3,153%. Dat verschil lijkt klein, omdat de EU het gemiddelde van de wereld naar beneden trekt. Ter contrast: India zit op 6,6%.

De Europese single market heeft niet alleen regels over hoe lidstaten onderling handeldrijven, maar voorziet ook in gezamenlijke handelsblokkades en handelsbelemmeringen richting buitenstaanders. Richting India al elf jaar. Het Verenigd Koninkrijk heeft altijd een handelsbarrière. Of als lid van de EU een hindernis op de Atlantische Oceaan, of als zelfstandig land op de Noordzee.

Tear down this wall
De Europese eenheidsmarkt is handig voor centraal gelegen landen die vooral met andere EU landen handel drijven. Zij drijven langzaam richting het nieuwe economische en politieke centrum van de EU. Landen aan de rand van de EU, of landen die veel met buiten de EU handelen, ervaren veel meer de muur aan de rand van de single market.

Voor de EU is een single market die door een te vrij handelsverdrag met het VK een open grens krijgt onbespreekbaar. Dan verliest de EU de controle over haar economische machtsmiddelen. Als het VK zonder kleerscheuren de Unie mag verlaten, zullen andere nettobetalers ook een exit overwegen, of harder kunnen onderhandelen over kortingen op de EU-heffingen. 

Vechtscheiding tot de dood
Dit moet een vechtscheiding worden tot de dood erop volgt. Dat zegt niet alleen iets over de toekomst van het VK, maar vooral iets over de EU nu. Het is een Unie op basis van dwang en angst. Rechtstreeks uit de maffia. Plata o Plomo. De tijd dat leden bij elkaar blijven vanwege idealen of gemeenschappelijk draagvlak ligt achter ons.

Hedenmiddag in de studio voor uw luistergenot: het sonore stemgeluid van Peter Hitchens. Bekend van zijn prachtige rants tegen progressieven, zijn dappere strijd tegen de moderne tijd en van zijn bekende broer Christopher. Hitchens is in Nederland omdat zijn boek The Rage Against God nu eindelijk in het Nederlands vertaald is; gelukkig had hij ook nog even tijd voor een podcast. In een luttele drie kwartier wordt u getrakteerd op verrassende vergezichten over de EU, het Marxisme, de politieke correctheid van de middle class en natuurlijk het WK voetbal. 

Ps.: Wilt u het boekwerk "Opstand tegen God" winnen? Stuur uw adres naar redactie@geenstijl.nl o.v.v. "Boek Hitchens" en stuur de meest anglofiele foto op je harde schijf mee. De kreatiefste inzenders krijgen het boekie in de post. 

Liever geen beeld? Geen probleem! We zijn ook te beluisteren via iTunes en hieronder via soundcloud. Vergeet niet ff op volgen te duwen!

Abonneren? Linkjes: RSS | Soundcloud | iTunes

Proper fucked? Proper fucked, Tommy. Het gaat echt extreem lekker met de Brexit: baasvrouwtje in chief Theresa May heeft haar kabinet zo ver gekregen dat iedereen meegaat in haar soft-brexitvariant. De Britten gaan dus wel uit de EU, maar krijgen nauwelijks meer controle over hun grenzen en over de kromming van de banaan, want ze moeten zich wel houden aan het "common rulebook" voor handel met de EU. Daarin staan zeg maar alle EU-regels, maar dan zonder Britse inspraak. Kortom, in plaats van dat de Brexit vrijheid brengt van het Brusselse juk drukt het nu nog zwaarder op de hals van de Britten, want ze hebben nu wel de regels, maar niet de inspraak. Hoofdonderhandelaar names de Britten en politicus van de conservatieve partij, David Davis, heeft daarom ook maar vertwijfeld lachend de handjes in de lucht gegooid en zijn baan opgezegd. Nee jongens, echt, lekker gewerkt daar op je stomme eiland met tapijt op de plee en fapdromen van het oude Empire.

Ja die Britten, die zijn me toch een partijtje in het poepertje gepakt: olv een dronken boze oom uit de kroeg, een egomane pseudo-aristocraat en een ander krankzinnig pratend stuk inteelt zijn de EU uit gegaan en krijgen ze de kutste deal ooit: of binnen de vrije markt blijven zonder zeggenschap te krijgen over de regels, of geïsoleerd worden op hun kudteiland met een harde en moeizame grens. Succes hombres. Maar! We kunnen gelukkig nog wel lachen om wat de Gewone Brit er over zegt want als Engeland ergens goed in is, dan is het wel in het opkweken van een ranzige onderklasse en die stemmig in beeld te brengen qua ROFLOL-teevee.

De Europese Unie stuurt een meesteroplichter om de Nederlandse belastingbetaler op te laten draaien voor Brexit. Nepnieuws of nabije toekomst? Wij zetten ons geld in op het laatste - en zijn het daarmee dus kwijt.

Ooit van Günther Oettinger gehoord? Nee, wij ook niet maar dat is zeg maar de Merchant of Venice van de EU. De ongekozen overlord die over de begroting van Brussel gaat. De man die dus zorgt dat al zijn ongekozen collega-Eurocraten hun wijntjes bij de driegangenlunch krijgen, de man die het intekengeld klaarlegt bij de balie van het Europees Nepparlement, de man die de 1000 chauffeurs betaalt die al die zelfverklaarde VIPs restaurant naar maîtresse naar kroeg naar scheefwoonpenthouse chauffeuren, en de man die zorgt dat alle EU-ambtenaren netto meer verdienen dan bruto dankzij uitmuntende pensioenregelingen. Nou, die man was dus vanmiddag bij MinPres Marketing, met de boodschap dat Nederland moet bijbetalen voor Brexit. Het vertrek van de Britten kost miljarden en dat mogen WIJ weer eens ophoesten van die antidemocratische uitvreters. Want there's no such thing as a free lunch no way dat die Eurocraten hun eigen lunch gaan betalen. Dat mogen wij doen. En in ruil daarvoor krijgen we tot in de eeuwigheid decreten, regeltjes, mediakeurmerken, Franse sleepnetvis, Zuid-Europese bailouts, naheffingen, moslimmigranten en de lauwe pauperproza van Timmerfrans. BEDANKT, BRUSSEL, DAT U ER VOOR ONS BENT!

Ah, ja. We wachtten even tot The Economist het neerschreef, want dan pas werd het leuk. Een blad met statuur dat er met het nodige gewicht naast zat, en dat schoorvoetend tussen de regels door toegeeft. THIS WAS NOT MEANT TO HAPPEN, leest de laatste regel van de subkop. "CHAOS was predicted. Following Britain’s vote to leave the European Union (EU) in June 2016, most economists believed that a recession was imminent. A government study published in the run-up to the referendum forecast that house prices would fall quickly, by up to a fifth, and that unemployment would rise by over 800,000. But there has been no recession. It is true that Britain has slipped down the international league tables of GDP growth since the Brexit vote, but growth in both 2016 and 2017 still averaged around 2%, roughly similar to 2015. Furthermore, house prices are steady and unemployment has dropped to a 40-year low of 4.3%. Disaster has been avoided. What went right?" Mooi man. En daarmee krijgt de onderstaande Rutte hem ook even mooi op de neus. Maar voor de 28-jarige Ellie was het de druppel. Zij voelt zich dusdanig Europeaan dat ze door Brexit besloot te emigreren naar Zweden, waar het ultieme Europa-gevoel inderdaad prevaleert. Het allerbeste, meid.

Landgenooten. Het is vijf over twaalf. Schakelt allen uw Philips-breedbeeld in.  Want de Glorieuze Semi-Leider is met een metalen adelaar uit zijn Brusselse miljardenbunker nedergedaald om door zijn trouwe vazallen van de NPO bevraagd te worden over de islamitische aanvallen op synagoges in Zweden, de Kristallnacht in Amsterdam op een koosjer restaurant, de D66-orgaanfarms in Noord-Libië, de moord op Kerstverlichting ("seizoensverlichting") door belastingontduiker IKEA, en de tsunamisering van betonblokken in Het Avondland. Intunen op Germania1. Niet kijken = strafkamp. Uw tv weet waar uw huis woont. Voorwaartsch!

Er is een soort van Brexit-akkoord. Maar wel een akkoord dat rijmt op wurgmoord. En Theresa May tekent keurig bij het kruisje.

De hele Brexit begint steeds meer te lijken op hoe de Trojka, onder leiding van parlementaire wegloper Jeroen Dijsselbloem, een coup pleegde in Griekenland. Brussel stelt de eisen & de dictaten op en vult de bijbehorende bedragen in, en pas op het moment dat het Britse slachtoffer aan de scheidingszijde van het verhaal daarvoor tekent, noemen ze het een akkoord. May werd speciaal ingevlogen om die krabbel te zetten en Engeland heeft daarmee de kop in de strop gestoken, vannacht cq vanmorgen vroeg. Met dit akkoord, dat het VK 39 miljard pond kost, lijkt het er vooral op dat de Britten alles kwijtraken wat lucratief voor ze was (zoals dat EU agentschap voor medicijnonderzoek), maar wel overal voor moeten blijven betalen - terwijl ze geen enkele inspraak meer hebben. Daarmee wordt de schijn gewekt alsof Brexit stemmende Britten hun soevereiniteit terug krijgen, terwijl die op aflossing gekocht wordt en Brussel nog steeds heel veel regels bepaalt in & over het Verenigd Koninkrijk. En dan is dit enkel nog maar het wurgcontract waarmee de échte onderhandelingen kunnen worden ingeleid. De enige poen die het Britse koninkrijk nog uit Brussel wegpakt, is het MEP-pensioen van Nigel Farage. 

En zo krijgen de ongekozen overlords dus wederom hun zin: Brexit moet zo nasty mogelijk verlopen, het moet vies en goor en smerig. Daarbij geeft de EU, actief bijgestaan door een overmacht aan eurofiele MSM, alle schuld aan de domme boer & plebserige kutburger die vóór Brexit stemden, om op die manier aan elk ander twijfelland de waarschuwing af te geven dat op het scheiden van het Europese Ideaal een soort politieke doodstraf staat. Driekwart eeuw na de Battle of Britain wordt Engeland alsnog onderworpen vanuit het Europese vasteland, nota bene door een klein, chronisch dronken en wederom nepduits dictatortje. Hoewel, die Godwin gaat maar gedeeltelijk op want er is een significant verschil: in tegenstelling tot Juncker the Druncker, werd Adolf Hitler ooit wél democratisch gekozen...