Gewoon even kijken, puur ter overweging

Het is in zekere kringen - te weten die van Tucker Carlson, Joost Niemöller & Co - modieus Zelensky neer te zetten als een "rat-like" oorloghitser die niets liever wil dan zoveel mogelijk dood en verderf aan zowel Oekraïense als Russische zijde. Joost op 1 maart bijvoorbeeld nog: "Zelensky leidt een offerdienst voor jonge mensen. Als de Oekraïners op zijn moeten van hem de Amerikaanse dochters en zonen sterven." Volledig in lijn met Joosts maximale processorkracht was dat uiteraard een commentaar bij een video waarbij de context van de seconden ervoor er bewust afgeknipt was.

Dat sentiment is op zich al een extreem debiele take over de zittende president van een land waarvan in februari 2022 gepoogd werd de hoofdstad Kiev te veroveren en de gehele democratisch gekozen regering te vervangen door een Russisch militair staatsapparaat. 

Maar wat volledig naar de achtergrond verdwenen lijkt is hoezeer Zelensky direct na zijn verkiezing in 2019 daadwerkelijk probeerde de Oekraïense zijde van de burgeroorlog tegen Russische separatisten in Donbass tot een wapenstilstand en vredesonderhandelingen te bevelen.

Zie bijvoorbeeld de bovenstaande video van 26 oktober 2019 in frontliniedorpje Zolote (maps) te Luhansk Oblast, nu kilometers diep achter de Russische frontlinies en dus onder Russisch bewind. Daarin confronteert hij Oekraïense nationalisten die tegen presidentiële bevelen in nog altijd bewapend zijn. Zelensky deed dat in zeer ferme (lichaams)taal tegenover Denys Yantar, leider van een plaatselijke politieke tak van het Azov Regiment. "Listen, Denys, I’m the president of this country. I’m 41 years old. I’m not a loser. I came to you and told you: remove the weapons. Don’t shift the conversation to some protests. (...) I wanted to see understanding in your eyes. But, instead, I saw a guy who’s decided that this is some loser standing in front of him."

Zelensky probeerde overduidelijk - ondanks zijn destijds beperkte institutionele en juridische slagkracht - het gezag van het Oekraïense presidentschap op Oekraïens grondgebied te laten gelden. En dat kwam hem op kritiek uit legio Oekraïense windhoeken te staan. Daarbij dreigde Andriy Biletsky, leider van het National Corps en het Azov Regiment, op zijn YouTube-kanaal dat "more veterans would head to Zolote if the president tried to evict them from the town. “There will be thousands there instead of several dozen.”"

Diezelfde Oekraïense kritiek klonk uit al diezelfde Oekraïense hoeken toen Zelensky op 2 oktober 2019 ondanks alles toch steun en goedkeuring verleende aan 'vrije verkiezingen' op Oekraïens grondgebied in handen van Russische seperatisten - want dat zou "capitulatie" zijn. En op 10 december 2019 kwam Zelensky samen met Poetin, bemiddeld door Macron en Merkel, een wapenstilstand overeen.

Natuurlijk is die wapenstilstand sindsdien door beide zijden tot aan de invasie talloze keren geschonden, maar als Zelensky de anti-Russische nationalisten in Donbass aantoonbaar niet onder controle had, is het Oekraïense aandeel in het schenden van die wapenstilstanden dan *de actieve schuld* Zelensky? Nee.

En alsof Zelensky's voorganger Poroshenko dat gezag wel effectief uit had weten te voeren als hij herkozen was en hij zich aan dezelfde wapenstilstand had gewaagd. Ook Poroshenko's vele eigen wapenstilstanden, inclusief zijn 'fifteen point peace plan', werden ook aan de lopende band door Oekraïense zijde geschonden. Zoals bijvoorbeeld Al-Jazeera-verslaggever John Wendle in februari 2015 optekende: "The bigger problem for Poroshenko is not that his soldiers do not trust Putin, the problem is many do not trust him, their leader. Particularly those in the many volunteer battalions in the trenches along the front."

Klinkt de bovenstaande Zelensky/Donbass-tijdlijn nou echt als die van een 'rat-achtige oorlogshitser', de "leider van een offerdienst voor jonge mensen"?

Of klinkt het als iemand die destijds ondanks zijn beperkte institutionele slagkracht, als president van een land dat stijf staat van de statelijke ontwerpfouten, corruptie en algehele verdeeldheid écht zijn best deed een beloofde wapenstilstand af te dwingen, maar dat deed vanuit een ambt dat daar buiten zijn eigen schuld om simpelweg niet genoeg autoriteit voor had?

Enfin, bovenstaande is simpelweg ter overweging bij elke keer dat u Zelensky als 'rat-achtige offerdienst-leider van jonge mensen' afgeschilderd ziet worden in 'bepaalde kringen'.

Helaas niet vertaald, maar de lichaamstaal, intonaties en voelbare hoogspanning blijven onverminderd fascinerend.

Aantreden!

Koningin Elizabeth zei het al: 2019 was een jaar met veel hobbels. Grote hobbels, iets minder grote hobbels, kleine hobbels, ronde hobbels, ovale hobbels, peervormige hobbels, zachte hobbels, harde hobbels, natuurlijke hobbels, kunstmatige hobbels, hobbels die een beetje verborgen zijn en hobbels die je niet kunt missen. Hobbels. Maar altijd na de breek. Heel veel hobbels. Hobbeldebobbel. Hobbel hobbel hobbel.

Niet alle helden dragen capes

Wij hebben al een hoop geweldige jaren meegemaakt, maar misschien was 2019 wel het geweldigste jaar van allemaal. Het ene geweldige ding was nog niet achter de rug, of er gebeurde alweer een ander geweldig ding. En dat allemaal dankzij de vele TOTALE HELDEN die we op dit hele kleine stukje aarde moeten KOESTEREN. Bedankt allemaal, helden! Maar omdat het leven nu eenmaal bestaat uit keuzes maken zijn er slechts tien helden genomineerd voor de TOTALE HELD van 2019 verkiezing. En u mag kiezen! Alle genomineerden inclusief juryrapport na de breek.

de beste wensen, mensen

Voorspelling. 2019 wordt awesome. Omdat Jesse Klaver dit jaar kletsnatte blokken in zijn houtkachel gooide, omdat Volkskrant-lezers afgelopen jaar massaal naar verre vakantiebestemmingen vlogen, en omdat Rob Jetten niet met de trein naar Katowice ging, wordt het gewoon weer heerlijk warm in 2019. We krijgen weer een topzomer. Met dank aan de climate design van onze linkse vrinden! We gokken van april tot oktober 2019 stralend weer, met 7 dagen strandweer per week, en iedere dag opeetkoe op de barbecue & maandenlang die meisjes in bikini. 

Uw stijlloze redactie heeft een fantastisch jaar achter de rug - met als hoogtepunt de Bindende Basiswexit en het ondertekenen van de Akte van Verlatings op 1 november. Sindsdien zijn we baas - eigen baas - en heel erg vrolijk en blij. Ook een beetje verdrietig, want Bassie & Ebru sneuvelden in de begroting, en Zent in de chaos. Inmiddels zijn we botweg blijmoedig in onze boemkekke boomhutbunker en beloven ook in het nieuwe jaar het rechterbeen gestrekt te houden.

Wij heffen het glas met bubbels (uit de bonus) & wensen u een stijlloos 2019 met stukjes spek enzo & heel veel gezondheid en boerenverstand in het nieuwe jaar. Hou je veilig, zometeen.
Oant moarn.

*ting ting ting* Ahum. Mogen we nog even een klein kersttoespraakje doen?

Zo jongens, meisjes, dames & heren - dat was ons het jaartje weer wel hè? We moeten ons om te beginnen al de vraag stellen of de aanhef van dit topic nog is toegestaan. Of nou ja, dat 'moet' niet, maar omdat de problemen in dit land allemaal opgelost zijn, is het denken in genders een belangrijk onderdeel van het publieke debat geworden. Heeft u - D66 zij dank - al een genderneutraal paspoort opgehaald? Toch een van de grootste emancipatoire verworvenheden van het afgelopen jaar.

Niet alleen gender, maar ook huidskleur ging een steeds prominentere rol spelen in 2018. Gecentreerd rond een Zwarte Piet-discussie die helemaal niemand wil voeren, maar die wederom door een piepkleine minderheid met toegang tot (of sleutelposities in) de mainstream media opgedrongen werd aan een onwillige meerderheid die gewoon de kinderen cadeaus wil geven tijdens wat we vroeger kenden als een onbezorgd familiefeest. Ons hele leven leren we als brave borsten in een progressieve poldernatie dat we mensen moeten beoordelen op de inhoud van hun individuele karakter, en niet op hun afkomst of de kleur van hun huid. Perfect rationeel - maar dat past niet meer in deze tijd van feitenvrije emotieleer. Huidskleur is in 2018 definitief een "argument" geworden. Zelfs als-ie met onschuldige schmink is aangebracht.

Wit, blank, stank, dank
Zo is het in een opportunistische omkering van de definities van racisme inmiddels bon ton om de blanke, pardon: "witte" burger van gestructureerde of institutionele onderdrukking van niet-blanke medelanders te beschuldigen, door te suggereren dat er niet naar donkere mensen wordt geluisterd, dat ze onderdrukt worden, of dat ze kansloos zijn, alleen maar omdat ze donkerder zijn dan het autochtone poldervolk. Dat je als verstandige zelfstandige denker naar sommige mensen niet kan of wil luisteren omdat ze onzin uitkramen, geen redelijke argumenten kunnen formuleren of simpelweg geen overtuigende standpunten hebben - dat gaat er bij de policor goegemeente niet meer in. Zwarte Piet is racisme omdat de "rebelse dichter" Jerry Airfryer zegt dat hij zich als Ghanees gekwetst voelt door een kinderfeest, Nederland is een land waar zwarte vrouwen kansloos zijn omdat supersuccesvolle socialite en televisiester Sylvana Simons het zegt, en moslims worden systematisch onderdrukt omdat de prijswinnende Neder-Marokkaanse acteur Nasrdin Dchar zo prachtig de slachtofferrol kan acteren.

Wat we derhalve ook in 2018 weer enorm gemist hebben, is de kritische journalistieke vraag aan Sylvana hoe het kan dat ze met een groepje gillend gestoorde BIJ1-raapsels toch keer op keer zo veel aandacht krijgt, en toch maar net voldoende stemmen haalde voor 1 zeteltje in de gemeenteraad van een stad waar ze zelf niet eens woont, met een verhaal dat voor 95% op onwaarheden, rancune en slachtofferschap berust. Of de vraag aan Jerry Airfryer hoe iemand zoals hij, die op zijn 11e in Nederland werd toegelaten en alle kansen kreeg aangereikt om wat van zijn leven en toekomst te maken in een vrij land, zo godvergeten ondankbaar kan zijn dat hij heel Nederland op basis van valse argumenten uit elkaar wil spelen over de rug van een argeloos en onschuldig kinderfeest. Of vraag hem gewoon eens wanneer zijn eerste dichtbundel uit komt, of is zijn talent soms niet toereikend om daar een eerlijke boterham aan te verdienen?

Soppen om een stinkhoer
Ben je geen journalist, politicus of BN'er en stel je die vragen wél, dan staan juist journalisten, politici en BN'ers klaar om je te brandmerken als een racist met een bange onderbuik. Ze zijn makkelijk te herkennen, want we zagen ze in 2018 opgewonden kirrend en met een natte slip naar die ene 'stinkhoer' roepende PSV-amoebe wijzen als het onwrikbare bewijs van de morele zonde van alle doodgewone burgers die geen racisme in Zwarte Piet zien.

2018 is door deze zelfvervullende retorische kwakzalverij het jaar dat mediaredacties door het lichtbruine stof moesten kruipen dat ze eerst zelf opgeworpen hebben. NRC afgelopen week nog, met hun absurde huidskleurmeting in kerstcommercials. Of de hilarische kwestie rond Trouwnegerin Seada Nourhussen, die met dubbele petten op slechte stukjes schreef, met slaande deuren bij de krant vertrok omdat ze de "witte redactie" niet aan haar racistische grillen onderworpen kreeg, en hoe hoofdredacteur Cees van der Laan vervolgens bij Nieuwsuur stond te verkondigen dat wij ons als land diep moesten schamen dat onze samenleving zo'n gestoorde vrouw niet beter van dienst kan zijn. Pijnlijke beelden - zelden zagen we zo veel ijle lucht tussen racisme en ratio, en bijna wekte de kruiperigheid van Cees ons medelijden. Bijna - het bleef bij bulderlachen.

#SorryJohan, voor niks
Maar bij Nieuwsuur (waarom was het überhaupt een item? Niemand kent Nourhussen, laat staan haar columns) overheersten de bedrukte gezichtjes over zo veel onderdrukking van die arme negertjes in onze samenleving, die door deze kwestie expliciet zichtbaar werd gemaakt omdat (uitgelokte) incidenten als het zo uitkomt schaamteloos tot norm van het geheel worden verheven (wederom: denk aan die stinkhoerroeper). Niemand die zich hardop de vraag durft te stellen of de hysterisch-activistische eentruukspony Nourhussen zelf wel helemaal lekker in de benauwde bovenkamer is. Ze kijken wel drie keer uit - kritische vragen stellen over een zwarte vrouw staat in politiek correcte kringen gelijk aan sociale zelfmoord.

We zagen een vergelijkbare gekte ook bij Johan Derksen en de homo's. Het ging van nul naar OPHEF!!1! in anderhalf reclameblok tijdens Veronica Inside, omdat Derksen zei dat homo's 'gewoon uit de kast moeten komen'. Iedereen vergat of negeerde het gedeelte waarin hij zei dat homoseksuelen voor zichzelf moeten kiezen, en voor zichzelf op moeten komen, en moeten zijn wie ze willen zijn, omdat zulks beter is dan jezelf tekort doen uit vrees voor de reactie of de mening van anderen. Een tikje gebiedend misschien, wellicht zelfs makkelijke woorden voor iemand die nooit in zijn pubertijd ontdekte dat hij "anders" is dan de meesten, maar al met al een solide en eerlijk advies dat vrijheid, karakter en eigen verantwoordelijkheid aanmoedigt. En zéker geen homohaat vertegenwoordigt. 

Maar het was alweer te laat.

Een vieze man zijn, is er iets lekkerder?

Voelen hoe verzadigde vetten vechten om voorrang zich als eerste via uw poriën aan de wereld kenbaar te maken. Hoe het zweet uit uw wenkbrauwen slaat na voor de vierde dag op rij een tosti salami als lunch. Uzelf op de borst kloppen na een keer een blikje Coca-Cola Zero het is immers balansdag. Uzelf voorhouden dat schepijs niet vet kan zijn want het is koud. Nou, 2019, barricadeer uw deur want godverdomme hier komen we. Alles wat ooit ongezond was wordt in 2019 gezond en wat wil een man nog meer. "Er komen volgend jaar afspraken om pizza’s, chips met smaakjes, zuiveldranken en –toetjes, Hollandse kant-en-klaarmaaltijden, vleesvervangers, groenteconserven, consumptie-ijs, jam en gehakt(ballen) en braadworst gezonder te maken." Vervolgens komt het AD met allemaal uitleg over hoe en waarom dit dan allemaal precies gebeurt, maar wij waren al verkocht bij "pizza's" en de rest schrijven de vrouwen maar op de koelkast want wij de mannen hebben wel iets beters te doen.