Naast bier zuipen en heel veel beffen
Houden we bij GeenStijl ook van verheffen

Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat.

Dit heb ik bij mijzelve overdacht,
Verregend, op een miezerige morgen,
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.

(De beste nummers van de meeste bands staan op hun Greatest Hits Album, wat ze je ook proberen wijs te maken, en met poëzie is het net zo. Tenminste, bij JC Bloem die een heel erg beroemd gedicht heeft geschreven, dat ook nog eens heel erg mooi gedicht is. Gaat over alles, dat veel is, en over het leven, en hoe dat zijn wonderen opeens kan tonen in hoge staat, nou ja, het staat er dus al.)

Het wrakke lijf, verziekt door de jenever,
Vindt het gezond verstand als tegenstrever.
Want enerzijds trekt naar de kroeg het hart,
Doch naar het kerkhof anderzijds de lever.

(omdat een jonge zuydam met koud pils een net zo mooie combinatie is als viscaal & ali ibrahim, en we 'm als studenten in groningen altijd bij de wolthoorn zagen zitten met jp rawie, we wisten eigenlijk helemaal niet wie ze waren, en na 10 kopstoten al helemaal niet meer)

Uren, dagen, maanden, jaren
Vliegen als een schaduw heen
Zij die eens gelukkig waren
Wonen nu in Amstelveen

(Mijn ouders wonen in Amstelveen)

ik tracht op poëtische wijze
dat wil zeggen
eenvouds verlichte waters
de ruimte van het volledig leven
tot uitdrukking te brengen
ware ik geen mens geweest
gelijk aan menigte mensen
maar ware ik die ik was
de stenen of vloeibare engel
geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt
de weg van verlatenheid naar gemeenschap
de stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg
zou niet zo bevuild zijn
als dat nu te zien is aan mijn gedichten
die momentopnamen zijn van die weg

in deze tijd heeft wat men altijd noemde
schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand
zij troost niet meer de mensen
zij troost de larven de reptielen de ratten
maar de mens verschrikt zij
en treft hem met het besef
een broodkruimel te zijn op de rok van het universum
niet meer alleen het kwade
de doodsteek maakt ons opstandig of deemoedig
maar ook het goede
de omarming laat ons wanhopig aan de ruimte
morrelen
ik heb daarom de taal
in haar schoonheid opgezocht
hoorde daar dat zij niet meer menselijks had
dan de spraakgebreken van de schaduw
dan die van het oorverdovend zonlicht

(Dit doet me denken aan mijn opa's stem)

Toen ik begon te schrijven woonde ik in een dorp
met vuilwit zonlicht in mijn mond. Alom vrede.
Ik trapte naar de zon en wist niet hoe te leven.
Toen ik begon te schrijven stond het al geschreven
dat ik naar Amsterdam zou komen. Heisa, heisa,
ik leefde en ik schreef. Geen regel bleef.
Als zoon van een verziekte generatie sneed
ik sierlijk in mijn vlees. Ja, ik had liefgehad,
ik dronk wat, reisde wat — nog had ik niks beleefd.

Ik geselde mijn geest, zocht het bij Proust en Yeats,
verloor me in muziek en viel toen stil. — Later,
veel later. De dood stond aan mijn autodeur te rukken
en ik schrok weerloos wakker in een witte zaal.
Toen schopte ik de Schoonheid van mijn schoot
en kwam ik grimmig zingend op verhaal.

(de aardigste gozer die ik in het PC Hoofthuis mocht meemaken)

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik
een man, klein, dik, met onbemand gezicht
die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten
En alles wat hij dacht was mij bekend:
Belasting, voetbal, Emma, missverkiezing.

broccoli, koffiefilters, heel zijn mond
een dunne brief vol blanco levensdrift.
En ik was in verwachting van een scheef
gedicht, wou hem haten, kon het niet -
want alles wat hij droomt, dacht ik, droom ik

niet beter. Goed, gegroet dus, vale oom
die net zo magisch over lakens droomt.
De rij in, dan daar huis, deurmat, ijskast,
de bank, de oven, later weer die slaap.
Ik ben zo bang dat je niet eens bestaat.

(Hier hadden ook wel wat andere gedichten van Wigman kunnen staan, maar deze blijft me toch altijd bij. Het wonderschone én het tragische van alles, gevangen in het kort observeren van een kerel in een supermarkt (die we allemaal vrijwel dagelijks tegenkomen). Grandioos.)

The Stranger within my gate,  
He may be true or kind,
But he does not talk my talk—  
I cannot feel his mind.
I see the face and the eyes and the mouth,   
But not the soul behind. 

The men of my own stock  
They may do ill or well,
But they tell the lies I am wonted to,  
They are used to the lies I tell.
And we do not need interpreters  
When we go to buy and sell.

The Stranger within my gates,   
He may be evil or good,
 But I cannot tell what powers control—  
What reasons sway his mood;
 Nor when the Gods of his far-off land  
Shall repossess his blood. 

The men of my own stock,   
Bitter bad they may be,
But, at least, they hear the things I hear,  
And see the things I see;
And whatever I think of them and their likes  
They think of the likes of me. 

This was my father's belief   
And this is also mine:
Let the corn be all one sheaf—  
And the grapes be all one vine,
Ere our children's teeth are set on edge  
By bitter bread and wine.

(Omdat een halve waarheid beter is dan een hele leugen, en het is een enorme hit op verjaardagen)

Your unflappable conceptions
Moralistic views
Never open to criticism
Your overpowering ruse
Promises of sanctuary
In eternal bliss
With starry eyes and cash in hand
Pledge all to the master plan
Just face the truth or fund the farce
At one with your god
Your sole intent
Your treasured place assured
For a substantial rent
Global lunacy
Death threats for supposed blasphemy
No room for free thought
All non believers pushed to the floor
Aggressive tyrants
Supposed saints for the cause
Judgement through force
Faith a fuel for pointless wars
When all is done
Who shall benefit? Who is the one?
Not to those who pass on

(Religiekritiek! Vond de tekst altijd erg sterk. Mocht je voldoende hebben mik hem er vooral uit)