Draadje van iemand die nog eens een boek gelezen heeft; Kamil Galeev

Het hele draadje, dat eigenlijk een essay is, leest u hier in z'n geheel op Twitter of hier in de Thread Reader. We pikken de sectie over dichter Joseph Brodsky (wiki) die we vanaf vandaag al sinds het begin van z'n carrière op de voet volgen. Dan heeft u eindelijk een keer wel iets te melden op de buurt-bbq. Samengevat in de laatste tweet van het draadje:

"Cultural uniformity - that's the real goal of Z-war. It is all about directing vernacular bifurcation of the ancient sacred community towards everyone becoming Russian. The problem with Ukraine is that it exists. That's a view deeply embedded in the Russian culture."

Maar hoe en hoezeer dat dus onderdeel van de Russische cultuur is, beschrijft Kamil aan de hand van Brodsky; de grootste moderne Russische dichter die in de Sovjetunie vervolgd werd, naar Amerika vluchtte, daar omarmd werd en de Nobelprijs voor literatuur won. Maar Brodsky heeft ondanks zijn vervolging in zijn thuisland altijd al dezelfde Russische haat jegens Oekraïne gevoeld die de oorlog nu voedt. Die haat komt het meest expliciet naar voren in dit (moeilijk te vertalen) gedicht "On Ukrainian Independence", dat hij hier in 1992 in Palo Alto voorlas. We citeren deels uit zijn werk over de Khokhly's - het N-woord voor Oekraïners:

"It’s over now. Now hurry back to your huts
To be gang-banged by Krauts and Polacks right in your guts.
It’s been fun hanging together from the same gallows loop,
But when you’re alone, you can eat all that sweet beetroot soup.

Good riddance, Khokhly, it’s over for better or worse,
I’ll go spit in the Dnieper, perhaps it’ll flow in reverse,
Like a proud bullet train looking at us askance,
Stuffed with leathery seats and ages-old grievance.

*(...) *

God rest ye merry Cossacks, hetmans, and gulag guards!
But mark: when it’s your turn to be dragged to graveyards,
You’ll whisper and wheeze, your deathbed mattress a-pushing,
Not Shevchenko’s bullshit but poetry lines from Pushkin."

Gezellig hoor, het toewensen van groepsverkrachting door Polen en Duitsers en in de nationale rivier spugen. Kortom, het zit diep. Die laatste zin is dus blijkbaar de meest kernachtige samenvatting van de Russische ontkenning van Oekraïense eigenheid; Taras Shevchenko (wiki) geldt als de vader van de Oekraïense dichtkunst. Maar Alexander Pushkin (wiki), dat is de  alvader van de Russische poëzie. En dat is volgens Brodsky blijkbaar het werk dat Oekraïeners op hun sterfbed zullen citeren.

Kortom, Russen zijn een tragi-poëtisch cultuurvolk en hun haat voor Oekraïne ligt diep verankerd in hun culturele bronteksten- en figuren. Dat wisten wij niet, want we komen van de havo, maar nu weten we het dus wel.