Geenstijl

Tijd voor een stichting Anoniemeklachtenherstel?

Kijk aan een longread in de Telegraaf over de tergend trage afwikkeling van de toeslagenaffaire het gemoed van Prinses Laurentien, die het heel moeilijk heeft met de tergend trage afwikkeling van de toeslagenaffaire allemaal dingen die over haar zijn gezegd. Ze vertrok na een trits anonieme klachten over haar functioneren, ingediend door de professionele papierverschuivers van Financiën. In haar afscheidsbrief schreef ze dat "het allerlaatste dat ik wil is dat het om mij en mensen en organisaties die me aan het hart gaan gaat", en dus geeft ze vier maanden later een interview dat over haar en mensen en organisaties die haar aan het hart gaan gaat. Kijk anonieme meldingen zijn geen pretje en ambtenaren hebben de neiging zich slachtoffer van alles te voelen (de toeslagenaffaire, een tv-serie over de toeslagenaffaire), maar als er een hele stapel ligt is er meestal toch iets meer aan de hand dan onze Koninklijke Hoogheid Prinses der Nederlanden hier doet voorkomen. Hoe dan ook, ze vraagt (nogal dwingend, zeg maar gerust eist) een gesprek met de anonieme klagers, barst tussendoor nog een paar keer in tranen uit, en demonstreert haar toch wat onderontwikkelde zelfreflectief vermogen. "Geen tegenspraak duldend? Als ik íets doe, is het juist tegenspraak verzamelen."

Zomaar een losse flodder uit het AD van gisteren: "Hij schiet de vrouw te hulp als zij na de presentaties apart genomen wordt door Laurentien. Hij hoort de prinses met stemverheffing praten, en ziet dat Laurentien de vrouw sommeert terug te komen als ze wegloopt, door haar naam te schreeuwen. Toen iemand zei dat ze wat emotioneel reageerde, schreeuwde ze: 'Ik ben niet emotioneel!'"