Geenstijl

Dit is hoe ZE je ontwortelen

Dit is hoe het culturele weefsel ontsponnen wordt, de grondverf weggeschuurd, de bloem verpot naar onontvankelijke aarde. Want waar anders dan de Nederlandse kermis kun je aan den lijve ondervinden hoe Marokkanen elke binnenstad verzieken dat de mens gebouwd is voor neonlicht, snelle suikers, onaflatende kakofonie, verzadigd frituurvet en het dopamine-circuit van kansspellen. Maar nu staat dit baken onder druk.

"Nu het seizoen op z’n einde loopt, denken kermisexploitanten door het hele land hardop na over de afgelopen maanden. De vraag of er nog toekomst zit in de kermisbranche, wordt met het oog op milieumaatregelen van gemeenten en problemen met reljongeren steeds vaker gesteld.

Al aan het begin van dit seizoen luidde Atze Lubach-Koers, voorzitter van de kermisbond Bovak, de noodklok over de toenemende overlast van ’kermistuig’. Door de vele incidenten – vernielingen, inbraken, vecht- en steekpartijen – rijzen de kosten voor beveiliging de pan uit, en wordt de kermis voor mensen met een kleine beurs onbetaalbaar, zei de Bovak-voorman bezorgd.

„We moeten niet onze kop in het zand steken”, blikt Lubach-Koers nu, in de staart van het seizoen, terug. „Nederland heeft – los van de kermis – een groot maatschappelijk probleem. Er is in ons land een groep, voornamelijk jeugd van 12 tot 16 jaar oud, die geen greintje respect heeft voor onze hulpdiensten of mensen in het openbaar vervoer. Onze indruk is dat ze alleen maar komen om te rellen. Er wordt in Nederland heel krampachtig mee omgegaan. Iedereen ziet dit probleem. Ik denk, zeg ik eerlijk, dat de multiculturele samenleving hier helaas ook écht een rol in speelt.”"

En bovenop dit demografische, etno-culturele geweld komt de groene hamer van (s?)links.

"Meerdere gemeenten hebben al maatregelen aangekondigd waardoor sommige zware voertuigen – zoals vrachtwagens – vanwege emissievrije zones niet meer de binnensteden in mogen. „Hoe zien ze dat voor zich?”, vraagt de Bovak-voorman zich verontwaardigd af. „Als je als exploitant elektrisch vervoer moet regelen, ben je zó honderdduizenden euro’s kwijt.”

En wie gaat uiteindelijk dat bonnetje betalen? De consument, weet Remco Saedt zeker. „Het is heel simpel: als mijn kosten torenhoog worden, moet ik die wel doorberekenen naar de bezoeker. Dat terwijl sommige kosten al bijna verdubbeld zijn.”

(...)

Meer bezoekers hikken aan tegen de snel stijgende prijzen. „Het is inderdaad erg duur”, erkent de van oorsprong Franse Chloé (34), moeder van zoontje Lucas (5), die zijn best doet om met schuimballen een piramide van conservenblikken om te gooien. „Maar je doet het echt voor je kinderen. Die willen ook gewoon meedoen met de rest.”"

Voor de kinderen.