Geenstijl

Vrij naar 'Wie zíjn die mensen'

Ach, die goede oude PvdA met al z'n stromingen. Jarenlang elkaar om het minste of geringste de hersens in geslagen, maar zachtjesaan beginnen ze toch terug te verlangen naar de bloeduitstortingen van weleer. Zo ook, of misschien wel vooral, in Amsterdam, voormalig hoofdstad van toenmalig Sociaal-Democratië. Daar zitten ze plots opgescheept met een schijnbaar onuitputbare lading hoogmoedige IJ-hallen-hertjes met humanities-diploma's, geflankeerd door nerveuze vriendjes die binnensmonds praten en zo graag niemand willen kwetsen dat ze de grove grap in z'n geheel afzweren, met de taboeïsering van humor als nettoresultaat. Het doet de wat oudere PvdA'er zowaar terugverlangen naar het rugmessenfest van voorheen, constateert Het Parool na een lokale ledenvergadering. 

Good ol' Gerdi Verbeet sprak daar bijvoorbeeld haar zorgen uit. Ze kon rekenen op: erg veel bijval. "Het is zo’n andere cultuur, het zijn zulke andere mensen," aldus Gerdi. "Ik ben dol op ze, het zijn enige mensen om mee te praten, maar over samenwonen zou ik niet denken."

De fusie voortzetten? Vooral de oudjes zijn er zo zeker nog niet van. Die maken nog liever rechtsomkeert en scheuren met 130 km/h de derde weg op - party like it's 99, na ons de zondvloed. 

Niet dat de fusie nog omkeerbaar is, maar stel dat de boel uiteindelijk toch uitmondt in een vechtscheiding: wie zou de voogdij (nog willen) krijgen over us Frenske?