Geenstijl

Soep van de Week, tevens StamCafé

Sunny de NSB’er

Sunny Bergman ging eerst bij de VPRO klikken over het vermeende huiselijk geweld en de buitenechtelijke escapades van Theo Maassen en hing vervolgens aan de bel bij NRC Handelsblad. Maar de krant zag af van publicatie van de roddel. Het gesjeesde soapsterretje bleef leuren en kwam bij weekblad Privé terecht met de “scoop” (het 125 duizend woorden tellend app-gesprek tussen de vrouw van Theo en zijn minnares), die nog steeds niet het door haar gewenste gevolg heeft: het ontslag van Theo Maassen.

De VPRO heeft hem vooralsnog niet gecanceld en het duurt nog een paar maanden voor Zomergasten weer begint, al schijnt er meer dirt over Maassen op komst te zijn. Als hij er dan toch uitvliegt, gaat bij Bergman de vlag uit.

Johan Derksen over de kwestie: “Er wordt schande gesproken dat Theo minnaressen heeft." Daar heeft Sunny Bergman niks mee te maken en daar heeft de VPRO niks mee te maken. Alleen Theo zijn vrouw zou er wat van kunnen zeggen”.

Derksen haalt ook het ‘gebroken neus-incident’ aan. "Het is flinterdun. Als Theo zijn handjes laat wapperen en vrouwen slaat? Dat vind ik heel kwalijk. Dan vind ik Overmars met een dickpic een kwajongen vergeleken met waarvan Theo van beschuldigd wordt.” Maar volgens hem is dit alles niet hard bewezen. "Ik vind ook dat als dames boos zijn en aangifte willen doen, dan gaan ze naar de politie. Maar je doet geen ‘aangifte’ via Sunny Bergman bij de VPRO.”

Vrouwenmeppen is niet cool, ook al ben je een boze dwerg

Ik maak me al een poosje zorgen over de geestelijke gesteldheid van Derksen, maar hij heeft hier wel een punt. Want het is toch van de gekke dat NSB’er Bergman naar de werkgever van Theo Maassen gaat en begint te jeremiëren over zijn vreemdgaan. Apropos: ik lag eens met een juffrouw van de Israëlische persuasie in een groezelig budgethotel aan de Haarlemmerstraat in 020 te rotzooien, toen er op de deur werd geklopt. Vervolgens ontstond er een soort Theater van de Lach-scene: Er was helaas geen fatsoenlijke kast waarin ik mij kon verstoppen en de klop op de deur kwam van mijn wettige verloofde... Die begon mijn scharrel te meppen en voor hoer uit te schelden en vervolgens kreeg ik de volle laag. Ik heb me niet verdedigd en liet mijn verloofde haar gang gaan, mij volledig bewust van het komische karakter van het postcoïtale tafereeltje. Enfin, ik heb het opgelost met een fraaie ruiker en een pizza, we hebben het bijgepraat en bleven nog vijftien jaar bij elkaar.

Ik ben geen klassieke vrouwenmepper, maar moet eerlijk toegeven dat ik tijdens een ruzie met een vriendin weleens een flinke duw heb gegeven. Overigens vertelde iemand mij eens dat je tijdens een ruzie met een vrouw altijd een knietje moet geven op een dijbeen omdat dat enorm pijn doet, maar verder geen duidelijke sporen nalaat.

Ach, ik ben sowieso geen vechtersbaas. Op de lagere school in Ede was ik de kleinste van de klas, met rood haar (ook nog eens een bloempotkapsel) en sproeten en een spraakgebrek, en dus werd ik altijd in elkaar geslagen. Puur uit wraak en frustratie heb ik toen het allerkleinste meisje van de school aangevallen, Tonnie, en de helft van heur haren uit haar lelijke spinnenkop getrokken en haar smoel opengekrabt.

Ik snap Edgar Davids en Regilio Tuur dan ook als geen ander (ook ik werd op mijn huidskleur en lengte gediscrimineerd) maar ik ben niet trots op dat stukje misogynie in mij en schaam me nog steeds voor dit incident, al hoop ik dat Tonnie, de Edesche Sunny Bergman, al een eeuwigheid brandt in de hel.

Sunny’s ouwe doos

Sunny Bergman had eerder bij Heineken, Toto en Gillette aangedrongen op een reclameboycot van VI wegens homofoob taalgebruik en dat zal Johan Derksen niet vergeten zijn. Uiteraard deed ze mee aan de oproep tot de advertentieboycot van GeenStijl.

Ik ken Sunny nog uit de tijd dat ze bij het legendarische programma Waskracht van de VPRO werkte. Ze had een flinke reputatie, in die zin dat ze het met iedereen deed die ertoe deed (in Vlaanderen noemen ze zo iemand een bazenpoeper). Daarvoor had Sunny furore gemaakt als Sara Middelkoop in Goede Tijden, Slechte Tijden. Ze kreeg enige media-aandacht met haar egodocument The Sunny Side of Sletvrees, met name door de scène waarin ze bij een Afro-Afrikaanse medicijnvrouw haar schaamlippen liet vergroten door middel van hocus pocus en gewichten. Het valse wicht zal er met haar ketelmuziek en tamtamgeroffel alles aan doen om in de schijnwerpers te komen. De zwarte zuster leerde Sunny ook hoe ze de spieren van haar mossel kon verstevigen, want dat was lekker voor het pielemuisje van haar man, die thuis op de woonboot geduldig de Viva en de Opzij zat te lezen en op de kinderen paste terwijl moeders de vrouw de blommen buiten zette in Gambia. Ik zat klaar met de doos Kleenex tot het moment suprême: de geteleviseerde rondleiding door Sunny’s vagijn. Maar niks kut: er ging keurig een handdoek over de melkflesjes van Bergman en we zagen alleen maar de zwarte zuster verwoed friemelen in de roomblanke flamoes van Sun, die we dus niet te zien kregen. Toen dacht ik: wat ben jij een schijtluis, Bergman. Je bloedzuster Stella Bergsma zou haar voeg wel gewoon tonen aan gans het Nederlandse volk, die heeft tenminste kloten.

Overigens heeft Sunny het concept om met een zak belastingcenten op vakantie te gaan naar Gambia, onder het valse voorwendsel dat wij veel kunnen leren van de maniokstampende zusters onder de klapperboom, gejat van de afgrijselijkste vrouw van Nederland: Adelheid Roosen. Ik ken minstens veertien mannen die spontaan homofiel werden nadat ze La Roosen op de treurbuis hadden gezien.

Sunny de Zwartepieten-jager

Vervolgens ontdekte Sunny woke als verdienmodel.

In de VPRO-gids riep ze op tot een verbod op de uitdrukking “valse nicht” en “valse nichtenhumor” en toen ze las dat in Zweden een douchegordijn met Pippi Langkous, haar vader de negerkoning en twee schattige Afro-Afrikaantjes verboden werd, riep ze op tot de verbranding van alle kinderboeken uit mijn jeugd want die zijn racistisch, seksistisch, koloniaal en geïnfecteerd met weerzinwekkende stereotiepen: het verzamelde werk van Karl May, Bessie Turf (uit de bibliotheek gehaald na een klacht van Sharon Dijksma), Jip en Janneke etc. etc. Vervolgens encanailleerde ze zich met de notoire antisemiet Abou Jahjah en ging ze met een zooitje ongeregeld op Zwarte Pieten-jacht in Volendam. Ik herinner mij een hilarisch fragment: Sunny staat helemaal vooraan tussen de meneren van Kleur, als een soort Hekking, maar vervolgens wordt ze naar achteren gesommeerd door de directie van KOZP omdat ze vrouw is en blank en niet knap.

En Sunny wilde natuurlijk haar graantje meepikken in het #MeToo-gebeuren en ik was dus niet verbaasd toen La Bergman met haar onthullingen kwam - 25 jaar later weliswaar - over John de Mol, die ze probeerde te framen als de Nederlandse Harvey Weinstein. De Joop kreeg de primeur en de opening van deze hedendaagse J’accuse loog er niet om:

‘Naar van aanleiding het seksueel geweld van Harvey Weinstein en het seksisme in deze wereld, hier een stuk over mijn eigen ervaringen als jonge actrice. Geen seksueel geweld, wel seksisme en verbale intimidatie van bijvoorbeeld producent John de Mol – voor mij destijds reden om mijn beginnende acteercarrière te laten voor wat die was en zelf regisseur te worden.’

Sunny, het misbruikte en gesjeesde kindsterretje

Het hoogtepunt uit haar ontboezemingen:

Vervolgens kreeg ik een piepkleine gastrol in de comedyserie In de Vlaamsche Pot. Voor een jongerenblad beschreef ik een draaidag vanuit het perspectief van een groepje figuranten, die gevraagd waren als ‘mooie meisjes’. Hun bh’s werden opgevuld door de stylistes. In de regiekamer, waar ik werd rondgeleid, werden verlekkerde grappen gemaakt over de meisjes. Aan het einde van de dag vroeg de regieassistente aan een van hen een telefoonnummer. ‘Voor de regisseur,’ zei ze. Het figurantenmeisje was hoopvol, misschien was dit haar grote kans. Ik wist dat de regieassistente bij wijze van grap haar nummer aan de regisseur gaf, omdat hij haar een ‘lekker wijf’ vond, dat had hij tijdens de lunch geroepen. Ik vond het zielig voor het meisje, en schreef dit op in mijn artikel. Ik moest het stuk voor publicatie laten lezen aan de producent van de serie, John de Mol. Na lezing belde John me op. ‘Jongedame,’ brieste hij door de telefoon, ‘Je hebt mijn goede vertrouwen geschonden. Ik zou er maar eens goed over nadenken of je dat stukje gaat publiceren. Als jij besluit dat toch te doen, zal ik er persoonlijk voor zorgen dat je nergens meer aan het werk komt als actrice. Begrijp je dat? Weet jij dan niet dat ik je acteercarrière kapot kan maken?’ Ik besloot mijn zogenaamde acteercarrière aan de wilgen te hangen.”

ps. Mijn vader Richard Bergman was degene die zich wist te herinneren dat het John de Mol was die me toen intimideerde. En inderdaad, hij was de uitvoerende producent van deze serie.

Update redactie de JOOP 10-11-2017

John de Mol liet BNNVARA weten dat hij bestrijdt dat het gesprek met Bergman ooit heeft plaatsgevonden, laat staan dat hij de uitspraken heeft gedaan die hem door Bergman worden toegeschreven.

Niets menselijks is mij vreemd en ik moest een traantje wegpinken toen ik haar ontroerende en hartverscheurende relaas las. Ik ken het drama van een in de knop geknakte acteercarrière als geen ander, want ik werd smadelijk afgewezen op de toneelscholen van Maastricht, Amsterdam en Arnhem.

Ik vertelde tijdens de audities dat Ko van Dijk mijn grote voorbeeld was en dat ik nooit aan amateurtoneel had gedaan omdat ik een natuurtalent was. Enfin, dat werd een drama. In Amsterdam moest ik een tomaat nadoen, in Maastricht een vlaai en in Arnhem vond de jury mij te nichterig en meer geschikt voor de Kleinkunstacademie of een balletopleiding. Ik ben toen van lieverlee aan de drugs en de drank gegaan en de rest van mijn treurige en zinloze leventje heb ik in geuren en kleuren beschreven in Annus Horribilis.

Enfin, ik was benieuwd naar de schadeclaim die Sunny van John de Mol ging eisen, of vice versa. Hoewel John de Mol praktisch mijn buurman is in de Algarve, heb ik de beste man nog nooit in levende lijve mogen ontmoeten. John is een mediamogul in het Hollandse Tinseltown, maar zeker geen Harvey Weinstein. Hij lijkt mij een keurige familyman die nooit dronken is, niet aan vraatzucht leidt, geen coke snuift en zijn kostbare tijd zeker niet verkwanseld aan de Bergmannetjes van deze wereld.

Overigens was Sunny er dus niet helemaal zeker van dat het John de Mol was die haar bedreigde en intimideerde, want ze gooide haar vader als getuige in de strijd. Ik denk dat de Bergmannetjes het opgaven toen ze een briefje kregen van de Mol’s juridisch team.

Het schaamteloze dieptepunt: bedelen om een woning terwijl je huisbezitter bent

Het schaamteloze dieptepunt van haar loopbaan vond een paar jaar geleden plaats. Op haar FB-wandje stond dit:

Afgelopen jaar, zo rond kerst 2019, besloten David en ik uit elkaar te gaan. Weet er iemand rondom Amsterdam een huurwoning tegen een schappelijke prijs? Of wil iemand mij geld lenen om een extra woning te kopen voor een van ons? Tot nu toe hebben we het houtje touwtje gedaan met om en om ergens anders logeren, maar we zijn op zoek naar een duurzame oplossing. En we willen zo graag ons huis niet hoeven te verkopen aangezien er dan nog meer voor de kinderen verandert.

Na deze schaamteloze bedelactie (omdat ze haar huis niet wilde verkopen) zal het niemand verbazen dat Sunny als een ware NSB’er Theo Maassen heeft geprobeerd te cancellen bij de VPRO. Sunny, al een jaar of 30 over de houdbaarheidsdatum, is een ziekelijke aandachtsjunk van het kaliber Patty Brard en Gordon, maar dan zonder humor. Ze is het ware gezicht van woke Nederland: vals, gluiperig, laf, stiekem, rancuneus en fanatiek als de Spaanse inquisitie. Wat Sunny’s rancuneuze aard betreft: haar fittie met Theo Maassen gaat terug naar een dubbelinterview in de Volkskrant. Het zal toch niet zo zijn dat Theo ons aller Sunny destijds, ik bedoel, hij zal haar toch niet… ?

Vrolijk soepliedje van de dag: