Soep van de Week in het StamCafé

Mijn grootste en tevens enige frustratie is dat ik het nooit tot Bekende Nederlander heb geschopt. Ik word daarom nooit gevraagd om mee te protesteren tegen pesten, tegen laaggeletterdheid, tegen vrouwengeweld, tegen advertentiefraude, tegen de bio-industrie, tegen bont, tegen kanker (terwijl ik echt iets heb met kanker), tegen corona, tegen zorgelijke uitspraken van minister Blok, tegen racisme, tegen de btw-verhoging, tegen spierziekten (met die Lucille Werner was wel meer aan de hand), tegen de climapocalypse, tegen vluchtelingenkou, tegen GeenStijl, tegen de PVV, voor slachtoffers Syrië (2013), voor slachtoffers ebola, voor Beiroet, tegen Zwarte Piet, voor Sulawesi, tegen de oorlog in Irak tegen overbevissing (toen Sophie nog een frisse jonge blom was, roflol), tegen de marteldood van George Floyd, tegen de verbreding van de A27 bij Amelisweerd, voor Black Lives Matter, voor de culturele sector, voor Oekraïne, voor onze beschaving, tegen de mediawet, tegen jodenhaat (terwijl ik met afstand de grootste vriend van Israël en de internationale jodenheid ben), en uiteraard werd ik ook niet gevraagd voor de antisemitische campagne van de kleuterneukers van Oxfam.

Isa Hoes wel. Ze had nog aan de viespeuken van Oxfam gevraagd of de naam van Antonie ook op de poster kon, plus de link naar haar nieuwe boek over Antonie, maar dat werd iets te druk op de foto volgens de vormgever van de vuile viezeriken van Oxfam.

hoe reaguurders walgen van een dode kunstenaar die duizenden vrouwen neukte

[SOEP VAN DE WEEK in Het StamCafé]

Peter Klashorst stopte met schilderen en Mosterd schreef een waardige i.m. over de man die net als Casanova, Julio Iglesias, Ron Jeremy, Russell Brand, Jack Nicholson, Mick Jagger, Gene Simmons, Charlie Sheen, Georges Simenon en Jeroen Pauw met duizenden vrouwen neukte.

Simenon, de schrijver van onder andere de geweldige avonturen van inspecteur Maigret, zei eens tegen zijn vriend Federico Fellini dat hij het met 15.000 vrouwen had gedaan, waarvan er 8000 de hoer speelden. Tellen die temeiers wel mee in de statistieken, zo vraag ik mij af, want op die manier kan zelfs Egbert uit Zoetermeer in het Nederlandse Guinness Book of Records komen. Alhoewel, reken maar eens uit hoe tijdrovend 8000 kommersjele pompertjes keer 15 minuten is. En dan moet Egbert bovendien wekelijks 40 uur bij de baas vegeteren en zit de goede man 15 uur per week in de auto naar de zaak (of nog erger: met zijn trommeltje met bammies in de trein).

Daarnaast moet hij ook nog iedere avond met Samantha en de koters voor de buis wortel schieten als een bedorven bintje. ‘Samantha’ is een vondst van Mosterd, en volgens mij heeft hij het ook wel eens over ‘Chantal’. De Nederlandse variant van Karen. Daarmee verwijst Mosterd naar de koene toetsenbordridders, die onder hun dakkapel in de vinex met het speeksel op de lippen en de kin iedere kerel afzeiken die er lekker op los leeft, die geen baas heeft, die snuift en zuipt en die thuis geen Samantha heeft die hem elke keer vervloekt als hij zijn sokken of boxershorts laat slingeren of de ijskastdeur open heeft laten staan.

Kijk maar eens naar de reacties van de nieuwe en vooral anonieme zedenprekers onder de necrologie van Mosterd.

Soep van de Week

Groep Timmermans en de volidioten van de Partij voor de Halal Geslachte Dieren en hun islamofascistische carnivore bedgenoten van DENK hebben de hoofddoek als wapen ingezet in de strijd tegen Kabinet Bruin 1 en dat leverde deze week potsierlijke en vooral deerniswekkende taferelen op in de Tweede Kamer.

De pathetische jammerklacht van Esmah Lahlah - die er toch al uitziet als een verdrietig Brabants aardappeltje - zorgde vooral voor krokodillentranen bij haar zusters Piri, Ouwehand, Kröger en Bromet, nou niet bepaalde de scherpste mesjes in de besteklade van de oppositie.

De twiet van Fleur Agema, waarin ze verwees naar een uitspraak van Femke Halsema (moslima’s, slinger die hoofddoek af) smeet olie op het vuur en het bleef nog lang onrustig die dag.

De laatste keer dat ik Jan Cremer tegenkwam, was op het Boekenbal.

“Neuken jullie wel genoeg, jongens?” vroeg hij aan mij en Pieter Waterdrinker. Jan liep tegen de tachtig, maar had nog steeds de bravoure van een nozem van twintig. Rijk de Gooijer had dat ook, dat eeuwige jongensachtige. Hoe heerlijk vond ik het om op mijn veertiende Ik Jan Cremer te lezen onder de dekens om vervolgens lekker te fappen op de erotische avonturen van ome Jan, in het schijnsel van de zaklantaarn. Vroeger had je nog romantiek.

In die tijd kocht ik - de bronstige puber met een kop vol pukkels - het singletje De Flipstand van Jan Cremer. Ik had geen idee wat die flipstand precies was, en eigenlijk wist niemand dat en al helemaal niet op de Veluwe, maar dat donderde niet.

Soep van de Week & tevens StamCafé

Op de onvolprezen website van Omroep Flevoland las ik dat het Festivalplein, in de volksmond Apenheul geheten, gesloten wordt. De gemeente besloot afgelopen donderdag om de hangplek in Almere Stad met hekken af te zetten, omdat er veel criminaliteit plaatsvindt. Zo raakte er begin april nog iemand gewond bij een steekpartij.

Omroep Flevoland: De mensen die donderdagavond op het plein aanwezig zijn, reageren verbijsterd op de sluiting. "Waar moeten we dan heen als ze deze plek sluiten?", vraagt een jongeman. Op de vraag of het niet komt door de vele criminaliteit op het plein antwoordt hij: "Ze kijken alleen naar de negatieve dingen, maar het is ook een plek waar we samen kunnen komen." Op het plein verwachten veel mensen dat ze na de sluiting weer in het centrum gaan rondhangen. Dat is ook niet zo gek, want de hangplek bevindt zich op steenworpafstand van het stadscentrum. De plek was ooit in 2008 aangewezen als ontmoetingsplek, nadat een groep volwassenen overlast veroorzaakte in het Mandelapark.

Uitgerekend dat pleintje was voor mij de aanleiding om ooit te solliciteren  op de vacature van writer in residence in Almere. Niña Weijers, Stephan Sanders, Renate Dorrestein en de legendarische Redmond O’Hanlon waren gastschrijvers in Almere en lieten de letteren duchtig knetteren. Mijn sollicitatiebrief ging de deur uit en en enthousiast schreef ik aan de ballotagecommissie van gemeente dat ik al wist wat er op mijn grafsteen - een toeristenattractie van je welste - zou worden gebeiteld: ‘Don Arturo, stadschroniqueur. In Almere vond hij eindelijk rust’.

Wollah: de dag die je wist dat zou komen...

Het Parool schreef deze week dat de flamboyante kermisexploitant Frans Stuy de vergunningsaanvraag heeft ingetrokken van de al 38 jaar bestaande kermis, die eind mei zou plaatsvinden in Osdorp. De kermis werd in oktober 2022 geteisterd door ongeregeldheden van “reljongeren”: vuurwerkbommen, vechtpartijen, hulpverleners werden agressief bejegend en de ME moest eraan te pas komen om de orde te herstellen. Daarom was Stuy vorig jaar genoodzaakt maatregelen te treffen. Hoge hekken, detectiepoortjes, camera’s, extra beveiligers en een vervroegde sluitingstijd voorkwamen met succes een grimmige sfeer.

Wat een rare zin vol tegenstellingen is dit eigenlijk, van de pennenlikker van de Halsemabode: “hoge hekken, detectiepoortjes, camera’s, 15 extra beveiligers en een vervroegde sluitingstijd voorkwamen met succes een grimmige sfeer…”

Het leek warempel wel een gezellig concentratiekamp, daar in Osdorp.

Enfin, dat het feest dit jaar niet doorgaat is natuurlijk allemaal de schuld van de joden, want die plegen genocide in Gaza en nu zijn de Marokkanen in Osdorp - met hun befaamde korte lontjes - terecht nog bozer dan normaal. Ik gooide maar weer eens een twietje in de ether, want Marokkanen en kermissen is net als Marokkanen en zwembaden een geweldige match.

Ik postte gisteren deze twiet en dat was vragen om ellende.

(Tevens StamCafé, met gratis blokjes cheddar, chorizo & witte wijn)

Uitgerekend Wierd Duk, die ik afgelopen zaterdag nog op GS in het zonnetje zette, reageerde schamperend: Gefeliciteerd, werkt goed die Ozempic!

Nou kan de heer Duk natuurlijk ook niet weten dat ik al sinds eind februari keihard aan het afvallen ben, notabene op een geheel natuurlijke wijze en zonder gemene rotdrugs die vrijwel mijn hele leven al hebben verwoest. Ozempic is namelijk een levensgevaarlijke dope waar je binnen de kortste keren een Chet Baker-bekkie en kanker van krijgt.

 “Wolla, erger dan inquisitie in Spanje”.

Er was natuurlijk ook goed nieuws de afgelopen week, want notabene de staatsomroep meldde dat er een uittocht van mohammedanen gaat plaatsvinden. De belangrijkste reden is dat ze in Nederland niet langer openlijk hun islamitische geloof kunnen belijden en naar veiligere oorden moeten vluchten, net als ooit de joden van het Iberische Schiereiland, de Hugenoten en de Mennonieten dat deden. Dit zal, aldus de NOS, leiden tot een braindrain en een human capital flight die slechts te vergelijken is met die van de exodus van joden in Duitsland naar de Verenigde Staten in de jaren dertig.

De NOS: Tijdens besloten netwerkbijeenkomsten spreekt Nourdin El Ouali, voorzitter van de Stichting Islamitische Organisaties Rijnmond met verschillende moslims die veel vragen stellen over de hidjra. "Sinds de opkomst van extreemrechtse partijen in verschillende Europese landen, vragen steeds meer moslims zich af of ze nog veilig zijn in Europa", zegt hij. De moslims die hij spreekt, noemen ook het gebrek aan Europees beleid op het Israëlische geweld in Gaza als een van de redenen waarom ze zich niet veilig voelen in Europese landen.”

Goh, mohammedanen in de slachtofferrol: je verwacht het niet. Broeder Nourdin, die om mij onbekende redenen in de gayscene van Rotjeknor El Anali wordt genoemd, kennen we nog als moefti van Hamas Rotterdam, ook wel NIDA genoemd. In thuislanden Turkije en Marokko zullen de feestcomités klaar staan om de terugkeerders (portemonnees op pootjes) met alle egards te ontvangen en zodoende is er sprake van een win-winsituatie. En in Dubai staan ze ook met de fanfare klaar om jonge Marokkaanse ondernemers uit Nederland te onthalen. Iedereen blij en opgeruimd staat netjes.

Rob Muntz had mij en twee andere goede vrienden uitgenodigd voor het Paasweekeinde in Londen. En wat er toen gebeurde…

Spy Wednesday/Schortelwoensdag

Robbie had een briljant idee: met zijn drie beste vrienden naar een skafestival van drie dagen in Londen. Het feest zou beginnen op Goede Vrijdag: een hele middag over de Theems varen met de Dixie Queen Paddle Steamer, waar Johnny Osbourne, bekend van Ice Cream Love, Barry Bigs, bekend van Toppop Yeah en Winston Groovy ( Please Don't Make Me Cry) op het programma stonden.

Op Schortelwoensdag, die in Engeland Spy Wednesday wordt genoemd, ontstaat de eerste verwarring. Muntz heeft al in december vier tickets geboekt bij de KLM en nu, een dag voor vertrek, blijkt dat Robbie en ik de instapkaarten niet kunnen downloaden. Muntz belt het KLM Contactcentrum. Dat soort gesprekjes ontaardt steevast in een kakofonische spraakverwarring en leidt meestal tot een langdurige burnout van de persoon die Muntz te woord moet staan. Voordat de juffrouw van de KLM volledig instort, stamelt ze nog dat we ‘s anderendaags ruim twee uur voor vertrek handmatig moeten inchecken. En dat anno 2024. Voor een vluchtje van amper 50 minuten…

Schortelwoensdag, de woensdag voor Pasen, wordt zo genoemd omdat het klokgelui wordt opgeschort tot en met Stille Zaterdag. Spy Wednesday verwijst natuurlijk naar Judas, die ons aller Jezus verloochende. Het kan geen kwaad om zulks uit te leggen, omdat de reaguurder tegenwoordig meer weet over de rituelen van de heilige vastenmaand ramadan dan over Pasen, een van de pijlers van onze beschaving.

Hier ziet u Judas in actie in Jesus Christ Superstar. De goede man is pikzwart, een halve eeuw voor Gemini van Google AI.

Gerrit zou op zaterdag 30 maart 80 zijn geworden en dat moest groots gevierd worden, zo dachten zijn biograaf Arie Pos - vriend van de show - uitgeverij Ezo Wolf en mijn persoontje.

(Tevens StamCafé)

De Bezig Bij besteedde namelijk totaal geen aandacht aan de verjaardag van hun sterauteur en de wegkwijnende uitgeverij zet liever de volidiote jodenhater Dyab Abou Jahjah in het zonnetje dan ons aller Gerrit.

Voor de jonge lezers die geen idee hebben wie Komrij is, hier een vrolijk filmpje waarin de goede man zwetend in een zwart pak door de hel van Salou strompelt, een naam die waarschijnlijk wel heel veel bellen doet rinkelen bij de reaguurders.

En hier een vlijmscherpe Komrij over het verraad van zijn generatie, in de talkshow van Pauw en Witteman.