Geenstijl

Afgelopen woensdag even twee uurtjes contemplatie tussen het livebloggen door

Michiel Lieuwma, die zag u hier eerder. En bovenstaand een nieuwe over de oorlog tussen Hamas en Israël en de bredere kwestie Israël-Palestina. Het is geen technisch conflictverslag, maar vooral een gesprek over de Europese implicaties en hoe de media de kwestie verslaan. En daar lopen eigenlijk drie rode lijnen doorheen. De massale 'pro-Palestijnse' demonstraties zijn in essentie niet primair pro-Palestijns maar anti-Israëlisch en zijn een symptoom van Europa's voortzettende Balkanisering; etnoculturele breuklijnen die alsmaar dieper en luider worden. 

En hoe komt het nou toch dat de Nederlandse media zo onmiskenbaar partijdig verslag doen van dit conflict? Dat is echt vrij eenvoudig eigenlijk. Het NOS-gilde acht Israël in beginsel een illegitieme bezetter, onderdrukker en laatste zonde van Europees kolonialisme. Daaruit volgt simpelweg dat elk nieuws dat Israël negatief afschildert met een gretig enthousiasme wordt omarmd en journalistieke standaarden in die gretigheid sneuvelen. En datzelfde mechaniek werkt evengoed de andere kant op. Want als Israël als illegitieme bezetter gezien wordt, dan volgt daaruit dat elk verzet daartegen in beginsel legitiem is. Vandaar juist de mediabrede, trage terughoudendheid, dan ineens wel vermomd als 'gedegen verificatieprocessen', wanneer Hamas gericht, willens en wetens de meest onvoorstelbare gruweldaden pleegt. 

En ten laatste nog even over De Leus die we al 80 jaar verkondigen terwijl we met die holle plechtigheid en gevouwen handjes naar onze tenen staan te staren: "Dit nooit meer". Maar nooit meer, dat is nu. En het probleem met de leus "Dit nooit meer" is dat we dat letterlijk bedoelen: nooit meer dezelfde uniforms, met dezelfde vlaggen en dezelfde leren jassen die Anne Frank uit hetzelfde Achterhuis trekken. Maar door die infantiele, cartooneske geschiedsbeleving van 'goed en kwaad' verliezen we uit het oog dat in het heden morele kwesties juist altijd tot op een zekere hoogte ambigue zijn.

En ja, er is soms ambiguïteit inzake Israël-Palestina, maar we laten ons door die spaarzame ambiguïteit in de Levant in Nederland verlammen daadwerkelijk te doen wat we al 80 jaar beloven. Joodse scholen worden uitvoorzorg gesloten in plaats van bewaakt. Joodse kinderen worden van school gepest. 15.000 man op de Dam die met een eensgezinde vernietigingswens "Fromt the river to the sea, Palestine will be free" scanderen - en iedereen weet dat daadwerkelijk betekent en welk geweldspotentieel er van zo'n bijeenkomst uit gaat.