Geenstijl

Frenske Bulletin Week 36, door Arthur van Amerongen

Frans Timmermans had een beroerde week achter de rug en werd gered door de Tilburgse GroenLinks-wethouder Esmah Lahlah, die tot nummer twee van de kandidatenlijst van GroenLinks-PvdA werd gelanceerd. De media jubelden van vreugde over deze dea ex machina en waren de laatste peilingen - waaruit bleek dat het Frenske-effect volledig was uitgewerkt en Groep Timmermans weer op een miezerige 20 zetels stond - op slag vergeten. 

Iedere Frenske-watcher weet dat de Great White Hope van deugend blank Nederland na zo’n vernietigende peiling minimaal twee dagen niet aanspreekbaar is voor zijn hofhouding. Vermoedelijk liep hij van woede te stampen door zijn rijtjeswoning in Maastricht en smeet hij met servies. De hond had zich in het arbeideresque tuintje verstopt. Zeven zetels verlies stond niet in de planning en dat er ineens twee andere, zeer serieuze kandidaten voor het premierschap bleken te zijn, al helemaal niet. 

Zijn voorstel om de SP en de PvdD op te slokken in Groep Timmermans was ook al afgeketst: 

Marijnissen zei al eerder dat de verschillen met GroenLinks en PvdA groot zijn, bijvoorbeeld bij de aanpak van arbeidsmigratie. Ze is door de oproep van Timmermans niet van gedachten veranderd. Volgens Marijnissen kan de SP met veel partijen samenwerken ‘die Nederland socialer willen maken’. “Maar de ervaring leert ook dat de PvdA vaak voor de verkiezingen mooie beloften doet, maar na de verkiezingen liever met CDA of VVD in zee gaat en aan afbraak- en bezuinigingspolitiek meewerkt. Dit heeft het vertrouwen van mensen in de politiek flink beschadigd. Dus iedereen die echte verandering wil, kan het beste SP stemmen.’

Drie dagen na de vernietigende peilingen had Frenske zich weer herpakt en kwam hij terug met een wervende twiet:

Het is tijd om samen de boel weer op de rails zetten. Met ons verkiezingsprogramma laten we zien dat we weer een land kunnen worden waar we trots op zijn. Dat we verschillen overbruggen, uitdagingen waar we voor staan aanpakken en toewerken naar een sociaal en groen Nederland.

Ik snap niet dat je zulke nietszeggende teksten kunt produceren. Het is Jetten in het kwadraat. En dat mensen daar instinken, vind ik onvoorstelbaar. Wel vreemd en vooral armoedig dat hij nog steeds tweet met @TimmermansEU.

Frenske moet wel peentjes zweten want het enige wat hij wil, is het premierschap van Nederland. Voor minder doet hij het niet. Minister van Buitenlandse Zaken was hij al, en oppositiebankjes zijn nu ook niet echt een fraai einde voor deze man van de wereld. Brussel was een dead end street geworden. Timmermans zag de bui al hangen en wist dat er volgend jaar, na de Europese verkiezingen, niets meer voor hem te halen viel. Zijn Green Deal staat op instorten. 

Toen hij zich noodgedwongen aanmeldde als toekomstig premier van Nederland - aangemoedigd door zijn jaknikkers en paladijnen - moet hij toch even gedacht hebben aan zijn goede vriend Martin Schulz. Die werd na een prachtige loopbaan in het Europees Parlement namens de SPD kanselierskandidaat, met rampzalige gevolgen. Bij de uiteindelijke Bondsdagverkiezingen in september 2017 behaalden Schulz' sociaaldemocraten het laagste percentage stemmen sinds 1891. Op 13 februari 2018 trad hij af als partijleider van de SPD. 

Ik ben benieuwd wat de eisen waren van Timmermans, toen hij zich aanbood voor het lijsttrekkerschap. Het vuistdikke partijprogram van Verenigd Links is louter GroenLinks-materiaal maar dat zat Frenske worst zijn. Hij wil koste wat het kost voor het eerst in zijn leven baasje worden (vooruit, hij heeft die hond). Alle principes zet hij daarvoor overboord. Frenske wist helemaal niets van het klimaat toen hij dat baantje als een kluifje kreeg toegeworpen, na zijn totale afgang als kandidaat om zijn baas Jean-Claude Juncker op te volgen. Toen bleek dat de meesterdiplomaat totaal niet wist hoe de Franse en de Duitse paarden liepen en dat er geen seconde sprake van was geweest dat hij voorzitter van de Europese Commissie zou worden. Frenske heeft een maand lopen stampen en met met servies lopen smijten, werd tegen wil en dank de climaclown des wrakes en beet zich als een pitbull vast in de poedelprijs, met alle gevolgen van dien voor zijn Europese onderdanen.

Ik vond een interview van het Algemeen Nijmeegs Studentenblad met Timmermans, uit mei 2015. Daaruit blijkt wat voor een totale opportunist hij is. 

’U staat erom bekend enorm ambitieus te zijn. In een interview met het NRC zei u toen u minister van Buitenlandse Zaken was: nu heb ik voor het eerst het gevoel niets meer te willen. En nu zit u hier. ‘Dat zal ik nooit gezegd hebben.’

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad Heeft u dan nooit dat gevoel gehad? ‘Vanaf het moment dat ik werd gekozen in de Tweede Kamer heb ik niet meer aan carrièreplanning gedaan. Ik had nooit gedacht minister te worden, dat overviel me echt. Wat ik wel grappig vind is dat met name mensen die mij totaal niet kennen, een soort masterplan veronderstellen waardoor ik nu hier zou zitten. Dat is een mythe. Volgens mij kún je je hier niet eens naartoe werken. Als je dat probeert te doen, word je doodongelukkig.’  Het is moeilijk voor te stellen dat u zonder planning hier terecht bent gekomen. ‘Niet te veel plannen werkt enorm bevrijdend. Dat kun je je niet voorstellen als je nog student bent.’   

Zo kennen we Francisco: snoeihard liegen als een jezuïet. In het bewuste interview met het NRC staat namelijk letterlijk: Over zijn ambitie om minister van Buitenlandse Zaken te worden heeft de 52-jarige Timmermans nooit geheimzinnig gedaan. Hij wilde niet graag, hij wilde dolgraag. „Ik stond gisteren onder de douche en toen moest ik tegen mezelf zeggen: ‘Je bent echt minister van Buitenlandse Zaken”, zei hij een half jaar geleden in een interview met het Algemeen Dagblad.)

Het interview met ANS is klassiek Frenske, met die prachtige mix van highbrow en lowbrow: 

Een bericht over een ontmoeting met een Hoge Commissaris van de VN wordt gewoon gevolgd door een verhaal over ‘zijn’ voetbalclub Roda JC. Wanneer Timmermans over zijn eerste studie Franse Letterkunde in Nijmegen begint, komt het gesprek al snel op voetbal. ‘Ik heb als student in Nijmegen veel plezier gehad bij voetbalclub de Trekvogels’, mijmert de politicus. Timmermans’ grote liefde voor voetbal vertaalt zich zelfs in het politieke spel. ‘Gesprekken die niet makkelijk zijn om te voeren, worden een stuk makkelijker als je eerst het ijs breekt en voetbal is de ultieme mondiale ijsbreker’, aldus de eurocommissaris. ‘Mijn ijsbreker met Hillary Clinton was trouwens muziek’, vertelt hij enthousiast. ‘Dat ik over Bruce Springsteen begon, vond ze echt geweldig.’  

Van de Trekvogels naar Hillary en The Boss: zo kennen we Frenske. 

Frenske had dus een beroerde week achter de rug en werd gered door de presentatie van de Linkse Walm voor de Tweede Kamer. Een potsierlijk gezicht: de obese cisgender opa in zijn afgetrapte kloffie tussen een Bij1-achtig gezelschap maar dan zonder mensen van kleur (ik tel er 3). 

Morgen kan Frenske weer shinen tijdens de Abel Herzberg-lezing: een thuiswedstrijd in de Groene Hoed. Onder andere Rob Jetten (2022), Femke Halsema (2021), Hugo de Jonge (2020), Robbert Dijkgraaf (2019), Sigrid Kaag (2018) gingen hem voor.

Ik  ken ongeveer alle lezingen van Frenske van de afgelopen decennia en het mooie van de man is dat hij totaal voorspelbaar is. Alle clichés zal hij zondag schaamteloos uit zijn hoge hoed toveren. Maandag zal de voorgekookte en opgepiepte hap in alle kranten van het Vlaamse mediakartel worden gebracht als de Bergrede van de Heere Jezus zelve. 

In een overvolle zaal van diezelfde Rode Hoed in Amsterdam hield Frans Timmermans op 2 december 2019 de Den Uyl-lezing. Het zal mij niet verbazen als hij daar wat krentjes uit pikt. Timmermans heeft de ziel van de PvdA aan de Groene Khmer-duivel verkocht en zal als goedmakertje voor het handjevol gestaalde kaders in de Rode Hoed een hommage brengen aan Den Uyl. 

Bijvoorbeeld zo: 

Joop den Uyl is de enige politicus aan wie ik ooit een fanmail heb gestuurd. Het was in het midden van de jaren zeventig en ik was een tiener, net terug in Nederland. Hij was onze premier en hij wist mij echt te inspireren. In de regio waaruit ik voortkom had hij een gemengde reputatie, maar voor mij was het een man die formuleerde wat er aan de hand was toen hij zei: ‘Het wordt nooit meer zoals het is geweest. In de geschriften van Den Uyl die ik ken, ligt altijd een heel sterke nadruk op de twee productiefactoren arbeid en kapitaal. Hij beschrijft heel mooi hoe wreed het is dat we het kapitaal als werkgever bestempelen en arbeid als werknemer, terwijl het eigenlijk andersom is: degene die werk geeft is de factor arbeid, en niet de factor kapitaal. Als je die redenering volgt dat zie je ook waar hij eindigde met zijn herverdelingsvraagstuk en hoe hij dat inkleedde. Kennis – macht - inkomen.

En er komt natuurlijk een mopje climapocalyps. Neem dit fragment uit de Den Uyl-lezing: 

*We moeten alles op alles zetten om de temperatuurstijging te beperken tot anderhalve graad. Anders bereiken we een point of no return, waarbij vervolgens de kantelingen in het milieu en het weer niet meer beheersbaar zijn. Het is zoals een wetenschapper onlangs schreef: alsof we op de Titanic zitten. We zien de ijsberg aankomen. Als we nu bijsturen, kunnen we er nog langs gaan. Doen we dat niet dan moeten we maar hopen dat we dwars door de ijsberg heen kunnen varen, want andere opties zijn er niet. *

Mark my words: maandag zullen de kartelkrantjes met een nieuw Frenske-offensief komen. Maar het Kaag-effect is al ingetreden want als ik zo naar de peilingen kijk, wordt duidelijk dat het volk geen Sigrid met een baard wil. Frenske zal nooit premier worden, hoe graag de Nederlandse media dat ook willen.