Geenstijl

Q1 werden 9 blanke boeren in Zuid-Afrika vermoord, Q2 24, een stijging van 167%

Een Syrische vluchteling vroeg toestemming om in Zweden een Bijbel en een Thora te verbranden, hij werd omringd door journalisten, maar geen rellen, doodsbedreigingen of geopolitieke spanningen. Edwin Wagensveld van Pegida verscheurde een Koran, en kreeg een woedende menigte tegenover zich, en de mobiele eenheid mocht de rellen platslaan. Die vliegende stenen bewezen wederom zijn punt.

Ik ben geen voorstander van zulke exercities; waar boeken verbranden, zullen uiteindelijk ook mensen verbranden. Ik zie wel een belangrijk contrast, sommige gemeenschappen reageren met publiekelijke veroordelingen, andere reageren met intimidatie en geweld. Het beschadigde boek werkt als een thermometer. "Keer de andere wang toe" geeft een plezantere wereld, dan represailles.

Het filmpje dat Geert Wilders deelde, liet zien dat discriminatie inmiddels ook op de witte jonge atheïst is gericht, onze nieuwste minderheid. Een groep gepigmenteerde jongeren laat hun witte sokken kussen door de witte puber, om hem te vernederen, om hem daarna alsnog in elkaar te slaan. Het maken en delen van zulke filmpjes is een stammenstrijd om hogerop de sociale ladder te komen.

We zagen eerder strandrellen in Zandvoort en België waar groepen jongeren echt bezig zijn territorium te veroveren op toeristen, waar onze politie geen antwoord op heeft. Het geeft jongeren een gevoel van onveiligheid, ze vertrouwen de rechtsstaat niet meer, ze voelen zich gedwongen zichzelf bij jeugdbendes aan te sluiten, en dan is de cirkel weer rond.

Ik zie een spagaat in onze visie op discriminatie en slavernij. We focussen ons op herstelbetalingen van de westerse landen die slavernij hebben afgeschaft en afstraffen. Een handelsboycot of andere sancties tegenover landen die tot slaaf gemaakten nog steeds misbruiken blijft op de achtergrond (PDF). Jonge maagden dienen in Afrikaanse uithoeken als slavin voor seksuele of religieuze motieven.

Binnen het parlement van analfabetisch Zuid-Afrika wordt de nieuwe geweldsexplosie op witte boeren niet veroordeeld, maar zelfs verheerlijkt. Liederen die daartoe oproepen in het stadion tijdens Nederlands vrouwenvoetbal werden goedgepraat. Het lijkt mij te veel op de politieke lijn van Mugabe, die wit grondbezit demoniseerde, om een wit voetje te halen bij zijn zwarte electoraat.

Politiek bedrijven met boeren geeft altijd een risico op voedselschaarste. Mugabe onteigende tot en met 2014 witte boeren. In 2015 vroeg hij witte boeren terug te keren. In 2016 vroeg hij om anderhalf miljard aan voedselhulp vanwege hongersnood. In 2017 smeekte Zimbabwe witte boeren om terug te keren. In 2018 gaf een parlementslid toe dat Zimbabwe zonder witte boeren gedoemd is.

In 2020 hoopt Zimbabwe dat een terugkeer van witte boeren de voedselproductie weer op peil brengt. De eerdere eigendomsoverdracht leidde niet tot kennisoverdracht, de meeste akkers staan nog leeg. Slopen gaat sneller dan verbouwen. De hoeveelheid praktische lokale ervaring en vaardigheden die nodig zijn winstgevend genoeg te produceren, worden zwaar onderschat.

Deze planeet kon dankzij kunstmest uit aardgas, industrialisatie van landbouw en specifieke kennis van 1 naar 8 miljard mensen groeien. Nu hebben we fossiele brandstoffen, vrede en een stabiel klimaat nodig om productie op peil te houden. We raken deze drie pijlers kwijt. We staan zonder rassenpolitiek en proxy-oorlogen van grootmachten al voor een enorme uitdaging.

Wereldwijd is pas een paar procent van de energievoorziening zonder koolstofdioxide-uitstoot. Menselijke en natuurlijke klimaatveranderingen zijn een zekerheidje. Er wordt zo op het randje geteeld binnen de intensieve landbouw, dat temperatuur, wind en neerslag uitmaakt. De productie per hectare is de afgelopen eeuw gemaximaliseerd, de milieu-impact bij ons geminimaliseerd.

Afrikaanse landen willen graag fabrieken bouwen om hun economie te stimuleren. Zulke lange termijninvesteringen eisen stabiliteit, die er dankzij de reeks coups niet meer is. Elke bankier zal de Sahel weer associëren met oorlog, een plek waar Russische warlords onder militaire begeleiding de grond leegroven. Het lijkt wel op een realtime-strategy-game zoals de Command & Conquer reeks.

Onder het christelijke boerenmotto “We blijven het leven ondersteunen”, blijven boeren in Oekraïne zaaien en oogsten. Die oogst kost veel, onder andere vanwege het provisorisch ruimen van mijnen, en levert weinig op, omdat de export door al het geweld moeilijk blijft. Er is binnen Oekraïne een overschot en lage prijs, want ze krijgen het graan niet het land uit. Wereldwijd is de prijs te hoog.

Poetin schiet het onderweg kapot. Honger is zijn wapen, boeren werken stug door. Poetin gunstig stellen met landdonaties in 2014 met delen van Georgië, de Donbass en de Krim heeft helaas niet gewerkt, want hij wil heel het oostblok. Onze voedselvoorziening en moderne manier van leven is complex en zeer afhankelijk van geopolitieke stabiliteit. Lange productieketens zijn nogal fragiel.

We hebben op straat en internationaal vrede nodig.