Geenstijl

De staat: van de democratie

De Eerste Kamer moet kapot. Het is misschien vervelend voor Toine Beukering, Paul Rosenmöller, Annemarie Jorritsma en al die andere wereldvreemde baantjesjagers die het zo gezellig hebben met elkaar, maar de Eerste Kamer moet echt kapot. Ga maar na. Gisteren bleek dus dat de uitslag van de verkiezing mede is bepaald door een (inmiddels ex-)GroenLinkser die nu al spijt heeft (kijk dat interview: fantastisch, leuk, menselijk en verschrikkelijk tegelijk) van haar stem op Volt, en bleek dat de man die dankzij die stem voor de apolitieke politici van VOLT in de Eerste Kamer komt, gewoon in Ierland blijft wonen. Een totale farce, die Eerste Kamerverkiezingen, waarvan de vierjaarlijkse koehandel om restzetels misschien nog wel het meest democratische aspect is. Of bent u die D66'er met zijn verkeerde kleur pen al vergeten?

En dan: de inhoud. In theorie zou de Eerste Kamer door de echte volksvertegenwoordiging aangenomen wetten nog eens moeten controleren op problemen met andere wetten, en praktische bezwaren. In werkelijkheid tekent de Senaat als de dingen echt principieel en rechtsstatelijk worden (zie: CETA, zie: referendum, zie: Avondklok) gewoon bij het partijpolitieke kruisje. De enige keer dat de Eerste Kamer de afgelopen vier jaar haar inhoudelijke tanden liet zien, was toen de oppositie wetgeving over sociale zekerheid onrechtvaardiger en duurder maakte. We hebben werkelijk niets aan die mensen. Henk Otten, die eerst vier jaar keihard heeft gewerkt om Thierry Baudet aan de macht te helpen, heeft de afgelopen vier jaar zonder enig effect in de Eerste Kamer Thierry Baudet af lopen zeiken, betaald van onze belastingcenten. We hebben niets aan die mensen. Sloop die Eerste Kamer, richt een Constitutioneel Hof of zoiets op en we zijn in ieder geval van die gênante fopverkiezing door Provinciale Statenjokers af.