Geenstijl

Gedegen argumenten moet je als zodanig behandelen

Okay het zit dus als volgt. Op de deze trailer van het recente gesprek met Michiel Lieuwma, dat vanaf 1:04:17 over transgenderisme gaat, verscheen op Instagram dit doorwrochte en uitgebreide commentaar (ook onderaan topic) van danseres "Xiomara Virdó (She/her)". Daar reageer ik onderstaand uitgebreid op. Maar daarvoor wil ik net als in het gesprek met Michiel eerst nog even benadrukken dat ik erg open minded ben als het gaat om gender, mensen die buiten de binaire rolverdeling vallen daarin vaak juist erg leuk en aantrekkelijk vind en dat eigenlijk geen pronouns me te gek zijn zolang ik het gevoel heb dat ik daarmee een soeverein individu tegemoet kom. 

Mijn moeite is erin gelegen dat het in veel gevallen steeds minder duidelijk is wanneer een soeverein individu namens zichzelf vraagt om een aanpassing van je taal, of dat er een ideologie door die persoon heen spreekt en het zodoende een ideologie is die een taalaanpassing van je verlangt. Daar bovenop loop ik gewoon tegen een aantal conceptuele onhoudbaarheden aan, bovenal dus de leus "Trans Women Are Women", waar de onderstaande discussie over gaat.

Mijn stelling:
De uitspraak en leus "Trans Women Are Women" is een ideologische geloofsgetuigenis die letterlijk bedoeld wordt. En het doel van die geloofsgetuigenis is dat je op momenten dat die specificatie ertoe doet niet meer mag benoemen dat biologische mannen die zich - al dan niet na medische transitie - als vrouw identificeren biologisch gezien nog altijd geen vrouwen zijn, maar transvrouwen.

Ze hebben immers geen baarmoeder, menstrueren niet, kunnen niet zwanger raken, hebben geen vrouwelijke maar een mannelijke bekkenstructuur en als ze een vagina hebben dan is deze kunstmatig aangebracht, net als alle overige vrouwelijke kenmerken. En dat is helemaal niet erg, maar op momenten dat specificatie ertoe doet moet je gewoon kunnen benoemen dat het geen biologische vrouwen, maar transvrouwen zijn.

De leus "Trans Women Are Women" heeft als direct doel het benoemen van dat onschuldige gegeven onmogelijk te maken.

Dat heeft als linguistisch gevolg dat het woord 'vrouwen' niet meer volstaat als je specifiek biologische vrouwen bedoelt. En daaruit volgt dus dat biologische vrouwen ineens geadresseerd worden als "mensen een baarmoederhals", "mensen met clitorissen", "mensen die menstrueren" en cis-vrouwen.

De taal waarmee 99,2% van de vrouwelijke bevolking aangesproken wordt, wordt dus aangepast om een minderheid van slechts 0,78%  - op het hoogtepunt van wat zeer zeker ook een modeverschijnsel is - aan te spreken op een manier die conceptueel onhoudbaar is.

Daarbij: binnen die minderheid van 0,78% is er dus ook nog eens een groep die de leus "Trans Women Are Women" juist nadrukkelijk niet onderschrijft. Denk aan transseksuele publieke figuren als Buck Angel, Blair White, Jeffree Star, Kelly Cadigan enz. die expliciet stellen dat ze trans-vrouwen- en trans-mannen zijn, en nadrukkelijk geen vrouwen en mannen.

Xiomara Virdó:
"De conclusie dat uit de uitspraak “trans vrouwen zijn vrouwen” automatisch volgt dat er geen verschillen tussen trans vrouwen en cis vrouwen zijn, is niet alleen overhaast maar ook onjuist. Het erkent dat gender een construct is, dat niet netjes volgens de lijnen van biologie verloopt, waarin er ruimte is voor zowel cis vrouwen als trans vrouwen. Daarmee wordt niet beweerd dat er geen verschillen onderling zijn, net als dat er met de leus “cis vrouwen zijn vrouwen” niet beweerd zou worden dat het een totaal homogene groep betreft."

Reactie op Xiomara Virdó:
Ja, daar ben ik het mee eens. 

Gender is een construct. Zoals Genootschap Onze Taal het beschrijft: "Gender verwijst (...) naar sociale, culturele en psychologische kenmerken die met een geslacht in verband worden gebracht. Onder gender kan vallen wat traditioneel als ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ gezien wordt, maar ook alles ertussenin. Gender is ook de ‘rol’ waarmee iemand zichzelf het meest identificeert: iemands gender hoeft dus niet gelijk te zijn aan iemands sekse of geslacht."

Maar de crux zit hem natuurlijk in die laatste zin. "Trans Women Are Women" gaat niet over het erkennen dat gender een construct is, dat staat namelijk amper ter discussie. Het gaat om het ontkennen dat biologisch geboortegeslacht een feitelijk gegeven was, is en blijft en dat dit als zodanig benoemd mag worden op momenten dat die specificatie ertoe doet. 

Wanneer doet het er dan toe? Voornamelijk in de sport en het gevangeniswezen, waarover later meer.

Xiomara Virdó:
"Wat biologie betreft; ook anatomisch gezien kan er niet gesproken worden van een duidelijk binaire sekseverdeling. Naast het bestaan van intersekse-personen, wordt sekse op meerdere vlakken bepaald (oa chromosomaal, hormonaal, gonadaal, interne geslachtskenmerken, externe geslachtskenmerken, secundaire geslachtskenmerken), en komen hierin zoveel variaties voor (ook bij mensen die wij als cisgender beschouwen) dat een strikt binaire sekseverdeling wetenschappelijk onhoudbaar is."

Reactie op Xiomara Virdó:
Nee, ik kan hier een heel eind in mee, maar ben het er uiteindelijk niet mee eens.

Ja, er bestaat een breed scala aan variates op chromosomaal en hormonaal niveau, geslachtsklier, geslacht, geslachtskenmerken en secundaire geslachtskenmerk, veelal samengevat onder de noemer DSD -Disorder/Differences in Sex Development.

Echter, dit komt voor bij een minderheid van slechts 1 op de 4500 geboortes, oftewel 0,02%.

En daaruit volgt dus juist het tegenovergestelde van jouw stelling dat "een strikt binaire sekseverdeling wetenschappelijk onhoudbaar is." Een strikt binaire sekseverdeling is namelijk wetenschappelijk juist zéér houdbaar, en er is een uitzondering van slechts 0,02% die de regel bevestigt.

Xiomara Virdó:
"Nu zorgt dit alles er wel voor dat we preciezer moeten zijn in onze taal. Vervelend dat jij het als ontmenselijkend ervaart als we bijv spreken van “mensen die menstrueren”, terwijl dat enkel meer accuraat is - niet alle vrouwen menstrueren, immers (denk aan mensen in de overgang of ander soort hormoon-verschillen), en niet iedereen die menstrueert is een vrouw (zie: sommige non-binaire mensen of sommige trans mannen).

Reactie op Xiomara Virdó:
Okay. Maar hoe is "spreken van "mensen die menstrueren"" dan "enkel meer accuraat" als je meteen daarna zelf zegt dat "niet alle vrouwen menstrueren, immers (denk aan mensen in de overgang of ander soort hormoon-verschillen) (...)."

Maar misschien is dat een flauwe vraag, en moet ik je hierin misschien eens tegemoet komen.

Mijn voorbeeld "Mensen die menstrueren" werd namelijk inderdaad gebruikt in een menstruatiezorg-context. "Mensen met een baarmoederhals" werd gebruikt in een baarmoederhalskanker-context en "mensen met een clitoris" werd gebruikt in een seksuele context. 

Geen van deze aanduidingen werden gebruikt om vrouwen in algemene zin aan te spreken. En in die zin heb je dus gelijk dat het contextueel inderdaad "enkel meer accuraat" is, omdat het ook gaat over biologische vrouwen die zich - al dan niet na transitie - als man identificeren.

Maar dan alsnog rijst opnieuw de vraag: waarom moet de taal waarmee 99,2% van de vrouwelijke bevolking aangesproken wordt zo vergaand aangepast worden voor een minderheid van slechts 0,78% op het hoogtepunt van wat ook een modeverschijnsel is?

En bovendien zie ik nog steeds geen enkele reden te veranderen van de mening dat "mannen die menstrueren" omdat ze als biologische vrouw geboren zijn - op momenten dat die specificatie ertoe doet - biologisch gezien nog steeds vrouwen, en dus geen mannen, maar trans-mannen zijn.

Zodoende ben ik het dus ook nog steeds volstrekt oneens met je stelling: "niet iedereen die menstrueert is een vrouw". Jawel, iedereen die menstrueert heeft het biologische geslacht van een vrouw, ongeacht hoe hun verdere genderbeleving.

En ik zie, net als transseksuele commentatoren als Buck Angel, Blair White, Jeffree Star, Kelly Cadigan enz. echt nog steeds niet in waarom het een probleem is dat te gewoon te benoemen.

Xiomara Virdó:
"Zoals je eerder zei, taal fluctueert. Ik vind het een nogal verregaande conclusie dat ons volledige sociale kompas ontwricht wordt wanneer we preciezer worden met onze taal. Ik ben het met je eens dat veel van ons wereldbeeld is ingericht op een binair begrip van gender, maar ik zou zelf iets hoopvoller willen zijn over onze denk-capaciteit."

Reactie op Xiomara Virdó:
De conclusie waar Xiomara naar verwijst is deze: 

'Als je conceptueel accepteert dat een biologische man die zich - al dan niet na transitie - identificeert als vrouw daarmee vervolgens van het vrouwelijke geslacht (niet te verwarren met gender) is, dan corrumpeer je daarmee het vermogen waarmee de taal de realiteit in klinkers en medeklinkers kan vatten.

Dat lijkt in deze context onschuldig, en misschien is het zelfs ook wel onschuldig. 

Maar de geëxtrapoleerde implicatie van die corruptie is wel degelijk dat je gehele sociale oriëntatievermogen ontregeld raakt.

Nogmaals, dit is een extrapolatie en daarom vergezocht. Maar daar gaat het even niet om. 

Immers, als geldt: "Man = Vrouw". Waarom zou "War Is Peace. Freedom Is Slavery. Ignorance Is Strength." dan ineens niet gelden? 

De conceptuele verdedigingslinie die beschermt tegen het accepteren van de stelling "War Is Peace. Freedom Is Slavery. Ignorance Is Strength.", is dezelfde conceptuele verdedigingslinie die sneuvelt als je de stelling "Man = Vrouw" accepteert.

Xiomara Virdó:
"Je paniek over trans-vrouwen in sport lijkt me ook enigszins misplaatst. Het klopt dat sekse en gender binnen sport ingewikkeld kan zijn. Hormoonlevels KUNNEN bijvoorbeeld invloed hebben op iemands prestaties. Ik zou ook aanraden je in te lezen over wat in medische transitie gaan voor trans vrouwen hun hormoonlevels (en spierontwikkeling etc) betekent, dat heeft ook perspectieven.

Reactie op Xiomara Virdó:
Ik heb geen paniek over "trans-vrouwen in sport" (- hey, het waren toch vrouwen?). Maar er ontstaan natuurlijk heus wel vreemde situaties wanneer trans-vrouwen mee doen aan sportcompetities voor vrouwen die als zodanig geboren zijn.

Echter, ik wil je eerst opnieuw tegemoet komen omdat ik door jouw comments iets dieper in het fenomeen ben gedoken, en nu inzie dat het inderdaad veel minder zwart-wit is dan ik voorheen dacht.

Ik dacht namelijk eerst dat bijna elke trans-vrouw die meedoet aan vrouwencompetities bijna als vanzelfsprekend wint. Maar de cijfers tonen aan dat dit niet het geval is. 

Ook dacht ik dat trans-atleten die het nieuws bereikten omdat ze wonnen, altijd winnen. Maar zelfs dat blijkt niet het geval. En inderdaad, vooral omdat de hormoonbehandelingen die deze trans-atleten ondergaan een aantoonbaar verzwakkende werking hebben.

Trans-vrouw zwemster Lia Thomas bijvoorbeeld verscheen veelvoudig in het nieuws nadat zij als eerste trans-atleet ooit een NCAA Division I national championship won, op de women's 500-yard freestyle. 

Echter, in januari 2022 werd ze nog zesde op de 100 meter freestyle en verloor ze van vier vrouwen en een trans-atleet die nog geen hormoonbehandeling had ondergaan. Verder: "In the preliminaries for the 200 freestyle, Thomas finished second. In the final for the 200 freestyle, Thomas placed fifth with a time of 1:43.50. In the preliminaries for the 100 freestyle, Thomas finished tenth. In the finals for the 100 freestyle, Thomas placed eighth out of eight competitors in 48.18 seconds, finishing last." 

Een illustrerend voorbeeld: Lia Thomas' persoonlijk record op de 500 meter is nu 15 seconden (!) langzamer dan voor haar medische transitie inclusief hormoonbehandelingen.

Ik wil je eerlijk bekennen: ik dacht voorheen dat Lia Thomas record na record brak en haar gehele sport domineerde. Daar zat ik dus volledig naast en dat was een tribale, onzorgvuldige vooringenomenheid van mijn kant.

Ook zijn er genoeg andere trans-atleten die zelden of nooit winnen: gewichtheffer Laurel Hubbard en deze vier atleten bijvoorbeeld.

Echter, evenzo zijn er trans-atleten die hun sport wel degelijk domineren en er zijn wel degelijk vrouwen die zich daardoor enorm oneerlijk verdrukt voelen. 

Trans-vrouw en track cyclists Tiffany Thomas is 46, begon in 2018 pas met fietsen en is 12 jaar ouder dan haar oudste teamgenoot. Afgelopen maart behaalde zij haar zestiende (!) overwinning. Dat gebeurde daags nadat vrouwelijke oud-kampioen Hannah Arensman haar pensioen aankondigde met de tekst:

“I have decided to end my cycling career. At my last race at the recent UCI Cyclocross National Championships in the elite women's category, I came in 4th place, flanked on either side by male riders awarded 3rd and 5th places. My sister and family sobbed as they watched a man finish in front of me, having witnessed several physical interactions with him throughout the race. Additionally, it is difficult for me to think about the very real possibility I was overlooked for an international selection on the US team at Cyclocross Worlds in February 2023 because of a male competitor."

Afgelopen week nog won trans-vrouw track cyclist Austin Killips de Tour of the Gila in New Mexico.

Hannah Arensman's grieven voelen terecht, en de lijst met vrouwen die in andere sporten inmiddels voor soortgelijke grieven uitkomen is lang. 67 vrouwelijke atleten stuurden het Amerikaanse Supreme Court zelfs al een brief om de kwestie te addresseren.

Hoe wegen die grieven op tegen trans-rechten in de vrouwensport?

Xiomara Virdó:
*Er zijn cis-vrouwen met natuurlijk hogere testosteron-producties die daarom uit hun categorieën geband zijn. Naast dat er geen sluitend bewijs is voor dat dat de doorslaggevende factor is voor hun prestaties, zou dit betekenen dat we, om het eerlijk te houden, allerlei sporters op basis van eventuele fysieke voordelen zouden moeten uitsluiten. Wat moeten we dan met Michael Phelps’ uitzonderlijke bouw? *

Reactie op Xiomara Virdó:
De "cis-vrouwen met natuurlijk hogere testosteron-producties die daarom uit hun categorieën geband zijn" zijn de Namibische rensters Christine Mboma en Beatrice Masilingi en de Zuid-Afrikaanse Caster Semenya.

Dat zijn interessante casussen, want alledrie de atleten werden geband wegens "regulations on testosterone levels for athletes with XY DSD- Disorder/Differences in Sex Development". **Oftewel, zij behoorden daadwerkelijk tot die minderheid van 0,02% waarbij de binaire tweedeling tussen man en vrouw inderdaad niet op gaat.

Nog even los van hoe naar zo'n situatie emotioneel moet zijn voor die atleten, is het natuurlijk wel maar zeer de vraag hoezeer de term "cis-vrouw" hier in de atletische context op gaat. Want is dit niet juist die daadwerkelijk, biologisch non-binaire minderheid?

Grappler en MMA-vechtster Gabi Garcia is trouwens nooit geband, al valt zij zeer waarschijnlijk ook onder de DSD-minderheid.

Xiomara Virdó:
Wat betreft gevangenissen, vind ik je vrezen ook opmerkelijk. In welke opzichten zouden trans vrouwen daar een groter gevaar vormen dan cis vrouwen onderling? Terwijl andersom het me vrij duidelijk lijkt; een trans vrouw in een gevangenis vol mannen loopt een verhoogd gevaar op (seksueel) geweld."

Reactie op Xiomara Virdó:
Casus: Schotse trans-vrouw Isla Bryson, voorheen bekend als Adam Graham, in januari 2023 veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf voor - als man - twee verkrachtingen van vrouwen in 2016 en 2019.

Na haar arrestatie begon ze in 2020 met een 'gendertransitie' en ze werd vastgezet in Schotlands enige vrouwengevangenis Cornton Vale terwijl de tweevoudige verkrachter nog altijd een penis had. Pas na publieke ophef werd Isla naar een mannengevangenis verplaatst.

Een vergelijkbare casus in 2018: de destijds 52-jarige Britse trans-vrouw Karen White, "convicted paedophile and on remand for grievous bodily harm, burglary, multiple rapes and other sexual offences against women." Ook zij kwam - nog altijd met penis - in een vrouwengevangenis terecht en "during a three-month period at the female prison shesexually assaulted two other inmates."

Ja, zulke gevallen zijn erg zeldzaam, maar ze zijn wel een directe implicatie van het accepteren van de stelling "Trans Women Are Women".

Nog even los van de bovenstaande casussen ben ik het overigens met je eens dat trans-vrouwen in een mannengevangenis ook zeker een verhoogd risico op (seksueel) geweld tegen de trans-vrouw met zich mee brengt. Het is me niet helemaal duidelijk wat de beste manier is om met gevangenisstraffen voor trans-vrouwen om te gaan; wellicht een aparte vleugel?

Hoe dan ook, dit was absoluut een blinde vlek van me die ik voorheen niet overwoog. Dus ook daarvoor, veel dank.

**Naschrift aan Xiomara Virdó:
**Mocht je je geroepen voelen in een eigen artikel op het bovenstaande te reageren, dan zullen we je artikel natuurlijk integraal en in z'n volledigheid publiceren. We zijn te bereiken op: redactie@geenstijl.nl.

Ik wens je het allerbeste en bedankt dat je me zo aan het denken hebt gezet!

De auteur van de comment