Geenstijl

Het was een retorische vraag we gaan het meteen verklappen:

Bij arme mensen staat geen A-merk Becel Omega B3 margarine van 4 euro per pond in de koelkast. Daar ligt geen blok roomboter want roomboter is veel te duur. Daar staat geen pot Zaanse mosterd want smaakmakers zijn luxetoevoegingen. Melk, nou wie weet, kan net, maar koffiemelkcups? Echt niet. En ook geen per stuk verpakte komkommer uit de supermarkt, arme mensen eten normale komkommers die in hun natuurlijke staat en vooral voor een paar dubbeltjes minder op de markt verkocht worden. Arme mensen die de deur van hun lege proviandkoeler open trekken, staren doorgaans ook niet in een brandschone, hagelwitte koelkast en nog minder doen ze dat met een blik alsof ze op dat moment beseffen dat ze vergeten zijn boodschappen te bestellen bij Albert. Kortom, we missen wat HARD REALISME in deze poster van het Rode Kruis, zoals harde realiteit wel vaker weggepoetst wordt - zelfs in boodschappen (no pun intended) over de harde realiteit.

Natuurlijk heerst er schaamte, niemand wil trots verkondigen dat ie geen geld heeft om te eten. Maar het lijkt ons niet dat je arme mensen in verlegenheid brengt als de je realiteit van het leven van arme mensen in beeld brengt. Mensen die in tochtige schimmelwoningen met een granieten jarenzeventigkeuken wonen, waar de koelkast geel is uitgeslagen en een piepknorrend geluid maakt terwijl ie met moeite de 8 graden kan aanhouden. Die mensen hebben huismerk of indien mogelijk daaronder, van alleen het meest basale. Hun honger tekent zich niet af in de koelkast, maar zit verstopt in potjes en blikken met rijst, pasta en onder het aanrecht een zakje aardappelen. Dit is niet om het Rode Kruis af te zeiken, laat staan hun campagne voor fondswerving tegen voedselnood, want dit is een breed Nederlands probleem. Wat ons niet bevalt, stoppen we weg. Dat begint bij van die scheidingsdingetjes op parkbankjes en stalen pinnen op etalageranden en dat sijpelt door tot in de armoedebestrijdingsposters van het Rode Kruis, die er helemaal niet uit zien alsof er 400.000 mensen in verborgen voedselarmoede leven. Omdat de voedselarmoede wordt verborgen.

Als je in ANP Beeldbank zoekt op "Armoede Nederland" krijg je quasikunstige foto's van schotelflats, beelden van klimaatdemonstraties (!), volle schappen bij een budgetsupermarkt en heel veel plaatjes van minister van armoedebestrijding Carola Schouten, die microfoons vasthoudt en ernstig kijkt. Dat zijn geen beelden van armoede, dat zijn sfeerimpressies om armoedebeleid te kaderen. Maar beleid in Nederland is steeds meer een modelwerkelijkheid die alleen op papier bestaat en zelfs van dat papier kun je afglijden, zo hup, de vergetelheid in. Wat we niet zien, bestaat niet in Nederland. En op deze Rode Kruisposter die iets onzichtbaars voor het voetlicht wil brengen, zien we het ook niet. Een gironummer schrijnt niet. Maar échte armoedebeelden kunnen we kennelijk niet meer verdragen.