Komen er soms... verkiezingen aan?

Een waanzinnig gaaf land waren we. Gaaf land waarin misdaadverslaggevers op klaarlichte dag overhoop worden geschoten, waarin toeslagenouders paardenkoppen vinden in blauwe enveloppen, waarin mensen worden overvallen door jongeren met machetes en zwaarden, waarin huizen niet meer te betalen zijn, waarin een hele hoop mensen mentaal in de knel zitten, waarin de drugsmaffia het geweldsmonopolie op straat hebben overgenomen, waarin je broer zich uit de familie-app heeft verwijderd door het coronagezeik, waarin we zwichten onder het vierde rondje Rutte Doctrine, waarin je bedrijf is omgedonderd, waarin je helemaal krom staat door al het belastinggezeik, waarin een krankjorum complotmarmot de Tweede Kamer onderkotst met z'n doorgedraaide ellende en waarin asielcriminelen complete dorpen opvreten en terroriseren. Zeventig procent van de Nederlanders vindt Nederland EEN KUTLAND. Maar de verkiezingen komen eraan en dus vormen wij, de onderdanen van de vvd, gewoon weer: een gaaf land. Wat voor land? NOG STEEDS EEN GAAF LAND, MAAR OOK EEN LIEF LAND. "We zijn het gaafste land van de wereld." Nou, we zijn veel, maar een lief land, dat zijn we niet. Het is écht niet te harden, dit popiejopie 'ik ben gewoon Markie en mijn buren roepen ook hé Markie kom je een bakkie soep eten'-semiverbindende staatsmannengeleuter. "Zorg dat je familie ook weer een beetje gaaf wordt." Wat is dat nou voor een ranzige platitude? Er hangt bij heel Nederland ineens een touwtje uit de brievenbus, Mark Rutte heeft 'm er hoogstpersoonlijk ingepropt. Maar als je eraan trekt, ontploft er een Cobra 6.