Geenstijl

Zij die niets om hun zonden geven, werpen de eerste pepernoot

De laatste happen avondeten op een vroege decemberavond in de late jaren tachtig. Het is donker en het waait. De deurbel rinkelt onverwacht en anders dan normaal. Lang, langer, kort, kort, kort. Het klinkt opgetogen - ‘kom kijken, kom kijken! - maar stevige bonken op de voordeur maken het ook spannend. Ouders, onbevreesd en misschien net niet verbaasd genoeg, sporen de kinderen aan om open te doen. Gespannen naar de deur, zeker weten, ja hoor doe maar open. De wind blaast winter, en wat late herfstblaadjes naar binnen. Een enorme jutezak in het portiek, niemand te zien in een donkere straat. Op de zak, het symbool van Sinterklaas: de mijter met het kruis.

De rest van de avond vult zich met de onschuld van pepernoten, een vloerbedekking van pakpapier en warme nieuwe sloffen, de laatste Kameleon en de extra dikke Donald Duck december-omnibus, een wekkerradio en natuurlijk ook spelletjes en LEGO. De kinderen dankbaar, hun ouders zien het met tevredenheid aan. Ook al is het maar gewoon een doordeweekse avond, ze mogen later naar bed dan anders - alsnog met gloeiende gezichtjes van opwinding, suiker en enthousiasme.

Zomaar een warme herinnering die weigert te vervagen en daarom nooit en te nimmer in schuld kan worden herschreven. Een herinnering die er van vele miljoenen Nederlanders een kan zijn.

Dik dertig jaar later is het straatbeeld in de decemberdagen steeds meer wars van Sinterklaas. Halloween en Sint Maarten winnen terrein, Black Friday is de nieuwe pakjesavond en vroege kerstsferen lichten op in de vele etalages die inmiddels aan de Goedheiligman voorbijgaan.

Nauwelijks hoor je over Sint nog zingen / De schoorsteen rookt voor andere dingen / De arme oude bebaarde kapoen / Heeft thans een bevlekt blazoen

Het is zo snel de nieuwe logica geworden: Wie geen Zwarte Pieten meer in etalage of speelgoedfolder zet krijgt boze klanten in de zaak en wie er wel aan vasthoudt, verdrinkt in een zure regen van racismeverwijten, wordt onderwerp van opstootjes of leest zichzelf terug als Kamervragen. Regenboogkleuren of roetvegen hebben de mysterieuze kracht van de knechten van de Sint verder doen vervagen, het speelse is er sowieso uit gekickt door wrange geesten met wrokkige wijsvingers.

Zelfs warme nostalgie is niet heilig voor het steeds sneller verstrijken van de tijd, maar de razendsnelle afbraak van de onschuld van het Sinterklaasfeest is meer dan een door lege zielen zonder spiegel geëiste aanpassing aan die nieuwe tijd. Het is een totem voor een mentaliteit waarin we steeds sneller geacht worden af te rekenen met alles dat niet meer in steeds krappere kaders past.

De Sint is lang niet het enige doelwit. Neem het WK voetbal, het grootste sportieve volksfeest denkbaar. Kroegen en pleinen puilden uit, nu lezen we in de bodes dat cafés geen trek hebben in grote schermen omdat het gekochte gastland Qatar niet van onbesproken gedrag is en de omzetprognoses in november en december (zonder de terrassen) niet opwegen tegen de ophefrisico’s vanwege vergoten slavenbloed en vergeten homobandjes. 

Krapper moet de norm / Strakker de moraal / Waag het niet te juichen / Je viering is de kwaal

Verbond ooit Coca-Cola de wereldbevolking met WK-reclames, thans worden supermarkten individueel geslacht omwille van wat vrolijke bouwvakkers in hun video. Adverteren rond een voetbaltoernooi is een risicowedstrijd geworden en bedrijven die jarenlang zelf hun brand safety naar standje 11 gedraaid hebben om zelfs bij de meest bekrompen geesten in een goed blaadje te blijven, willen zich niet blesseren aan de verkeerde boodschap. 

Zelfs de landenteams worden nu geacht om breed te adverteren / Nee, niet met suikerdrank of hamburgers / Maar met deugden waarmee jij jouw zonden moet gaan reclameren

Het tempo waarin alles dat afgebroken dient te worden thans kan worden aangewezen, heeft de snelheid van het licht bereikt. Ongeduldige activisten tegen olie bezetten snelweg en vertrekhal of besmeuren onschatbare kunst in ruil voor een talkshowplekje op prime-time - om aldaar bijval te krijgen van iedere deugpronker die graag een wit voetje bij zichzelf haalt door zich zo snel mogelijk in de nieuwste parade van progressieve idealen aan te sluiten. De opruiers tegen Zwarte Piet baanden hun pad en de spierwitte sneeuwbal is er moeiteloos achteraan gaan rollen.

Boeren, daarentegen, die vóór hun eigen bestaansrecht vechten, krijgen aan diezelfde tafels predikaten in de orde van terreur opgespeld omdat zij weigeren hun eigen familietradities, bedrijfsfilosofie en levenswegen met dezelfde snelheid te verwerpen als waarin hun critici de overgave eisen. De tijdsgeest zal ook hen niet sparen, maar waarom moet vandaag de dag alles van enige waarde, historie en hechting, gisteren nog kapot? En waarom komt er consequent helemaal niets voor in de plaats?

In de mainstream media, de in subsidie verstikte cultuur, de linkse politiek, aan te veel universiteiten en zelfs in de musea en geschiedschrijving worden de bordjes verhangen, schilderijen verwijderd, beelden bedekt en contexten niet alleen herschreven, maar soms zelfs in betekenis opnieuw gedefinieerd (1). Uiterlijk morgen moet alles verschoond zijn van gisteren en alleen dan, zonder het gewicht van het verleden, zal de toekomst ons lichter toelachen. Onze kinderen en de generaties die na hen komen, zullen ons dankbaar zijn. 

Dankbaar dat de warme herinneringen van de kinderen van gisteren aan Sinterklaas en Zwarte Piet, niet meer in de toekomst terugkeren. De kinderen van gisteren zijn immers de racisten, de vervuilers en de onderdrukkers van vandaag en hun verleden willen we de kinderen van vandaag niet bijbrengen, toch? Bovendien, die kinderen van nu kun je ook met kerst verwennen. Zolang die verlichte boom nog niet is omgezaagd althans, want je bent tenslotte pas klaar met het leren van de geschiedenis, wanneer die geheel met zwarte bladzijdes is gevuld.

Het is Pakjesavond, maar in heel veel huizen is het dus maar een gewone, grijze maandag. Echter, omdat ons gisteren er wel degelijk toe doet en niemand je eigen geschiedenis ooit van je af kan pakken, wenst GeenStijl u zoals ieder jaar: 

Een hele fijne, warme en gezellige Sinterklaasavond. Opdat zijn herinnering tot een zegen mag zijn.