Geenstijl

Nederlandse stoelendans in de zeikende regen

Persalarm, twee minuten voor elf op dinsdagavond: Weer druk in aanmeldcentrum Ter Apel; zeker 100 mensen overnachten op stoel (bron: COA). Het nieuws is zo willekeurig. Mensen, op een stoel. Terwijl er ook gewoon gras ligt? Terwijl die mensen niet met een parachute boven Ter Apel zijn gedropt, niet met een boot op het dichtstbijzijnde Wad zijn geland - ze zijn daarheen gebracht, op buslijnen vol agressieve zwartrijders, of door een speciaal vvd-busje, door Bente Becker met een blauw blousje aan en een platte pet op bestuurd. Terwijl de vvd, en alle andere betrokkenen, weten dat het VOL is in Ter Apel. Zo vol, dat mensen op stoelen moeten slapen. En toch krijgen we meermaals per week persalarmberichten over mensen, die op stoelen slapen. Op het moment van het persalarm van dinsdagavond is het volgens het weerbericht 11 graden en blijft het tot ver na zonsopgang droog. Ondertussen lekt het aan de grenzen, stroomt de opvang over en loopt het in bredere zin de spuigaten uit. Maar in de media miezert het. Een persalarm voor 100 mensen, die hier ongewenst zijn want afkomstig uit een veilig land van herkomst en straks amok maken in de bus, winkeliers bestelen in het dorp en dochters bepotelen in de trein. Of 100 mensen, die wel mogen blijven vanwege hun status en daarmee thuiswonende dertigers het nakijken geven tot het veertigers zijn. Maar beter zwijg je, want Nederland is een kerk, vol dominees, die deugen, en altijd de deur open hebben staan, en persalarmen laten beieren, over 100 mensen, die op een stoel slapen, omdat niemand ze mag, wil, kan, of durft te weigeren bij de poort. Een stoelendans in een gesticht waar niemand meer weet wie de leiding heeft, en wie er gek is.