Geenstijl

Op jullie in het algemeen en Poesmobiel in het bijzonder

Terwijl de champagne z'n ideale temperatuur bereikt en de oven de laatste oliebollen opwarmt, blikken we in het StamCafé niet vooruit op wat er komen gaat in 2022, met alle goede voornemens en hoopvolle verwachtingen die de ene stamgast koestert, of al het angst en beven van een ander. We kijken ook niet terug naar de jaren 20202021, die misschien wel voorgoed als een streepjescode in QR-vorm aan vrije burgers van de postdemocratische digidystopie zullen blijven kleven. Wij, de uitbaters van het enige geopende Café van Nederland vanavond, willen even een momentje voor alle stamgasten. We verloren afgelopen jaren wat meer dan gemiddeld aan reaguurders, die stampvoetend de tent verlieten of met een permaban werden buitengezet, omdat de pandemie een zware wissel trekt op iedereen en dat nou eenmaal niet altijd lekker bijeen komt. 

Maar we krijgen ook wel eens mails van stamgasten die met een ander in contact willen komen, we zagen guurders voorbij komen die zich afvragen waarom die-of-die al zo lang stil is, of iemand weet hoe het de een vergaat en een ander in dit digitale bruine kroegje (waarin geen off- en on-topic bestaat) even z'n eigen sores wil delen. Waarop een MickeyGouda bijvoorbeeld poolshoogte gaat nemen bij een F. von Zeikhoven in nood (inmiddels niet meer, gelukkig). En afgelopen week lazen we dat Poesmobiel het aardse voor het eeuwige gaat verruilen, in een dapper stukje tekst. Op verzoek van enkele stamgasten hebben we voor haar een donatiepotje geopend, opdat we samen een ouderwets analoog eerbetoontje kunnen verzorgen. Aldus luiden we dit jaar uit met het gemengde gevoel dat je altijd alleen sterft, maar niet per se in je eentje.

Namens de kroegbazen van het GeenStijl Stamcafé, en ondanks alle woorden die we wel eens hebben: bedankt voor jullie klandizie in de comments, een goed uiteinde en een beter begin in je IRL, en stay frosty in 2022.