Geenstijl

Wat nou alleen maar verliezers bij #MeToo?

Een meevaller voor mannen, die van lunchen houden. De Persgroep (bekend van dit soort uitstapjes) moet ex-Volkskrant-recensent Arjan Peters van de rechter maar liefst 370.000 euro betalen omdat hij niet netjes is ontslagen. De krant trapte Peters op straat nadat verschillende jonge vrouwelijke auteurs een boekje hadden opengedaan over flirterige berichtjes en ongepaste lunchverzoeken die door Maartje Wortel werden omschreven als "nog net geen #MeToo". Daar is de rechter het mee eens: Peters' gedrag was wel een beetje viezig ("zijn gedragingen blijkens de drie over gelegde geanonimiseerde verklaringen van de auteurs en ook blijkens het feit dat meerdere van de gehoorde auteurs anoniem hebben willen blijven, onrust en een gevoel van onbehagen en onveiligheid bij hen heeft veroorzaakt.") maar nog net geen #MeToo en dus ook geen reden voor direct ontslag. De rechter verwijt de Volkskrant verder dat een onderzoek naar Peters' handel & wandel door adjunct-hoofdredacteur [F] (Anniek Kranenberg) niet objectief was en geen wederhoor bij [verzoeker] zelf bevatte, hetwelk te denken geeft over de professionele standaarden die op de Bontiusplaats worden gehanteerd. Onderaan de streep levert dit alles een oprotpremie van 370.000 euro voor Peters op, oftewel 9,25 Prijzen der Nederlandse Letteren c.q. 480 lunches voor twee (met wijn) bij de Librije. Zelf grasduinen in de uitspraak kan daarrr, samenvatting van de bevindingen van een bedrijfsrecherchebureau na de breek. Lieve groet!

Alle auteurs die onze medewerkers spraken, deelden mede dat de heer [verzoeker] in het contact via social media woorden gebruikte zoals ‘lieve’, ‘lieve groet’, ‘liefs’, ‘lieverd’, en ‘excuuskus’. Dit wordt onderbouwd door meerdere screenshots van berichten tussen de betreffende auteur en de heer [verzoeker] die onze medewerkers ontvingen van de auteurs. De heer [verzoeker] was in alle gevallen degene die begon met dergelijke woorden en een aantal auteurs namen deze bewoordingen over. Soms kon de auteur niet uitleggen waarom, maar vertelden dat de heer [verzoeker] als recensent een auteur kan ‘maken of breken’ en daarin een bepaalde macht heeft. Als auteur wil je hem daarom te vriend houden. 

De heer [verzoeker] heeft berichten gestuurd over diverse onderwerpen. Hier volgen een aantal voorbeelden over de onderwerpen waarover de heer [verzoeker] privé berichten stuurde. De heer [verzoeker] : 

- deelde mee dat hij het boek van de auteur ging lezen;
- deelde mee dat hij een recensie ten behoeve van publicatie in de Volkskrant;
- vroeg of de auteur een recensie wilde lezen die hij had geschreven;
- gaf complimenten over het werk van de auteur;
- vroeg om een gesigneerd boek;
- gaf tips of bood hulp aan;
- liet weten dat de auteur weleens ‘heel blij zou kunnen worden’ of dat er ‘iets leuks aan zat te komen’, waarmee hij volgens de auteurs hintte op een nominatie of een prijs;
- stelde vragen over zaken die hij ook bij de uitgever kon (op)vragen;
- deelde mee dat hij de auteur zou willen interviewen;
- vertelde dat hij zijn best ging doen om een boek genomineerd te krijgen of vroeg of het boek wel zou worden opgestuurd voor een specifieke prijs. 

Een aantal auteurs ontving voorafgaand of na afloop van een ontmoeting met de heer [verzoeker] van hem weleens een bericht met onder meer het volgende, of woorden van gelijke strekking: ‘Het was leuk’, ‘Ik verheug me’, en ‘Ik hoop je vaker te zien’.