Geenstijl

Als je het niet ziet, is het er simpelweg niet

Of er nou een adviseur in een grote maffiazaak in hartje hoofdstad door zijn superbekende kop wordt geschoten, of een argeloze uitgaansjongere geclockworkorange'd wordt op een feesteiland, na een explosie van maatschappijschokkend geweld is er altijd wel één boomer die een opiniekolommetje mag vullen met de stelling dat we in de veiligste tijden allertijden leven. Terwijl de samenleving de schok verwerkt, de wonden likt en van hoed, rand & motief wil weten, is het ditmaal ene Ralf Bodelier die zich te buiten mag gaan aan beweringen over afnemend geweld waar geen sluitend bewijs bij is, zoals "De trend is evident dalende, maar waarom deze daalt is niet heel duidelijk. Onderzoekers vermoeden dat mannen veel meer tijd binnenshuis doorbrengen, gamend of voetbal kijkend voor de tv." Er zijn onderwerpen waar je meteen een "wappie" genoemd wordt als je met zulke boterzachte beweringen aan komt schijten, RALF.

Het probleem met dit soort eco-onlogisch geteelde avocadopiniestukken is dat de auteurs zelf altijd uit strikt geweldloze, om niet te zeggen sterk gefeminiseerde rubberentegelwereldjes komen, waar 'geweld' niet verder komt dan de micro-agressie van een man die een keer naast de toiletpot spettert tijdens een huiskamerconcert, of degene naast je in de forenzentrein stiekem een zacht maar extreem krachtig windje heeft gelaten waarvan de geur nog een uur aan je blijft kleven. Zo ook Ralf Bodelier, die na een kleine Google~-executie~-excercitie een soort vleesgeworden elektrische fiets blijkt te zijn: 's persoons doopceel bevat veilig ommuurde welwaartswoorden als ecomodernisme, kosmopolieten ('en een betere wereld voor iedereen'), bedevaartswandelingen, Groene Amsterdammer en "verteller met aanstekelijk enthousiasme" bij het babbelaarsbordeel Speakers Academy. En dan komt ie ook nog uit Tilburg. En je bent er.

Verder hebben we dit stukje verbaal geweld eigenlijk alleen maar geschreven omdat hij GeenStijl omschrijft als een "louche website" en daar zitten we zo hard om te gieren dat we bijna stikken in ons eigen buldergeweld. Want als je dit stichtelijke frisroze webstekkie al als "een louche website" beschrijft, dan weet je zeker dat Ralf Bodelier een drol van de Jack Russell van zijn buren op zijn eigen stoepje al een halsmisdaad vindt. En het geweld waar hij vervolgens naar grijpt, is een passief-agressief kattenbelletjes op zijn eigen raam met teksten als "Wie zijn hond hier uitlaat / zet vooral zichzelf te kakken". Enfin, groetjes van het strikt geweldloze GeenStijl, ook namens alle Marengo-adviseurs, vergisvermoorden, achterdevoordeurvrouwen, uitgaansgeweldslachtoffers, jihadgeknechten, messteekpijntieners en trotstransgenders. We kunnen helaas niet allemaal achter de veilige ivorentorenhoge muren in het land van Koning Eenoog Ralf Bodeliers wonen.