En het mag wat kosten

Klimaatgoeroe Frans Timmermans kamt zijn klimaatbaard, doet zijn beste klimaatpak aan en poetst zijn klimaatschoeisel, want vandaag is het klimaatdag in Brussel. De Europese Commissie presenteert de langverwachte wetten die de Green Deal ondersteunen, waarmee Europa de klimaatverandering compleet gaat oplossen terwijl ze in China nog een paar honderd kolencentrales bouwen. Met als hoofddoel in 2030 55 procent minder emissieuitstoot dan in 2005 en in 2050 netto geen CO2-uitstoot meer. Dat betekent een lijst aan grote en extreem dure maatregelen die iedereen raken. Onder meer auto's met brandstofmotoren worden gesloopt en CO2-heffingen treffen werkelijk alles dat iets met uitstoot te maken heeft. Vliegen, rijden, verwarming, elektriciteit: alles wordt duurder. Om te voorkomen dat vooral in de armere landen de inwoners hun elektriciteitsrekening niet meer kunnen betalen komt er een Sociaal Klimaatfonds, waar alle landen jaarlijkse miljarden euro's in storten en waar vervolgens voornamelijk de Oostbloklanden van profiteren. Want een EU-plan is geen EU-plan zonder een geldpomp die de euro's vooral wegzuigt in de westerse hoek van het continent. Nadat Timmerfrans braaf zijn klimaatlach aan iedere camera heeft getoond begint de strijd pas echt, want vanaf vandaag mogen alle lidstaten zich tegen deze voorstellen verzetten. De laatste kans om de klimaatwetten aan te passen of te vetoën voordat we ons er aan verbinden en zeurzeikerds als Urgenda kunnen en zullen afdwingen dat we ons eraan houden. De komende tijd ontdekken we dus welke delen van die groene deal het gaan halen en welke zullen sneuvelen in de allesbrander van Europese onenigheid.