De VrijMiBo verliest wel zijn haren
Wie het hevigst verlangt naar de ochtend
raakt als eerste verstrikt in de nacht.
Tot in het holst van de kast loert nageslacht.
Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren
elkaar op een lentebriesje blazend zich
vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen
voortplanten, dan je aangesproken
voelen bij het noemen van je naam
en ook nog eens als een geparkeerd station
luisterrijk te kijk staan
terwijl je zit te eten met andermans mond
omdat je de jouwe wil sparen
voor woorden die je nooit zult spreken.
Reaguursels
Dit wil je ook lezen
StamCafé. Waar is eigenlijk het meisje dat mandarijnen verkoopt
Mandarijnen, sinaasappels, maar daar gaat het niet per se om
