Geenstijl

Hypercynisch centralisme over de rug van duizenden coronadoden, en onze eigen lokale ondernemers-economie gaat er aan kapot.

Het wordt door politiek en media verkocht als “winst”, maar in werkelijkheid is de deal die de Eurogroep bereikt heeft een crisisslag in het voordeel van méér EU, dóór de EU, námens de EU. En dat alles om een munt in stand te houden waarvan we voor de invoering al wisten dat ie niet zou kunnen werken, en waarbij niemand aan de eisen voor deelname voldeed. 20 jaar later is de soevereiniteit failliet, de democratie halfdood en die euromunt de molensteen die ons economisch verzuipt in ándermans schulden en beroerde financiële moraal.

Honderden miljarden worden in acroniemfondsen gestopt, zogenaamd uit solidariteit en leedverlichting voor door corona getroffen gebieden. Maar Wopke Hoekstra’s opgeluchte juichstemming politieke acteerwerk ten spijt, zijn de voorwaarden die Nederland aan Italië wilde stellen (‘Alleen geld in ruil voor financiële hervormingen‘) niet in de akkoorden gekomen. Italië hoeft dus niets terug te doen in ruil voor noodfondsgeld, zoals Italië en andere Zuid–Europese landen al sinds de invoering van de euro niet voldoen aan de eisen die aan het slagen van de munt werden gekoppeld. De “eenheidsmunt” is namelijk, zoals we hier al jaren in de roze woestijn staan te roepen, een politiek doel en geen monetair hulpmiddel. Het is, nogmaals, een molensteen.

En nu gaan er dus honderden miljarden naar centrale noodfondsen in Brussel, waar geen kiezer ooit nog wat te zeggen zal hebben over de besteding en waar democratie buitenspel is gezet in de technocratische “””bestuurlijke werkelijkheid”“” van Brussel. Het Europees Nepparlement zal ja–knikken zoals ze altijd doen, de partijleiders van de diverse groepen (met Verhofstadt voorop) zullen naar alle critici krijsen dat ze meer EU de enige oplossing is voor deze pandemie en de Europese Commissie trekt nog meer centrale almacht naar zich toe ten koste van onze soevereiniteit, democratie en zeggenschap over ons eigen (in vergelijking met andere EU-landen) uitstekend geordende huishoudboekje. 

We raken langzaam alles kwijt, door een cynische eurofiele politiek én pers die de duizenden coronadoden misbruiken als stok om critici van deze coup - want dat is het - te verwijten dat ze “niet solidair” zijn. 

Maar vertel ons eens hoe Europese acroniemfondsen, zogenaamd bedoeld voor leedverlichting, onze (lokale en kleinschalige) economische elementen overeind gaan houden? De cultuursector kreunt. De horeca is al half dood. Honderden, misschien wel duizenden frietboeren krijgen hun aardappelen niet verkocht. Winkeliers die geen online aanwezigheid (kunnen) hebben raken wanhopig. Kunnen die ook bij het ESM aanbellen?

Er zit een “EIB leningenpakket” in voor “bedrijvenin de hele Unie”, maar wie bel je liever voor steun, je lokale leiderschap in je eigen provincie of in Den Haag, of een technocraat in Brussel? Wie zal jouw situatie beter begrijpen? Wie komt sneller over de brug? Waar kan politiek beleid beter, logischer en functioneler opereren, nationaal of vanuit de EU? Een onderneemster in de grensregio ziet honderden miljarden naar Zuid-Europa stromen, maar mag zelf haar producten vanwege EU-regels niet eens vijftien kilometer verderop over de Belgische grens verzenden.

Je kunt geen individuele bedrijven, ondernemers en zzp'ers binnen nationale economieën redden met een decentrale pot met goud. Nationaal politiek/economisch beleid kan snel, gericht, met kennis van zaken. Internationaal begint het al met de vraag: WIE moet je bellen voor hulp? En geloof sowieso maar niet dat die miljardenfondsen jouw zzp-schap, je winkel of je lokale onderneming gaan helpen. Die bailouts zijn er voor de banken, de multinationals, en de politieke belangen van een onwerkbare munt in een onmogelijke monetaire eenheidszone. Hier een citaatje van een aanrader ING-blog, waarin wordt geduid dat deze coronacoup slechts een voorbode van een vervolg op de weg naar een transferunie is:

“Even though the fiscal escape clause has been activated, allowing countries to exceed a budget deficit of 3% of GDP, the ECB has increased its government bond purchases through the PEPP program with barely any limits and now 240 billion euros from the ESM will be used unconditionally, the long-term debt position of the countries will be negatively affected by the additional spending. In the end, the debt sustainability issue will only be solved by either debt mutualization, debt forgiveness or debt monetarization. While unconditional use of the ESM was unthinkable just a few months ago, more unthinkable steps would need to happen for individual country risk to disappear. In binge watching terms: tonight’s package leaves enough undone to do a next season of the Eurogroup tv series sooner or later.”

Korte vertaling: het huidige pakket waar Wopke zogenaamd mee “””gewonnen””” heeft, is een tussenstap en het zonder voorwaarden labelen van bailoutfondsen als “zorgverlichting voor coronagebieden” zal alleen maar leiden tot meer uitgaven, en meer noodzaak tot het kwijtschelden van schulden (en dus het tot in de eeuwigheid blijven betalen voor zwart/grijze economieën in het zuiden, door stabiele landen met een gezonde belastingmoraal in het noorden).

Momenteel zitten alle kiezers in quarantaine, zijn het hele voorjaar en de hele zomer uit de agenda geschrapt, mag je hopen dat je je baan nog hebt aan het einde van de coronarit, en terwijl een deel van het volk stasi’tje speelt tegen mensen die met drie of meer bij elkaar staan of met hun motor over de dijk willen rijden, beginnen complete bedrijfstakken en sectoren te scheuren en te winkelen - en grijpt de Europese Unie opnieuw zijn kans om een crisis in eigen voordeel in te zetten. 

We zien Erdogan als enige al applaudisseren vanaf z’n balkon. "Well played, Brussel. Geen tank door de straat hoeven sturen om de controle nog verder naar je toe te trekken, want iedereen zat toch al binnen." Bij vorige Europese crises bleef de echte volkswoede uit. We hadden immers, ondanks wat onderwaterhypotheken, over het algemeen nog voldoende geld in de portemonnee. Als de coronaquarantaine er echter toe leidt dat diverse sectoren instorten, de werkloosheid begint te pieken en mensen letterlijk zonder geld komen te zitten - waar gaat die opbouwende druk, stress en woede dan zijn uitweg in vinden?

Zolang de burger z’n boodschappen kan betalen, kan Den Haag nog rustig slapen. Maar als ondernemend, MKB’end, winkelrunnend, restauranthoudend en kroegbazend Nederland (oftewel de ruggengraat van onze economie) behalve die honderden miljarden naar het zuiden ook nog eens milljarden naar KLM ziet gaan, maar zelf geen loketje krijgt behalve die 4000 euro en wat uitstel van belastingbetaling. Zou Wopke Hoekstra dan nog zo opgelucht in de camera grijnzen, en Mark Rutte dan nog zo joviaal acteren over onze relatieve quarantainevrijheid?

We willen het niet meemaken. Maar we gaan het wel zien.