Geenstijl

Never waste a good crisis, zeggen alle clichéquoters altijd. Maar wat als de politieke Europese Unie zelf de crisis *is*?

\

Alle Europarlementariërs zitten thuis, maar ze krijgen nog wel hun dagelijkse toeslag van 323 euro voor reis- en verblijfskosten, diners en wijn doorbetaald. Eigenlijk is dit ene feitje *alles* wat je hoeft te weten over de doodzieke technocratencultuur in Brussel, die zichzelf alles denkt te kunnen permitteren onder het mom van "Europese eenwording". Maar zoals ze in de monetaire crisis nutteloos waren (en Griekenland gesloopt moest worden om de euro te redden), en in de migratiecrisis ronduit gevaarlijk bezig waren (open binnengrenzen blijken rampzalig als je de buitengrenzen niet bewaakt - goh), is de Europese Unie tijdens de coronacrisis wederom een struikelblok, een hinderpaal en een sta-in-de-weg die alleen maar hun eigen ZIE JE WEL als een coronalied in je oren krijst, maar in praktische zin volledig nutteloos is.

Waar in 2015 alle grenzen wijd open bleven voor ongebreidelde migratiebewegingen (met alle ellende van dien), werden nu landsgrenzen overhaast gesloten in een reactionaire poging om corona buiten te houden - met als gevolg dat vrachtwagens vol noodzakelijke hulpgoederen, soms bestuurd door onwetende chauffeurs die door het Rode Kruis bijgevoederd moesten worden (!) ineens uren- tot dagenlang werden opgehouden. Centrale sturing is er duidelijk niet, wat er mede toe geleid heeft dat er over de individuele aanpak van corona door EU-lidstaten veel verdeeldheid en onenigheid is ontstaan. 

"De stekker er uit"
Hoe reageren prominente EU-politici daar op? Voorspelbaar. Timmerfrans gaat in kwelende minstreelmodus om emoties van hoop en liefde voorgoed voor iedereen te verzieken als een ziekte te verspreiden, Guy Verhofstadt (VVD66) tiert dat we met méér EU dit probleem niet gehad hadden, omdat zijn krijsende mantra voor méér EU zelfs zijn antwoord zou zijn als iemand in zijn dinergezelschap op zou merken dat de rode wijn op is: 'Met méér EU was dat nooit gebeurd!' En dan is er nog de Calimeromodus van Sophie in 't Veld (ook VVD66), die zegt dat EU niet doet omdat "wij" dat niet wilden, en die zegt dat "de stekker er uit getrokken" kan worden als het zo moet.

Wat de politieke EU betreft klinkt zulk gejank wellicht als muziek in de oren (economische vrijhandelszone bewaren, buitengrenzen streng bewaken, maar het nietsnutterige nepparlement naar een rusthuis sturen en de Europese Commissie interneren in een strafkamp opdoeken), maar helaas: de EU klaagt, jammert en huilt wel, maar sleutelt onderwijl onvermoeibaar verder aan het eigen belang: een transferunie. Via eurobonds en schofterige emotionele chantage, een methodiek die door Ronald "Redpilled" Plasterk letterlijk als "maffiapraktijken" wordt geduid. Wij moeten betalen, aan een land als Italië, dat de eigen goudreserves weigert aan te spreken.

Eurobonds, of coronabonds, zoals de permanente bailout voor zwartwerkende pastavreters en overige knoflooklanden opportunistisch worden genoemd, moeten er voor zorgen dat zwaar getroffen landen coronaverlichting krijgen. Maar de fondsen kijken helemaal niet naar de coronacijfers, die mikken op de rode cijfers van banken en staatsschulden in katholieke landen waar mensen allemaal 100 worden van het op terrasjes zitten omdat ze wel mooi weer hebben, waar ze hun hele leven flessen olijfolie zuipen tot ze op hun 53ste met pensioen gaan na 12-urige werkweken. En die landen zijn nu boos op Nederland omdat wij ons spaargeld niet zomaar over willen boeken. Vaffanculo!

Zelfs EU Coronafonds wordt onlogisch verdeeld
Ondertussen valt het de altijd alerte Pieter Omtzigt op dat Nederland instemt met een Europees noodfonds van investeringen voor coronabestrijding, maar dat dit bedrag van 37 miljard euro (!) hoogst irrationeel wordt verdeeld. Een heldere hint dat eurobonds of coronabonds niet zullen worden ingezet voor medische en pandemische of humane verlichting, maar om banken en de euro overeind te houden in landen die hun eigen economie niet op orde hebben en daar anderen voor willen laten opdraaien. Citaatje uit zijn Kamervragen:

1. *Klopt het dat u akkoord gegaan met deze zin in de slotverklaring van de Europese Raad van 26 maart jl: “Met het Commissievoorstel voor een investeringsinitiatief coronavirusrespons zal 37 miljard EUR aan investeringen in het kader van het cohesiebeleid worden vrijgemaakt om de gevolgen van de crisis aan te pakken. Met de voorgestelde wijziging van het Solidariteitsfonds van de EU kan dat fonds ook worden gebruikt voor noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid, zoals de uitbraak van COVID-19. Wij zien ernaar uit dat deze voorstellen spoedig worden aangenomen. ” en dat deze begroting ondertussen is goedgekeurd door de regeringsleiders?
*2. *Klopt het dat de 37 miljard Euro, een zeer aanzienlijk bedrag, als volgt verdeeld wordt tussen de landen (selecte):
Polen: 7,4 miljard
Hongarije: 5,6
miljard Italië:
2,3 miljard Nederland: 0,03
miljard
****3.***Kunt u aangeven waarom de grootste sommen geld naar Polen en Hongarije gaan, die volgens de statistieken nauwelijks getroffen zijn door de Coronacrisis, terwijl het zwaar getroffen Italië veel minder krijgt en Nederland nagenoeg niets? (bron.PDF)

D66 en CU: Morele chantage in een overwerkte verzorgingsstaat
Aan de andere kant van de coalitie pleiten Rob Jetten (D'66) en Gert-Jan Segers (CU) ondertussen voor de eurobonds die vvd en CDA níet willen hebben, dus dat gaat intern ook lekker. Kennelijk vinden Segers en Jetten het bovendien heel normaal om midden in een crisis moreel gechanteerd te worden om een transferunie op te tuigen die niet bedoeld is om tijdelijke lediging van leed te verzorgen, maar die Nederland (en Duitsland, en een paar andere rijke noordelijke landen) tot in lengte der dagen verantwoordelijk maakt voor zwarte en grijze economieën met zwakke banken en torenhoge staatsschulden. 

Je moet niet alleen als Italië en Spanje zijnde het lef maar hebben om het te eisen, je zou je als Nederlandse politieke partijen nog veel dieper moeten schamen om in middenin een coronacrisis waarin de maatschappelijke pijlers van onze verzorgingsstaat als zorg, onderwijs en veiligheid (die al decennialang lijden onder privatisering, bezuinigingen, decentralisatie en groeiende personeelstekorten) de boel krakend en kreunend overeind houden, te pleiten voor het overboeken van spaar- en pensioengeld naar andere landen. Europese samenwerking is mooi spul hoor, maar eigen sociale instituties eerst - zeker in tijden van nood.

Natuurlijk, als de de Spaanse en Italiaanse economieën bezwijken onder corona (en de Griekse onder het grens- en migratieconflict met Turkije), dan gaan wij dat ook voelen. Maar ook hier gaat corona niet weg zonder grote economische gaten te slaan, dus kunnen we onze reserves beter behouden om te gebruiken waar ze voor zijn: ónze reserves.

Afgelopen vrijdag sprak Rutte heldere taal over de eurobonds: wat hem betreft kan er geen sprake van zijn dat er onder deze crisisvlag ineens een transferunie door gerommeld wordt. Ook MinFin Wopke Hoekstra was hard en duidelijk daarover, al heeft ie voor het "hard"-gedeelte al wel excuses gemaakt: hij had 'te weinig empathie' getoond met collega EU-landen. Rutte weigert vooralsnog wel om zich voor het transferunie-karretje te laten spannen:

Maar blijft dat ook zo? Rutte kan heel goed in de backrooms of Brussels tegen zijn Europese makkers gezegd hebbenL "Laat nou maar ff - volgend jaar zijn hier verkiezingen dus ik moet ff EU-kritisch blijven acteren." Maar als die +8 peilzetels van vandaag leiden tot verkiezingswinst in 2021, tekent hij alsnog bij het Brusselse betaalkruisje - we weten immers al tien jaar hoe dat werkt bij Rutte (en voor hem bij het CDA idem dito). Hoe deze crisis ook verloopt, en hoe sterk de vvd daar peilingsgewijs ook uit komt: eurobonds zijn het beste argument om hoe dan ook géén vvd te stemmen in 2021. Want Guy Verhofstadt is nog steeds de belangrijkste vvd'er in Brussel. En we weten wat die engnek wil: je geld, je soevereiniteit, en je volledige overgave aan een ondemocratische miskleun van uitgerangeerde graaiers en alcoholisten. Met iedere nieuwe crisis komt de gevreesde transferunie een stapje dichterbij.

De echte crisis is de politieke Europese Unie zélf
En dat tuig in Brussel onderwijl maar zedenprediken en eenheidsfictie zenden, met die huilerige calimerokoppen van ze, terwijl ze met hun grijpgrage klauwen naar uw spaargeld, pensioengeld en de staatskas van de Nederlandse verzorgingsstaat graaien. De achtereenvolgende (permanente) crises van de muntunie, de migratie en nu de pandemische paniek zijn niet het gevolg van het feit dat de EU niet hecht genoeg is, of niet ver genoeg is geïntegreerd. De echte crisis is de politieke Europese Unie zélf. En als de bijvangst van de coronapandemie is dat de stekker inderdaad uit de de ondemocratische politieke technocratie in Brussel wordt getrokken, zoals Sophie in 't Geld zo dramatisch liet optekenen in haar interview - dan is dat alle reden voor een groot volkfeest. Een nationaal volksfeest, welteverstaan.