Geenstijl

Dit is een bericht voor Kevin Frikandel

Vuurwerk, dat was altijd puberaal vandalisme en de spanning van het risico op een HALT-verwijzing. Toch stiekem strijkers kopen, een prullenbakkie opblazen of met een blaaspijp en babypijltjes op elkaar schieten - vuurwerk ies koeltoer & traditie. En iedereen die er een rem op wilde zetten, werd door ons wel onder vuur genomen, inclusief het beroemde Meldpunt GroenLinks, dat veel beter bezocht & gebruikt werd dan het GroenLinks Meldpunt tegen vuurwerkoverlast - lol.

Maar het is geen 2012 meer. En ook geen 2015. Een verbod op vuurwerk is niet langer meer alleen een pleidooi voor betuttellinks magniet-moralisme, maar een vraagstuk van nationale veiligheid.

Al vanaf september klinken de illegale klappers. De eerste huisdierdoden zijn gevallen. Bejaarden bang om de straat op te gaan. Het ene clandestiene transport na de andere volatiele (privé-) opslag van Roombeekse proporties wordt onderschept of opgespoord. Brandweer- en ambulance-personeel dat onder politiebegeleiding moet werken. Zintuigmonteurs (ogen, oren, tast) van het medische gilde die ieder jaar stelliger om paal & perk tegen vuurwerk vragen. En talloze (onschuldige) slachtoffers van niet zelden zwaar illegaal vuurwerk tijdens een jaarwisseling die steeds meer op het gretige openingssalvo van een flinke burgeroorlog begint te lijken. En dan hebben we het nog niet eens over de MiLiEuVeRvUiLiNg, want die kan ons niet bommen.

Het is 2019, en tijd om de vraag te stellen: is een vuurwerkverbod eigenlijk wel zo gek? Plattelanders, die hebben ruimte en die snappen carbid. Maar in de steden, waar de bejaarden beven en de huisdieren vrezen, waar longen om lucht smeken en en zij die hulp verlenen nog meer handen tekort komen dan degenen die ze moeten helpen. Centraal gemeentevuurwerk in de steden en dorpen, een agrarische uitzondering voor carbid, en meer vrede en veiligheid voor iedereen. Is dat onderhand een werkbaar compromis?

Update. Tips voor huisdieren-eigenaren HIERRRR.