Geenstijl

Uit je speakers mag het gelukkig nog wel harder dan 100 km/h

Neem het fantastische debuut van Fontaines D.C., zo leuk en hip allemaal dat ze zelfs bij de grachtengordelcourant dachten: och onze lezers doen weliswaar alleen aan Brahms maar laten we maar eens een kijkje nemen. En dan het duistere en onheilspellende gebrul van The Murder Capital, met een Jim Morrisonesque urgentie om er maar eens een vies recensieproof-zinnetje uit te gooien, luister maar eens naar het begin van het nummer Feeling Fades. Een stuk vrolijker maar tekstueel ook wel verdrietig het album Morbid Stuff van PUP, neem het vrolijke meezingrefreintje in 'Free at Last': "Just 'cause you're sad again, it doesn't make you special at all!" Wereldberoemder, de legendarische skateparkpunk van Lagwagon, al is het alleen maar omdat je die band kent vanwege het nummer dat je begeleidde terwijl je op jacht was naar de secret tape. Enfin, iedereen heeft het nog steeds over de iconische plaat Trashed uit 1994 maar deze, Railer, is écht een extreem tof album. Luistertips: openingstrack Stealing Light alsook The Suffering. Blink-182 nieuwe stijl hebben we iedereen al een keertje op losgelaten (best wel geinig, tbh, maar zonder die compleet wappie geworden ET-jager Tom DeLonge nooit meer zoals vroeger) en dan hebben we ook nog een nieuwe (Hello Exile) van The Menzingers die, ome Mosterd weet het nog goed, in 2013 de Charlie op Lowlands compleet afbraken. Het is tegenwoordig allemaal wat minder rauw en ruw dan vroeger, laten we dat maar 'progressie' noemen. Luister maar eens naar Anna - het is hartstikke goed maar live luisteren is twintig keer beter, wat overigens voor vrijwel alle bands in dit lijstje geldt.

Heee Zebrahead, met Brain Invaders! Die makkers waren we toch even grondig uit het oog verloren. Het nummer All My Friends Are Nobodies is goed te pruimen en voor de fans is het allemaal vast heel Zebraheaddiaans, maar die razendsnelle zang zodat het van die halve rap wordt, we zijn effe in de war. De lekkerste rauwe stem en een flink aantal tandjes harder is te vinden bij Off With Their Heads, en nu hebben we zin om allemaal dingen te slopen. De punk-o-sauriërs van Sum41 (u weet wel, In Too Deep, Fat Lip, Still Waiting) is al jaren een van de favoriete bands van onze huisessayist Spartacus, al is het alleen maar omdat hij en Deryck Whibley precies even lang zijn. Voor Sum-adepten en andersoortige fangirls is Order in Decline best een gezellig album, en met name Out For Blood is een fijn nummer, maar een wereldhit gaan ze er niet mee scoren. O JA Bad Religion bestaat ook nog steeds, en dat klinkt na 342 studioalbums nog steeds precies hetzelfde, net als de skateparkrammers van Millencolin, zij boren allemaal heel interessante en relevante thema's aan zoals klimaatverandering, fake news en er zal vast ook nog wel een tikkeltje Trump doorheen zoeven - Millencolin komt immers uit Zweden dus die band weet wel hoe het er gisterenavond aan toe is gegaan. Zoooooo zijn jullie weer helemaal bijgepraat, tot op Sleazefest.