Geenstijl

Er gebeurde weinig en toch ook heel veel

Terwijl het plebs zich moest vermaken met zwembadterreur, het boerkadebat en de toorn van Gerrit "HET WORDT STEEDS HETER WAAROM PANIKEERT U NIET" Hiemstra, was het kabinet Rutte op reis naar [privékwestie]. De enige van wie we een kaartje kregen, was Rob Jetten (hij heeft alleen nog steeds niet verteld *hoe* hij naar Italië vloog reisde), en die zit helemaal niet in het kabinet, maar desalniettemin bedankt, Robbie. Afijn. De hoofdmeesters van het politieke schoolplein zijn weer terug op hun honk aan het (nu nog niet in steigers, Poolse arbeidsmigranten en snel uit de klauw stijgende verbouwingskosten verpakte) Binnenhof. Sommigen zien er uitgerust uit. Anderen kijken wat moedelozer (hoi Kajsa) en Wouter Koolmees heeft nou eenmaal maar één uitdrukking. Hierboven ziet u Sander Dekker in een meer karikaturale pose dan hem lief zal zijn: als het jochie dat altijd van de leraar een vijfje krijgt om ijsjes te gaan halen. Foto's van de al dan niet vrolijke vertegenwoordigers, na de breek!

Wouter Koolmees. Wat we zeiden: één uitdrukking. Hij heeft dezelfde kleding nog aan als waarin hij eergisteren terug kwam uit de Provence, waarin hij gisteren de caravan leeg haalde en uitsopte, en waarin hij morgen boodschappen gaat doen om de koelkast thuis weer aan te vullen. Maar vanavond eet hij - in deze kleding - nog één keer bestelpizza. De vakantie is immers nog niet helemáál voorbij!

Ank Bijleveld, onze minister van Defensie, heeft, hahaha-nee-natúúrlijk-niet geoefend op haar strenge soldatenblik. Ze was nordic walken met haar beste vriendin, in Schotland, en de enige keer dat ze een door pijn en geseling vertrokken gezicht moest trekken was die ene dag dat de regen echt recht in hun gezicht striemde terwijl ze probeerden om Ben Nevis te bedwingen. Dichterbij een bloederige oorlogssituatie is ze overigens ook niet eerder geweest, dan in die ene herberg waar ze in een dolle bui besloot om haggis te bestellen. Het was al met al best een heftige reis, ja. Maar gelukkig kan ze er smakelijk over vertellen aan haar vrienden van de vaderlandse media.

Ankie Broekers-Knol moest tot grote hilariteit van de beveiliging wéér gewezen worden op het feit dat ze tegenwoordig een deurtje verder naar binnen moet. Het vorige voorzittersmoeke van de Eerste Kamer heeft nog steeds niet helemaal scherp dat ze tegenwoordig staatssecretaris voor asielzaken is en dat haar bed, bad en brood nu dus door Mark Rutte geregeld worden. Die Ankie toch.

Nee, Cora van Nieuwenhuizen heeft zich als verkeersminister niet expres als een soort stoplicht verkleed omdat anders niemand weet wie ze is en wat ze doet en ja, ze wil ook wel toegeven dat ze deze jurk vandaag misschien niet aan had moeten trekken. Op vakantie in Zuid-Amerika, in een opwelling geboekt na drie proeflessen salsa, viel ze er niet zo in op, maar hier in het wat druilerige Nederland lijk je inderdaad meer op een stoplicht dan op een losse latina. Er zitten daar trouwens wel echt veel gaten in de weg, laat ze zich terloops nog ontvallen, dat doen we hier toch heus wel veel beter.

Wopke Hoekstra weet het zo net nog niet allemaal. Ja, de vakantie was wel aardig. Niet zo heel bijzonder, gewoon Zuid-Duitsland. Het weer was wel OK. Af en toe een bui, maar toch ook veel zon. Prettig gewandeld, ook wel. Zelfs weer eens een boek gelezen, nee twee zelfs. Ja, goh, wat moet je er verder over zeggen? Het hotel, dat was ook goed, maar hij had toch liever een appartementje gehad ergens. Scheelt toch in de kosten, en ja, dat houdt hem nou eenmaal op vakantie ook bezig. Een hotel, toch net even allemaal wat duurder. Maar: het ontbijtbuffet was heus heel goed. Maar nu gaan we er weer tegenaan!

Onwennigheid troef bij Bruno Bruins, als zorgminister toch nooit echt een mensenmens geweest. Hij zat in een heel rustig hoekje van Noord-Italië, een beetje tegen een berg aan te kijken. Weinig mensen om hem heen, en degenen die er wel waren kon hij vanwege de taalbarrière ook fijn zwijgend voorbij gaan. Drie keer uit eten geweest, verder vooral zelf gekookt in het iets te royale huis waar hij met zijn vrouw verbleef. Heerlijk, die rust - maar nu weer even wennen aan al die aandacht in Den Haag. Hoewel, echt wennen doet het nooit.

Teleurgesteld dat die nepnieuwscampagne niet werkt? Och, wat zal Kajsa zeggen. Zij weet, dankzij handige gebruikmaking van die sukkels van de pers, dat politiek toch vooral beeldvorming is. Dat de bureaucratie achter een met veel bravoure gepresenteerd plan toch vaak een stroperige brij van onwil, onlogica en... ach, wat zou ze hen ook wijzer maken dan noodzakelijk. Het klonk allemaal sterk en doortastend en daar gaat het om. Dat het totaal niet werkt, is een byline op pagina 14. Ja, Kajsa heeft er weer zin om iedereen de moeder te stonewallen dit seizoen*.*