Geenstijl

Wat is Erik Masthoff, de 'belaagde bestuurder' van Fivoor, toch zielig.

Erik Masthoff was de behandeldirecteur van Michael Panhuis in Vught, waar onvergeeflijke fouten zijn gemaakt door het zedenverleden van Panhuis niet mee te sturen richting de kliniek in Den Dolder, waardoor niemand wist dat Michael Panhuis een tikkende tijdbom was en Anne Faber op gruwelijke wijze afgeslacht kon worden. In iedere tak van sport trekt de eindverantwoordelijke dan zijn conclusies. Sorry jongens, er zijn mensen gestorven, ik was verantwoordelijk, ajuus. Zo niet Masthoff: hij werd doodleuk directeur van Fivoor, uitgerekend de kliniek van Panhuis en dan vindt hij het gek dat mensen daar een mening over hebben. Want zo werkt het: dit type bestuurders denkt alleen maar aan zichzelf. En aan niemand anders.

Masthoff: "Mijn medewerkers vragen dat ook: wanneer gaan wij nu eens vertellen hoe het echt zit? Zij herkennen zich niet in het beeld van hun werk zoals dat wordt geframed in de media en in de Tweede Kamer."
GS: En daarom geeft Masthoff zogenaamd een interview. Laat ons niet lachen, Masthoff. Jij zit hier echt niet de kastanjes uit het vuur te halen voor je werknemers, jij zit hier voor jezelf om je eigen straatje schoon te vegen en je naam te zuiveren. Want jij bent het bokje. Wat nemen de media je medewerkers immers kwalijk? NIKS. Medewerkers die met hart en ziel hun longen uit hun lijf lopen om patiënten weer met het vizier richting de samenleving te krijgen. Medewerkers die voor een hongerloontje overuren maken, mensen die dag en nacht klaar staan om in te grijpen, mensen met slaapdiensten, weekenddiensten, dubbele diensten. Behandelaars die regelmatig te maken krijgen met geweld en agressie. Behandelaars die, zelfs nadat ze zijn neergestoken met scharen, pennen en messen, met engelengeduld aan de slag gaan met hun patiënten. Iedere dag weer, iedere dag opnieuw. Die werknemers zijn HELDEN. Het probleem zit 'm in de directeuren, in de eindverantwoordelijken, in de politici, in de beleidsmakers. Mensen zoals jij. Zoals Roxanne Vernimmen, die na het Panhuis-gebeuren een mooi baantje pakte bij het OLVG. Zoals de ministers die roepen dat het nu écht beter wordt.

Masthoff (n.a.v. interview in De Tele met een crimineel over drugsgebruik, cliënten die in en uit lopen en werknemers die seks hebben met cliënten): "Dat zit gewoon echt niet zo. We zijn geen sekswalhalla of een drugshol en het is ook niet zo dat we de hele dag zitten te niksen."
GS: Grappig, dit schoonvegen van je eigen gore drugsstraatje. Want wij waren toevallig op het terrein met een werknemer van jou (dus niet een of andere crimineel) en het ging alleen maar over drank, drugs en neukseksverhalen die we niet konden of mochten opschrijven. Citaat: "Wat denk je van misbruik van vrouwelijke cliënten? Geef die vrouwen wat shag en je mag ze even neuken." Maar wat jij eigenlijk zegt is dat die gozer in De Telegraaf liegt, dat alle bronnen van Yelle Tieleman van het AD liegen, dat de bron van GeenStijl liegt en dat Ome Mosterd liegt. Nou nee hoor. Fivoor / Altrecht is een sekswalhalla en een goor drugshol. Het draait alleen maar om speed, want coke kunnen ze niet betalen, verkruimelde Ritalin, flessen Bacardi en goedkope pils. Zodra het weekgeld binnen is racen de runners naar Utrecht, Amersfoort of Zeist om drugs te halen. De cliënten zitten om tien uur 's ochtends al bij die kroeg net over het spoor. Ze kopen tassen met drank bij de Albert Heijn, waar jullie een bewaker zouden moeten neerzetten. Ja, en af en toe zie je een behandelaar lopen, maar het is een regelrechte RAMP en iedereen weet het. Alle werknemers weten het. Alle inwoners van Den Dolder weten het. De caissières van de Appie weten het. De kroegbazin weet het. Jij weet het.

Masthoff: "*Zowel in Vught als in Den Dolder zijn sommige direct betrokkenen langdurig uitgevallen. Mensen aan het begin van hun carrière, die naar eer en geweten hun werk hebben gedaan, zitten meer dan een jaar ziek thuis. Dat vind ik erg."
*GS: Ja gek he, als je als werknemer met goede moed een behandeling aangaat, om vervolgens continu op te botsen tegen bureaucratie en regelgeving. Dat je de hele tijd bang moet zijn om neergestoken te worden, dat iedereen z'n eigen maatregelen heeft getroffen om zichzelf te verdedigen. Hoe werknemers vanwege het drugsgebruik, bezuinigingen, werkdruk, agressie en onveiligheid aan de bel trekken en contact zoeken met de directie, maar hoe er nooit antwoord komt. Hoe er ook nooit werd opgetreden in het geval Suzanne Zwarts. En dan Masthoff, die met een stalen gezicht roept: "Dat vind ik erg." Hoe dúrf je de medewerkers te gebruiken om je eigen straatje schoon te vegen. Hoe dúrf je.

Masthoff (over het geblunder in Vught): "Daar gaan per jaar zevenhonderd gevangenen in en uit, die ken ik niet allemaal. Michael P. was een van de vele patiënten, ik heb niet met hem te maken gehad. Ik hoorde voor het eerst van Michael P. toen het fout was afgelopen."
GS: """Ich habe es nicht gewusst."""

Masthoff (over Michael P.): "Ik ken het dossier inmiddels (...) Dat soort incidenten komen veel voor in het gevangeniswezen en gelden in die context niet altijd als ernstig (...) Ook het drugsgebruik kan worden genuanceerd (...) Dat ik in het rapport van de Onderzoeksraad een bepaalde nuance mis (...) Ik weet dat Vught een behoorlijk dossier heeft overgedragen, ook zijn delictgeschiedenis (...) Het systeem werkt nu zo dat (...) Ik had ook een andere baan kunnen kiezen. Maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik vind dat forensisch werk belangrijk is (...) Als er behoefte bij de familie van Anne Faber zou zijn, had ik dat kunnen doen (...) Iedereen kan van alles roepen zonder de context te kennen, zonder de persoon te kennen (...) De afgelopen twintig jaar is bijna iedere kliniek weleens aan de beurt geweest met een heel naar geval."
GS: Stop maar Erik. Het is goed zo. Laat maar zitten. De kots loopt ons door de mond. Weet je wat het is? Je bent gewoon een vervelende vent. Een vervelende, nare vent. De rest van het interview lezen we gewoon lekker niet. Te hypocriet, te egomaan, te wereldvreemd, te kil, te koud, te egoïstisch. Eigenlijk heeft iedereen een beetje schuld aan het gebeuren, behalve Erik Masthoff zelf. Erik Masthoff heeft het reflecterend vermogen van een molshoop. Want Erik Masthoff weet 'inmiddels' waar het over gaat. Het dédain. Erik Masthoff bagatelliseert de dood van een meisje en zijn eigen rol was niet zo belangrijk. Erik Masthoff wil best contact met de familie maar de familie wil dat niet. Erik Masthoff is zo zielig omdat mensen wat roepen. Erik Masthoff weet dat er wel vaker ernstige dingen gebeuren bij klinieken. Erik Masthoff heeft kinderen. Erik Masthoff is zo begaan met forensisch werk dat hij zomaar een topbaan accepteert. Stop maar, Erik. Jij bent medeverantwoordelijk aan deze misère, maar je ziet het niet, want je bent een lul van een vent.