De Volkskrant vergeet wat KRITISCHE VRAGEN te stellen

Een kuchende werknemer in regenjas nam ons ooit mee voor een rondje over het terrein van Altrecht / Fivoor in Den Dolder en dat voelde aan alle kanten vervelend, niet in de laatste plaats omdat 'cliënten' die daar helemaal niet mochten lopen doodleuk 's ochtends vroeg door het dorp banjerden op zoek naar een plek om het weekgeld te verbrassen aan shag en bier. Gaat er weer iemand door het lint, zit het dorp weer met het gezeik en dan hebben we het niet eens gehad over de ergste gevallen: de Michael Panhuisjes van deze wereld die ontsnappen en helemaal ninja gaan op weerloze jonge vrouwen. De kliniek in Den Dolder gaat vertrekken (er komen woningen) en uiteraard wil NIEMAND een nieuwe kliniek naast de deur. Zo'n bouwsel naast je deur is al geen fijn gevoel als alles compleet is dichtgetimmerd, maar meerdere keren, in meerdere gevallen en op meerdere momenten gaat / ging het mis. Ook ná de dood van Anne Faber. Het rammelt.

En nu jankt carrièredirecteurtje Erik Masthoff de Volkskrant vol met 'lede ogen' en NIMBY-verwijten. Omdat de Volkskrant braaf opschrijft wat deze maat dicteert doen wij het wel: Erik Masthoff, de eindverantwoordelijke voor de misstanden in het werkelijk vernietigende OVV-rapport. Erik Masthoff, de behandeldirecteur van de PI Vught toen Panhuis daar zat. Erik Masthoff, de man verantwoordelijk voor de overplaatsing van Panhuis naar z'n herintegratietraject in Den Dolder. Erik Masthoff, over wie het AD schreef 'Directeur Vught krijgt na opeenstapeling van fouten nu bestuursfunctie in Den Dolder'. Erik Masthoff, onder wiens leiding Panhuis werd bestempeld als 'modelgevangene'. Erik Masthoff, over wie de PVV smaalde over 'een rondtrekkend circus dat overal een spoor van vernieling achterlaat'. Erik Masthoff, over wiens Fivoor-benoeming D66 zei: "Deze benoeming suggereert dat de klinieken verder gaan met business as usual." Erik Masthoff, die volgens de familie van Anne Faber de dood van Anne afdeed als 'bedrijfsongeval'. DIE ERIK MASTHOFF hangt nu ineens een psychiatrisch orakel uit als de Behandelaar des Vaderlands uit ('waar laat je dan 135 patiënten van wie het grootste gedeelte een delict heeft gepleegd'), die Erik Masthoff wijst met beschuldigende vinger naar gemeenten ('wij waren met open vizier bezig. Toen wierp de gemeente een barricade op'), die Erik Masthoff sluit af met 'dan moeten we dat ook regelen met elkaar'. Nu mag Erik Masthoff ZIJN EIGEN DOSSIER even teruglezen en zich dan nóg een keer afvragen waarom mensen géén zin hebben in een behandelkliniek naast de deur - laat staan een behandelkliniek naast de deur met Erik Masthoff als directeur.

Gelekt naar GeenStijl

Kucht een duim in een lange regenjas door onze brievenbus. Een door 'medewerkers van de Willem Arntz Hoeve' (=een onderdeel van de Panhuis-kliniek) te Den Dolder verspreide brief over een mogelijke aanslag, ramen en deuren gesloten houden, omdat een leipo met wapens door het bos gesjouwd zou hebben. Daar hebben medewerkers natuurlijk niks mee te maken, of ze zijn wel heel erg klunzig: zelfs Willem Arntsz (met sz) Hoeve is verkeerd gespeld en verder vallen vooral de malle opmaak, de overige fouten en de kneuterige zin 'zoals de naam van het dorp Den Dolder al aangeeft, lopen er veel dolle figuren in het dorp rond' op (niet dat het niet waar is, trouwens). De verspreider van de brief 'komt verward over', aldus ons contactpersoon, dus het lijkt gewoon 'weer' een simpele streek van een of andere Malle Eppie te zijn. Desalniettemin weer een druppeltje erbij voor de emmer die Den Dolder heet - wanneer ziet men eens dat het vermaledijde ding allang aan het overlopen is?

Alle problemen opgelost!

Zo. Eindelijk daadkracht. De gemeente Zeist gaat een hek plaatsen om het terrein van de klinieken in Den Dolder die wij inmiddels zo goed kennen. Nou ja, niet echt om het hele terrein, eigenlijk alleen tussen de wijk Duivenhorst en de kliniek. Maar toch niet niks, zo'n hek. Nou ja, niet echt een hek, eigenlijk wordt alleen een opening in een al bestaande omheining gesloten. Maar toch niet niks, dicht is dicht is immers. Nou ja, niet echt dicht, eigenlijk krijgen sommige bewoners een pincode om de deur open te maken en wij kunnen ons totaal niet voorstellen dat patiënten die code binnen de kortste keren te pakken hebben. Maar toch niet niks, eindelijk gebeurt er wat. Nou ja, er gebeurt nog niet echt wat, eigenlijk is de vergunning vandaag pas aangevraagd en kan er nog bezwaar worden gemaakt voordat de bouw in het najaar begint. Maar toch, de buurtbewoners zijn tenminste gerustgesteld. Nou ja, niet allemaal, eigenlijk zijn sommige mensen juist woest. "Dees Wilgehof en haar man Koen zijn daarentegen woest. Ze wonen precies aan de andere kant van de weg, lopen vaak over de route en krijgen geen pincode." Slaap lekker allemaal!

Sjonge jonge wat hebben ze het in Den Dolder toch zwaar

Nu moeten ze zowaar opletten in plaats van dat leidinggevenden hun tijd kunnen doden met het likken van de kont van hun eigen leidinggevende. Die arme, arme mensjes van de kliniek in Den Dolder. Die er jarenlang een bende van hebben gemaakt, waardoor de verkrachters en moordenaars in spe als ritalinja's door de bossen konden stuiven, de kliniek waar drank en drugs welig tieren, waar de bewoners van het dorp hun huis niet meer durven te verlaten, Anne Faber is vermoord én er ineens een vergrootglas op ze ligt. En dat laatste vinden ze toch een partijtje GEDOE. Nu moeten ze ineens, voordat ze een patiënt op straat kwakken, 'overleggen over en het registreren van elke nieuwe stap die een patiënt neemt'. ****Gek genoeg hebben de inwoners van Den Dolder namelijk helemaal geen zin om verkracht of vermoord te worden. Bij de kliniek zelf noemen ze dat echter: 'Doorslaan'. In de nieuwe situatie is men vooral bezig met het verantwoorden naar boze burgers, mekkert psychiater Henrik Keijer. Dat is heel grappig, want in de oude situatie zochten boze burgers juist verantwoording bij Altrecht / Fivoor / Aveturijn als er weer eens een patiënt uit zijn stekker was gegaan - verantwoording die ze toch niet kregen. Dus nu is het volk boos, ja, als er weer eens zo'n veroordeelde mafklapper z'n biezen heeft gepakt. Volgens de Volkskrant is dat 'gedoe' allemaal de schuld van lokale media. Tsja.

Ai. Fivoorbaasje Erik weer slachtoffer van een van zijn eigen patiënten.

Zomaar een dinsdagavond in Den Dolder, waar hulpdiensten 's avonds laat alles uit de kast trekken om "Mike" terug te vinden. Het is volgens de instelling "geen gedetineerde en geen tbs-gestelde", en ze maakten zich vooral zorgen om zijn welzijn. Zo veel, dat politie, Burgernet en een politie-heli werden ingezet voor "Sign: man, blank, normaal post, 190cm, bl blouse, br bodywarmer, grijze broek, witte sneakers." Laat op de avond liet men opgelucht via twitter weten dat Mike 'in goede gezondheid' is teruggevonden. De man is dus ofwel zo verward dat ie een suïcide-risico vormt (en hoe kon hij dan in godsnaam aan de aandacht ontsnappen?), of hij is tóch een gevaar voor onschuldige meisjes & overige mensen die door het bos naar huis fietsen, dus moest er met man en macht zo snel mogelijk een zoeklicht op Mike worden geworpen (en hoe kon hij dan in godsnaam aan de aandacht ontsnappen?). Bodemlijn: Er kon weer iemand ongezien de hort op vanuit de levensgevaarlijke faalkliniek @Fivoor. Dat interview met hun falende opperduiker twitteren ze wel, maar als we weer zo'n doorgedraaide dopehead van hun Dolderse dwalersparadijs is weggedoold, hoor je ze niet. Doodeng.
UPDATE: Had dat razendsnelle zoeken met een heli misschien iets te maken met de vermissing van Amber uit Zeist? (Die dan weer niet op Burgernet staat.)

Wat is Erik Masthoff, de 'belaagde bestuurder' van Fivoor, toch zielig.

Erik Masthoff was de behandeldirecteur van Michael Panhuis in Vught, waar onvergeeflijke fouten zijn gemaakt door het zedenverleden van Panhuis niet mee te sturen richting de kliniek in Den Dolder, waardoor niemand wist dat Michael Panhuis een tikkende tijdbom was en Anne Faber op gruwelijke wijze afgeslacht kon worden. In iedere tak van sport trekt de eindverantwoordelijke dan zijn conclusies. Sorry jongens, er zijn mensen gestorven, ik was verantwoordelijk, ajuus. Zo niet Masthoff: hij werd doodleuk directeur van Fivoor, uitgerekend de kliniek van Panhuis en dan vindt hij het gek dat mensen daar een mening over hebben. Want zo werkt het: dit type bestuurders denkt alleen maar aan zichzelf. En aan niemand anders.

Masthoff: "Mijn medewerkers vragen dat ook: wanneer gaan wij nu eens vertellen hoe het echt zit? Zij herkennen zich niet in het beeld van hun werk zoals dat wordt geframed in de media en in de Tweede Kamer."
GS: En daarom geeft Masthoff zogenaamd een interview. Laat ons niet lachen, Masthoff. Jij zit hier echt niet de kastanjes uit het vuur te halen voor je werknemers, jij zit hier voor jezelf om je eigen straatje schoon te vegen en je naam te zuiveren. Want jij bent het bokje. Wat nemen de media je medewerkers immers kwalijk? NIKS. Medewerkers die met hart en ziel hun longen uit hun lijf lopen om patiënten weer met het vizier richting de samenleving te krijgen. Medewerkers die voor een hongerloontje overuren maken, mensen die dag en nacht klaar staan om in te grijpen, mensen met slaapdiensten, weekenddiensten, dubbele diensten. Behandelaars die regelmatig te maken krijgen met geweld en agressie. Behandelaars die, zelfs nadat ze zijn neergestoken met scharen, pennen en messen, met engelengeduld aan de slag gaan met hun patiënten. Iedere dag weer, iedere dag opnieuw. Die werknemers zijn HELDEN. Het probleem zit 'm in de directeuren, in de eindverantwoordelijken, in de politici, in de beleidsmakers. Mensen zoals jij. Zoals Roxanne Vernimmen, die na het Panhuis-gebeuren een mooi baantje pakte bij het OLVG. Zoals de ministers die roepen dat het nu écht beter wordt.

Masthoff (n.a.v. interview in De Tele met een crimineel over drugsgebruik, cliënten die in en uit lopen en werknemers die seks hebben met cliënten): "Dat zit gewoon echt niet zo. We zijn geen sekswalhalla of een drugshol en het is ook niet zo dat we de hele dag zitten te niksen."
GS: Grappig, dit schoonvegen van je eigen gore drugsstraatje. Want wij waren toevallig op het terrein met een werknemer van jou (dus niet een of andere crimineel) en het ging alleen maar over drank, drugs en neukseksverhalen die we niet konden of mochten opschrijven. Citaat: "Wat denk je van misbruik van vrouwelijke cliënten? Geef die vrouwen wat shag en je mag ze even neuken." Maar wat jij eigenlijk zegt is dat die gozer in De Telegraaf liegt, dat alle bronnen van Yelle Tieleman van het AD liegen, dat de bron van GeenStijl liegt en dat Ome Mosterd liegt. Nou nee hoor. Fivoor / Altrecht is een sekswalhalla en een goor drugshol. Het draait alleen maar om speed, want coke kunnen ze niet betalen, verkruimelde Ritalin, flessen Bacardi en goedkope pils. Zodra het weekgeld binnen is racen de runners naar Utrecht, Amersfoort of Zeist om drugs te halen. De cliënten zitten om tien uur 's ochtends al bij die kroeg net over het spoor. Ze kopen tassen met drank bij de Albert Heijn, waar jullie een bewaker zouden moeten neerzetten. Ja, en af en toe zie je een behandelaar lopen, maar het is een regelrechte RAMP en iedereen weet het. Alle werknemers weten het. Alle inwoners van Den Dolder weten het. De caissières van de Appie weten het. De kroegbazin weet het. Jij weet het.

Een dag geen patiënt ontsnapt is een dag niet geleefd

Je vraagt je toch af hoeveel meisjes er nog moeten sterven alvorens er koppen gaan rollen, dan wel in de politiek dan wel in de top van de psychiatrische faalhazeninstantie Fivoor / Altrecht / Aventurijn te Den Dolder. Zondagavond bleef er opnieuw een wappie weg na zijn verlof: "De politie ging daarop naar hem op zoek, omdat mensen in de nabije omgeving van de cliënt mogelijk gevaar lopen." Er blijven maar dubieuze knakkers weglopen en er blijven maar mensen gevaar lopen. Het enige voordeel van die 'harde afspraken' van Sander Dekker met de kliniek is dat de mensen in de nabije omgeving het wéten als er weer eens een staatsgevaarlijke maniak in hun contreien rondzwerft, maar daar koop je helemaal niks voor als het een keertje écht raak is en je dochter ligt uit te bloeden in een tunneltje. Hoe lang blijft dit nog zo doorgaan, Dekker?

Ze vinden het allemaal weer 'erg vervelend'

Goh, het is weer eens hommeles in de omgeving van Altrecht alias Aventurijn alias Fivoor, waar Michael Panhuis zijn verkruimelde ritalin snoof alvorens Anne Faber van het leven te beroven. In het weekend stapte een patiënt midden in de nacht naar buiten om een ruit van de Gall&Gall in te kegelen, teneinde drank te jatten. Dat arme dorp weer in rep en roer, politieheli opgetrommeld, de hele mikmak. De man kon bij zijn vertrek uit de kliniek niet tegengehouden worden: "Er is in afstemming met de reclassering gekeken of we de patiënt toch gedwongen binnen konden houden, maar dit bleek op juridische gronden helaas onmogelijk. Om 2.30 uur hebben we de patiënt moeten laten vertrekken." Nu weten wij ook wel dat Altrecht zo lek als een mandje is, we zijn er immers zelf geweest, maar het is toch rampzalig dat een kliniek die in het hele land onder een vergrootglas ligt clusterfuck op clusterfuck stapelt. Iemand in lange regenjas kuchte de interne communicatie onze mailbus in en daaruit blijkt dat ze het allemaal 'erg vervelend' vinden. Weet je voor wie deze dingen ook heel erg vervelend zijn? Voor de inwoners van Den Dolder, die aan het lijntje gehouden worden terwijl levensgevaarlijke idioten het spoor over wandelen om het dorp op stelten te zetten. Voor de goedwillende werknemers van Altrecht, die met de rug tegen de muur staan. Voor de vrienden en familie van Anne Faber, die er niet meer is. Klik hier of op onderstaande mail klikken voor groot. Bonk. Bonk. Bonk.

Dus u dacht dat dat blokkeergejengel over Zwarte Piet de Rechtszaak van de Eeuw was. Nou mooi niet. Totale Hi-Ha-Hondenlul Michael Panhuis is de Rechtszaak van de Eeuw.

Moordverkrachter Panhuis die Anne Faber op gruwelijke wijze van het leven beroofde is van mening dat zijn straf van 28 jaar + TBS te hoog is. Ja doei. Geen straf is te hoog voor een volledig geschifte psychopaat die zijn minachting voor de nabestaanden van zijn slachtoffer nog maar eens uit met zijn laffe hoger beroep. Als je van mening bent dat je te hard bent aangepakt moet je maar met je ranzige tengels aan een Japanse realdoll gaan zitten in plaats van aan een mens van vlees en bloed. Het gaat om een regiezitting, dus vermoedelijk geen inhoudelijk vuurwerk. Hoe dan ook, ze hadden die Panhuis helemaal in elkaar moeten rammen & moge hij voor eeuwig bukken voor Bubba. Kom er maar in, Sas.
UPDATE: Panhuis is een Artikel 12-procedure gestart om de mensen van het arrestatieteam strafrechtelijk te vervolgen. Wat een domme lul is het toch.

"Ze zitten hier 's ochtends om tien uur al aan het bier. En blowen. Mag dat? Nee, natuurlijk mag dat niet." GeenStijl gaat Alberto bij Altrecht, de inmiddels beruchte psychiatrische kliniek in Den Dolder.

Altrecht is de plek waar Michael Panhuis zat 'opgesloten' alvorens hij zich vergreep aan Anne Faber. In de dagen en weken na de dood van Anne kwamen steeds meer gruwelijke details over haar moordenaar aan het daglicht. "Hij zag ninja's, snoof en rende met een mes door de tuin van de kliniek." Altrecht; een verdorven drugshol. Minister Blok (toen nog Justitie & Veiligheid) kondigde stoer een onderzoek aan en de beveiliging zou worden aangescherpt. Ondertussen beet AD-journalist Yelle Tieleman zich vast in de zaak-Faber én in de misstanden bij de kliniek. Hij sprak met patiënten en kwam tot een schrijnende conclusie: het gebruik van en de handel in drugs zou nog steeds aan de orde van dag zijn. Daarnaast zouden de aangekondigde controles achterwege blijven. Onderwijl was GeenStijl in contact gekomen met een werknemer van Altrecht, Jannie (*), die haar verhaal wilde doen. Zo werd afgesproken een rondje psychiatrische kliniek te doen. Alhier, een verhaal van klapperende oren, drugs, neuken voor shag en lege blikken bier. De Panhuis Papers.

Iedereen heeft een verhaal. Maar in Den Dolder hebben meer mensen een verhaal. Ga vijf minuten op het terras van de dorpskroeg zitten en je ziet ze. Je ontmoet ze. Met gebogen hoofd, blik op de grond gericht, stiefelt een man naar de Albert Heijn. Iedereen weet het. "Dat is er een. Die gaat bier halen", zegt Jannie. Het blijkt weliswaar shag te zijn, maar de man ploft even later wel neer op het terras. Binnen een paar minuten heeft hij meerdere vaasjes achter de kiezen. Vreemd, want hij is patiënt (of cliënt, zoals Jannie hen noemt) bij Altrecht en bier is voor hem verboden. Jannie kent de man van diens behandeling (wat heet: hij heeft haar ooit geprobeerd neer te steken). "Ze zitten hier 's ochtends om tien uur al aan het bier. En blowen. Mag dat? Nee, natuurlijk mag dat niet."

We steken het spoor over en volgen de borden 'Voetpad naar Altrecht', ook wel 'de junkenroute' genoemd. Een paar honderd meter verderop is het viaduct waar Anne Faber vermoedelijk schuilde, alvorens haar moordenaar tegen het lijf te lopen. Jannie vertelt dat de cliënten overal op het terrein plekken hebben waar ze, hoewel streng verboden, bier drinken en drugs gebruiken. En dat het massaal gebeurt. Nadat we het welkomstbord van het terrein zijn gepasseerd ('Alcohol, drugs en foto's verboden') stuiten we op een soort transformatorhuisje. "Hier liggen altijd zo veel blikken bier, dat ze er maar een prullenbak neer hebben gezet. Grappig toch, een prullenbak voor bierblikken, terwijl je op het terrein van de kliniek niet mag drinken? Maar goed, die prullenbak werd toch gesloopt." Er liggen nu geen bierblikken. Achter het huisje, op een soort kampvuurplek, wel Bacardi-doppen en lege flessen wijn. Jannie grijnst en lijkt te willen zeggen: *"Ik zei het je toch?"

*Lees verder na de klik.