Geenstijl

“Een eco-fascist”, zo omschrijft de Nieuw-Zeelandse nazi zichzelf in een interview met zichzelf in zijn eigen van narcistische onzekerheid druipende manifest. Het goede nieuws, if there is any, is dat hij alleen en uit zichzelf handelde, gebaseerd op een zelfradicalisering die gestoeld lijkt in een wirwar van symboliek, ideologie en historische verwijzingen. Nazistische zonnetekens, christelijke kruisvaarderssymbolen en een allegaartje aan opvattingen over afkomst, etniciteit en een eco-fascistische opvatting dat iedereen op zijn eigen eiland moet blijven, gebundeld in een manifest om tot een rotsvaste overtuiging van het eigen gelijk te komen: moslims moeten dood, om "the great recplacement" te voorkomen. Ziek.

Onder begeleiding van een “vrolijk” Servisch-nationalistisch muziekje reed hij naar zijn doelwit. Auto in een steegje, en met de muziek nog aan en de achterklep nog open - diverse wapens en onbestemde jerrycans zichtbaar - loopt hij de moskee binnen. Het zijn niet de beelden an sich die de rillingen over de rug doen lopen, het is de bijna enthousiaste koelbloedigheid en doelgerichtheid waarmee de terrorist zijn acties uitvoert. Met trefzekere schoten raakt hij alles wat in zijn crosshairs komt. 

Hij loopt naar buiten, schiet op straat, gaat terug naar binnen, weer naar buiten, en rijdt uiteindelijk weg bij de plek van de massamoord - allemaal in uiterst koele en kalme bewegingen. Zijn aanhouding, schrijft hij op voorhand, zal hem niet deren, want hij deed immers het juiste en het goede. Het proeft naar religieus gedreven waanzin, maar er is geen kerk die deze lessen predikt. De Breivik van Nieuw-Zeeland heeft zichzelf bekeerd. [Enige duiding hierrr bij de altijd nuchtere Nikki Sterkenburg.]

Ondertussen, in Nederland. Retoriek, propaganda en proxies. Terwijl snel duidelijk wordt dat de dader zo goed als zeker een eenling was, en geen onderdeel van een wereldwijd complot of gecoördineerde actie, roept de Blauwe Moskee om extra beveiliging. Op diverse andere plekken in het land worden moskeeën beveiligd. DENK vraagt om vlaggen halfstok en staakt de verkiezingscampagne terwijl hun grote leider in Ankara het "racistische" westen veroordeelt. Onbedoeld (of soms gewoon wél bedoeld) verdelen ze Nederland in wij en zij, op basis van een gebeurtenis aan de andere kant van de wereld die weliswaar in een neerwaarts patroon past, maar waarvoor geen enkele aanleiding is om in Nederland dat vuur verder op te stoken - tenzij je die redenen zelf bedenkt. En dat gebeurt dus overal:

Terwijl "realistisch rechts" de moslims de eigen schuld geeft...
Op internet en sociale media al snel de naargeestige stemming die je altijd krijgt na zo’n walgelijke geweldsdaad. Op rechts en bij de “realisten” hoor en lees je té veel van dezelfde retoriek die ze nota bene moslims en deuglinks altijd verwijten na een aanslag: apologetisch, “ja maar” en “wie kaatst…”. Want die “burgeroorlog” komt er aan, “dankzij (s)linkse politiek” of de “experimenten” met migratie - waarbij er gemakshalve voorbij gegaan wordt aan het feit dat we nooit negatieve berichten horen over bevolkingsbotsingen in Nieuw-Zeeland. Om nog maar te zwijgen over dat moeizame migratie en integratie nooit een argument of excuus kunnen of mogen zijn voor gewapend geweld tegen onschuldigen met een andere overtuiging. Er zijn zelfs uiteraard weer mensen debielen die roepen dat de video van de aanslag "een hoax" is, omdat ze "geen bloed" zien. 

...en D66 het op Wilders afschuift...
Waar Geert Wilders als een van de eersten stelling neemt in een statement waarin hij alle vormen van geweld verwerpt, zijn er toch Kamerleden te vinden die hem proberen te linken aan het geweld in Christchurch, zoals Sjoerd Sjoerdsma van D’66 hier op smerige wijze doet. De naam van Thierry Baudet wordt in verband gebracht met teksten in het manifest van de dader (zoals hier door de onvermijdelijke Leo Lucassen), omdat Baudet ook wel eens ‘cultuurmarxisme’ heeft gezegd. Op NPO Radio 1 zit BNR zenderbaas Sjors Frohlich tegenover Paul Jansen van de Telegraaf de schuld in de schoenen van Wierd Duk te schuiven, en ook hij is uiteraard niet de enige. Hee daar heb je nepjanker Nasrdin ook weer!

..geeft de NPO weer platform aan opruiing en haatzaaien
Het is een vorm van haatzaaien en opruiing die met instemming wordt ontvangen (zoals je ook op Radio 1 het hele dorp Urk als “racistisch” mag neerzetten, gevolgd door een oproep om de dijken door te steken). Wat een wonderlijk (en woedend makend) fenomeen is dat toch. Maar waar de “realisten” (en let’s face it: de racisten) zich tot hun eigen (digitale) keldertjes beperkt weten, krijgt de verdeeldheid zaaiende vingerwijsretoriek van NPO en MSM weer eens alle ruimte, zoals altijd. 

Pleegt een moslim een terreurdaad, dan is de islam vrede en laten we niet alle moslims over één kam scheren. Gebeurt het tegenovergestelde, zoals hier, dan zijn de politiek correcten, de deugkneuters en al hun laffe laven er als de kippen bij om ‘‘Wilders, Baudet, Trump, Brexit & Wierd!’ te scanderen - om zo de gebeurtenis op te kunnen hangen aan onschuldige mensen die er niets mee te maken hebben, in een land waar niets is gebeurd, op basis van verwijten die in niets anders zijn gegrond dan een verwrongen vijandsbeeld. Zeg maar wat de dader in Nieuw-Zeeland ook verinnerlijkt lijkt te hebben.

Maar wat weten we weinig van Nieuw-Zeeland, van de cultuur, de politiek en de maatschappelijke ongemakken. Het is letterlijk aan de andere kant van de wereld en ligt een halve dag verder in de toekomst. Over de dader van dit geweld is nog nauwelijks wat bekend, anders dan wat hij zelf heeft gedeeld. Over de slachtoffers of hun moskee weten we ook nog bijna niets. Maar hier in de polder heeft iedereen de proxy al te pakken van het vijandbeeld in zijn eigen hoofd waarop deze walgelijke terreurdaad geprojecteerd kan worden. 

Geen enkele discussie, geen enkel debat en geen enkel beleid wordt bepaald, gestuurd of verbeterd door excessief geweld. De gruweldaad in Nieuw-Zeeland blijkt voor (te) veel mensen echter weer een propaganda-proxy voor hun eigen (politieke) agenda. Een agenda waar helemaal niets of niemand mee vooruit geholpen wordt. Alleen het gevoel van onmacht, dat delen we allemaal.