Geenstijl

Raadslid BIJ1 gediskwalificeerd door agent.

Het is allemaal wel heel erg grappig, die strapatsen van Sylvana Simons, maar het is vooral fijn dat je binnen de Ring A10 nauwelijks iets van haar hoort en dat ze buiten de Ring A10 al helemaal niet meer weten wie het is. Sylvana Simons is dus een gemeenteraadslid in Amsterdam en ze vond dat de politie 'onnodig en buitensporig' optrad toen een doorgedraaide gap met een (naar later bleek nep)wapen op ze af kwam stormen. Dan kun je mevrouw Simons gaan afbranden of je laat gewoon agent Joeri - die er in tegenstelling tot mevr. Simons bij was - aan het woord. Sylvana met d'r grote mond in een treffend stukje volstrekt gediskwalificeerd waardoor die teksten nog belachelijker klinken dan ze überhaupt al waren. Lees je mee, Syl? Tekst hier & na de breakkk.

Beste Sylvana Simons,

Op 6 februari 2019 vond er in de avond een schietincident plaats nabij de Nederlandse bank in Amsterdam. 2 collega’s van mij reageerden op een oproep van de Marechaussee dat er bij de bank een gewapende man liep, die met dat wapen op mensen had gericht en geschoten. Mijn collega’s waren al in de buurt en zijn meteen naar de plek gegaan waar de man voor het laatst gezien was. Aan de waterzijde van de bank werd de man aangetroffen. In zijn hand had hij een vuurwapen en later ook nog een mes in zijn andere hand. Hij kwam vervolgens schietend op mijn collega’s aflopen. Deze collega’s hebben zijn schieten meteen beantwoord door terug te schieten. Mijn collega’s zijn, als ze geen uniform aan hebben, gewone mensen die wellicht een gezin hebben en familie. Ook hebben ze een breed sociaal leven. Toevallig werken ze bij de politie en 1 van de taken van de politie is om de orde te handhaven. Wij, als politie, moeten ergens in, waar andere mensen hard weg rennen.

Er ontstaat een behoorlijk vuurgevecht aan de waterzijde van de Nederlandse bank. De man komt steeds dichter bij mijn collega’s en blijft op ze schieten. Vervolgens komt de man ook nog op hen af rennen. Mijn collega’s gaan steeds meer schieten, omdat de man of niet geraakt wordt, of niet reageert op de treffers. Uiteindelijk gaat de man neer.

Ik was zelf in dienst tijdens dit incident als officier van dienst van de politie. Ik was toevallig dicht in de buurt toen dit gebeurde en was daardoor erg snel bij de bank. Daar trof ik 2 collega’s, die helemaal van slag waren. Mijn eerste zorg was om te kijken of mijn collega’s gewond waren. Andere collega’s van mij hebben zich meteen om de neergeschoten man ontfermt.
Mijn collega’s waren gelukkig niet gewond, maar ze waren helemaal bleek en compleet van slag. Mijn collega’s hebben echt het idee gehad, dat zij hebben gevochten voor hun leven. Zij dachten dat de man die op hen af kwam rennen hen wilde doorschieten of doodsteken. Dat het achteraf om vermoedelijk een nepwapen gaat, doet niets af aan hun angst. Ik heb het wapen zelf gezien en geloof mij, als iemand dit wapen op mij had gericht dan zou ik ook schieten.
Zoals ik al eerder schreef zijn wij, bij de politie, gewoon mensen van vlees en bloed, maar zeker ook met gevoel. Wij zijn er echt niet op uit om onze wapens te gebruiken op mensen. Wij kennen echt wel de risico’s van het schieten op straat waar mensen lopen. Wij zijn ons echt wel bewust van het feit dat, als wij gaan schieten, er slachtoffers kunnen vallen. Natuurlijk betreur ik het heel erg dat de man overleden is, dit is iets wat niemand wil. Ook is het heel erg dat de man op de fiets gewond is geraakt.

Als ik naar mijzelf kijk heb ik 2 nachten erg slecht geslapen van dit incident. Ik ben zelfs 1 keer schreeuwend wakker geworden uit een nachtmerrie. Moet je nagaan dat ik zelf niet geschoten heb, maar wel zo veel last ervan heb gehad.

Ik hoop heel erg dat mijn collega’s, als zij hun ogen dicht doen om te gaan slapen, niet constant het filmpje zien waar zij ingezeten hebben.

11 februari in de avond las ik uw reactie op AT5. Ik moet zeggen dat het stoom uit mijn oren kwam. Ik weet natuurlijk niet precies wat u tegen AT5 gezegd heeft, of wat letterlijk uw reactie was, maar ik ga ervan uit dat de strekking klopt.
Er is inderdaad veel geschoten, maar geloof mij, als je in doodsangst bent, doe je er alles aan om te overleven. Veel mensen rennen weg om te overleven, maar wij, als dienders, zijn niet van het wegrennen en wij gaan de confrontatie aan. Dat is ons aangeleerd. Als er iemand met een mes en vuurwapen op je af komt rennen, blijf je schieten totdat deze persoon is uitgeschakeld. Dat is het moment dat hij neer gaat, of zich overgeeft.
U stelt ook dat de burger zich juist onveiliger voelt door het optreden van de politie. Waar haalt u deze informatie vandaan, bellen mensen u om dit te vertellen?

Natuurlijk is het heel angstig als er geschoten wordt en helemaal zoals bij de bank, maar ik kan mij niet voorstellen dat de burger zich hierdoor nog onveiliger gaat voelen.

Ik ben benieuwd hoe uw reactie zou zijn geweest als 1 van mijn collega’s het leven had gelaten op die bewuste plek.

Beste mevrouw Simons, wij als Amsterdamse dienders zijn er onder andere voor om te burgers te beschermen. Als je achteraf hoort dat de man die is neergeschoten psychische hulp nodig had, is het wellicht beter als u, in uw positie, u eens druk gaat maken over de GGZ en de opvang van mensen met een psychische stoornis in plaats van nu al uw conclusies te trekken.

Bij deze wil ik u ook graag uitnodigen om een keer mee te gaan naar ons oefenterrein zodat we wat simulaties kunnen doen met u als diender. Op die manier kunt u een beetje ervaren waar wij op sommige momenten mee om moeten gaan en hoe wij, in een split second, beslissingen moeten nemen wellicht op leven en dood.
Graag hoor ik of u deze uitnodiging aanneemt.

Joeri