Geenstijl

De mens heeft een vernietigende invloed op de natuur, het leven op de planeet en misschien ook wel op de planeet zelf. We fokken als konijnen, zwermen als sprinkhanen en laten als dank voor het aangenaam verpozen, een ander met den schillen en den doozen.

Zolang de bevolkingsaantallen stijgen, de consumptie toeneemt en de economieën van een paar (niet geringe) landjes zoals China, India, Pakistan en Brazilië blijven groeien, ziet het er somber uit voor met name heel veel (ongerepte) natuur, planten en dieren - en ongetwijfeld ook voor de mens en zijn leefomstandigheden.

Dat neemt allemaal niet weg dat we met verbazing toezien hoe de vorige week door de Tweede Kamer aangenomen Klimaatwet en het de dag daarna gepresenteerde klimaatakkoord van Ed 'Landhuis van 2 miljoen euro met verwarmd zwembad' Nijpels als een soort verlossing van menselijke zonde wordt aanvaard, omarmd of zelfs aanbeden. Nederland heeft een stapel papier geproduceerd waarin enkele voornemens staan om tussen nu en 2050 maatregelen te nemen waarmee onder andere de CO2-uitstoot moet worden teruggedrongen, en plotseling zijn de halleluja's van de klimaatgospel niet van de lucht.

De progressieven hebben God verslagen en lokken nu iedereen hun KlimaatKerk in met doemsdagverhalen over een Einde der Tijden dat niet door hogere machten, maar door schuldige mensenhanden wordt ingeleid. Tenzij, tenzij we nu gaan luisteren naar Diederik Samsom, naar Ed Nijpels, naar Jesse & Jetten en naar de razendsnel tot het Groene Geloof bekeerde Mark Rutte. Zij hebben de waarheid in pacht, de (inmiddels bijna gevallen engel) Macron is hun profeet en Greenpeace-activisten krijgen bij Nieuwsuur het misleidende titelbalkje "klimaatexpert" om het volk te bespelen en met zonde te overladen.

En het werkt. De kudde is in beweging. Kritiek is kansloos, apostaten en agnosten zijn vogelvrij en ontkenners moeten onthoofd worden. 

Inkomsten afgepakt, bedreigingen en hoon
Zie de jarenlange inkomstenderving van chemicus Marcel Crok (geen "klimaatontkenner") omdat hij kritische vragen stelt, de bedreigingen die documentairemaker Marijn Poels (geen "klimaatontkenner") ontving vanwege The Uncertainty Has Settled (hier gratis te zien), de hoon die Thierry Baudet over zich heen krijgt omdat hij niet de klimaatverandering in twijfel trekt, maar wel een debat wil over de maatregelen die we moeten, kunnen of willen nemen. Kritische columnnisten & verslaggevers zijn natuurlijk weer allemaal 'boze oude witte mannen' met "columnisme" die (volgens de assistent van Sigrid Kaag) te sterke wiet roken of gewoon literally Wierd Duk zijn. De handschoenen zijn uit, het fundamentalisme wordt venijnig en de geloofskudde toont zich gretig om aan de goede kant van de klimaatgeschriften te staan. Velen onderwerpen zich gewillig aan de Heilige Hiemstra.

Allemaal geoorloofd om critici van de klimaatmaatregelen als melaatsen te brandmerken. Terwijl toch zelfs De Volkskrant nog in een factcheck schreef dat “het klopt dat het Nederlandse klimaatbeleid maar enkele tienduizendsten tot duizendsten van een graad aan opwarming schelen. Maar over het nut van klimaatbeleid zegt dat eigenlijk weinig.” Dat linkje gaat niet naar VK, maar naar een goed onderbouwd verhaal (als in: met veel bronnen) van Marcel Crok over hoe onrealistisch de klimaatdoelen van Parijs zijn, hoe weinig landen hun uitstoot binnen de perken houden en hoe marginaal de CO2-uitstoot überhaupt kan worden teruggedrongen.

Diederik Samsom wil 10.000 euro aflaat van u
Toch is het Akkoord van Parijs heilig verklaard, moet Nederland versneld van het gas af, wil Nederland zich hard maken om in 2030 een Europees verbod op de verkoop van verbrandingsmotoren in te stellen, wordt een nota bene door de vvd zelf verketterd plan voor stekkersubsidie toch weer afgestoft, en denkt Diederik Samsom dat iedereen wel ff 10.000 euro heeft liggen om in isolatie te investeren. Dat allemaal terwijl de energierekening voor een gemiddeld gezin alvast met gemiddeld 360 euro per jaar omhoog gaat. Want onze polderpostzegel aan de Noordzee moet en zal het voortouw nemen om de planeet te redden. Wij moeten als eerste ons zondige lichaam onderdompelen in het doopvont van de klimaatdominees.

Niet alleen gaan grote auto-producerende landen zoals Duitsland, Frankrijk, Spanje en Italië nooit zo snel in zo'n verbrandingsmotorverbod mee, het hele energienetwerk is nog lang niet berekend op zoveel laadpalen en elektriciteit voor stekkerbakken die nu voor het gros der bevolking nog onbetaalbaar zijn. Om nog maar te zwijgen over de Afrikaanse kinderhandjes die het schaarse kobalt uit mijnen delven waar de accu's voor razendsnelle statussymbolen van Tesla en BMW mee gemaakt worden. Lithium voor die accu's is er genoeg, maar de vraag is of het snel genoeg opgegraven kan worden. Met de vraag, stijgt de prijs - hoeveel goedkoper kunnen elektrische auto's dan voor 2030 worden?

Overal aardgas, schaliegas, olie&kolen
Ook die energiewende om van gas los te geraken is nogal absurd als een paar honderd kilometer verderop in Europa diverse landen gezamenlijk in hun aardgasnetwerk investeren. Nog iets verderop in China worden honderden nieuwe vliegvelden en kolencentrales gebouwd. De Verenigde Staten fracken zich scheel en de Keystone oliepijplijn (jaren door Obama tegengehouden) wordt ook gewoon aangelegd door Trump. En waar schimmig kobalt en schaars lithium wel bespreekbaar zijn als schone toekomstbron, lijkt het schonere thorium dat weer niet.

Wat ons voorts met ons vers heropende ondernemers-oog nog meer opvalt, is de vreemde economische kringen waarin de klimaatgekte zijn cirkels draait. De overheid - monopolist met zwaardmacht die dingen kan eisen van alle onderdanen - neemt op aandringen van activisten (critici en het bedrijfsleven waren immers niet welkom aan de klimaattafels) het voortouw in het verbeteren van het wereldwijde klimaat, waarvoor enorme financiële injecties uit de schatkist en uit de zakken van de belastingbetaler richting "groene" bedrijven gaan. Het is kneiterlucratief om in duurzaamheid te investeren, maar wij hebben er een cynisch hard hoofd in dat de mensen en bedrijven die aan de ontvangende zijde van al die miljarden staan, dat puur uit ideologische overtuigingen doen.

Overheid subsidieert multinationals met geld van burgers
Wat je nu krijgt, is een circulaire economie waarin "duurzame" ondernemers zich kunnen laten subsidiëren of financieren door de staat (dus op kosten van de belastingbetaler), waarbij de staat ook nog eens heel sturend optreedt en de burger als een soort deur tot deur-verkoper dwingend aanspoort om die duurzame producten af te nemen, daarin bijgestaan door het nog zwaarder belasten, inperken of verbieden van alternatieven. In het klimaatakkoord dragen niet de grootste vervuilers, maar de individuele burgers de lasten. En als het wel op het bord van de grote bedrijven werd gelegd, zouden die het alsnog in hun product doorberekenen. Het enige (maar wel belangrijke) verschil met milieubelasting betalen is dan dat je de keus hebt om iets (niet meer) te kopen van zo'n producent.

Wat we missen, is een derde weg. Het scenario waarin we zulke torenhoge kosten überhaupt niet gaan maken, omdat zowel het rendement van die investeringen als de uitkomst (in vermeende temperatuurdaling door CO2-vermindering) volstrekt onzeker zijn, en daarom het risico op verspilling van al dat dure geld (en de verslechterende economische positie van huishoudend plus de groeiende kloof tussen arm en rijk die daar uit voort kan komen) veel te groot is.

Enerzijds is het hoogst verbazingwekkend dat de socialistische activist Diederik Samsom met het hyperkapitalistische grote geld van multinationals in energie(-handel) in zee gaat en in interviews achteloos over tienduizend euro isolatie-investering door burgers praat om de klimaatschuld mee af te kopen, en anderzijds verbaast het ons dat de "rechts-liberale" vvd'er Ed Nijpels zich voor het activistenkarretje van de klimaatreligie laat spannen om met antiliberale belasting- en beleidsmaatregelen individuele burgers te dwingen om naar hun domineespijpen te dansen uit naam van de duurzaamheidsgod. Er lijkt hier écht een hogere macht aan het werk die hen bindt.

Klimaat versus Keuzevrijheid; het kan niet allebei
Of burgers bereid zijn om te bukken voor hun nieuwe Groene God, is nicht im Frage. Er is al voor u besloten, door een kongsi van klimaatwetenschappers waar alle critici al uit verstoten zijn, ecologische activisten die überhaupt niet voor debatrede vatbaar waren, energiereuzen en multinationals die miljarden aan gratis geld, subsidies en stimulans ruiken, en politici die zo ongeremd arrogant zijn dat ze denken dat het kruisigen van de burger aan een onbetaalbare energierekening ons land over tientallen jaren 0,0003 graden zal doen afkoelen, en dat zij hun naam dan bij mogen beitelen op de muur van de Groten der Geschiedenis.

Het meest zorgwekkende voor de (individuele) vrijheid is dat de klimaatpredikers samen allemaal over één waarheid spreken ('het klimaat verandert en dat leidt ons richting armageddon'), en daarom moeten wij allemaal onze levensstijl aanpassen en aflaat betalen voor onze zonde. Het is geen keuze, het wordt dwang, en de overheid heeft de overredingsmiddelen om iedereen op de knieën te dwingen. De klimaatreligie maakt straks nog sneller een einde aan de vrijheid dan de koran.

Zonder klimaatdebat geen democratie
Even kort door de bocht. De (linkse) politieke elite verloor het narratief op de vermeende heilzaamheid van de EU (wie tegen was, was "tegen 70 jaar vrede"), ziet het islamdebat in hun nadeel kantelen (het blijkt soms, heel verrassend, tóch iets met de islam te maken te hebben), en klampt zich nu uit alle macht vast aan het klimaat - with a vengeance. Met (selectieve) wetenschappelijke bevindingen in de hand wordt een stropop gemaakt van critici, die "het klimaat ontkennen". Gerrit Hiemstra van het Ministerie van Meteorologie verandert de mens als "EEN oorzaak" in de mens als "DE oorzaak" en daarna kan men los op de piñata van dat vermeende populisme.

De vraag is helemaal niet of het klimaat verandert. Er is, op een enkele eenzame figuur na, bijna niemand die dat nog ontkent. De vraag is wat de oorzaak is, welk aandeel de mens daarin heeft, en waar de discussie echt over moet gaan, is: of de voorgestelde (politieke) aanpak om negatieve gevolgen van klimaatverandering terug te dringen nut heeft. En of wij, burgers in een democratische samenleving, het de prijs die daarvoor betaald moet worden waard vinden. Daar moet discussie over zijn, en over kunnen zijn. Verklaren dat dit 'de enige manier' of "de waarheid" is, is echt niet voldoende - anders kun je bij alles wel zeggen dat je 'het goede doet' omdat het nou eenmaal 'het goede is' - zonder ooit écht democratisch te wegen of iedereen het daar mee eens is.

Water tot onder onze lippen
Wij van GeenStijl denken trouwens graag mee in oplossingen. Want dat de mens de planeet in puin (re-) produceert, daar begon dit verhaal al mee en dat zien we heus wel. Wij zijn echter ook rasoptimisten: de mens is een adaptief wezen en Moeder Aarde zal onze soort sowieso eerder overleven dan andersom. Maar hoe houdt Nederland de voeten droog en het hoofd koel? Als deze polderpostzegel zich ergens druk om wil maken, laat het dan om de dijken, de duinen en de waterhuishouding zijn. Daar zijn we goed in, daar is winst te behalen en daarmee kunnen we ons beschermen tegen wat Moeder Aarde en de rest van de wereld tegen ons aan smijt. Hup goden van het waterland, aan het werk!