Geenstijl

De laatste bestorming van de grens bij Ceuta is een nieuwe mijlpaal in falend immigratiebeleid. Ruim 700 jonge mannen bestormden de grens en bestookten grenswachters met bijtende ongebluste kalk en vlammenwerpers. Het laat zien hoe de EU en Spanje zijn: de aanval ontkennen, geen vervolgingen, vooral niet terugschieten.

De beelden van de nasleep zijn ook veelzeggend. Migranten met een snee in de hand laten zich achteroverleunend in een rolstoel het ziekenhuis inrijden. Agenten met een vergelijkbare verwondingen lopen gewoon door dezelfde deur. Nog geen uur aanwezig in de verzorgingsstaat en de migranten laten zich alles al aanleunen.

Deze bestormingen sinds 2005 zijn een structureel probleem. Net zoals de Balkanroute of de veerdiensten van de Libische kust naar Malta en Italië. Voor de vorm wordt er nog een opblaasbare boot van het strand afgeduwd, liefst zonder reddingsvesten, zodat mensensmokkelaars meer klanten kwijtkunnen.

De nieuwe Italiaanse regering werd bij voorbaat verguisd, maar had het in enkele maanden voor elkaar. Boten werden geweigerd, boten werden onderzocht en nu is de veerdienst opgeheven. Even effectief als het Hongaarse hekwerk uit 2015. Schengen belooft buitengrenzen, Orban bouwde ze. Het gebrek aan Europees beleid uitte zich via een whack-a-mole effect in dit exces te Ceuta.

De Europese Unie onderhandelde eind juni over een nieuw herverdelingsplan van vluchtelingen. Het vorige werd eerst nauwelijks uitgevoerd, toen kwam driekwart niet meer in aanmerking. Italië ging zelfs zover om van het immigratieprobleem een breekpunt te maken, zo lang er geen akkoord is over de migranten, dan ook geen voortgang rond defensie of handel.

Aan herverdeling werken de Visegrad-landen niet mee. Hier ontstaat het beeld van een xenofoob beleid. Brussel vergeet even de miljoen vluchtelingen vanuit echte oorlogen zoals in Oost-Oekraïne die Polen bijvoorbeeld opvangt. Die vluchtelingen werken te veel, dus Brussel ziet ze als arbeidsmigranten. Het Oostblok is niet antivluchteling, maar weigeren kansarme migranten.

Een klein gedachte-experimentje: Een nieuwe golf migranten wordt tegen hun zin verdeeld. Ze willen graag naar Duitsland, Zweden en andere rijkere landen. Sommige worden geplaatst in het Oostblok. Dan zijn er een paar scenario`s mogelijk, die allemaal tot dezelfde ellende leiden:

1) Migranten worden bij aankomst in de procedure opgenomen, en verdwijnen voor het aflopen van hun asielaanvraag in de illegaliteit en reizen zo goed als ongehinderd door naar het land waar ze wel willen zijn. Dit levert een besparing op van publieke middelen in het Oostblok, en geeft dure slecht oplosbare problemen in de landen waar ze naartoe gaan.

2) Migranten worden in de procedure opgenomen, doorlopen deze succesvol en krijgen daarmee een paspoort waarmee ze in de hele EU legaal mogen rondreizen. Misschien mogen ze niet overal werken, maar dat zijn voor uitkeringen en/of zwart werk irrelevante details. 

3) Migranten worden in de procedure opgenomen en krijgen een verblijfsvergunning cadeau, waarmee de migranten direct mogen doorreizen. Het gastland stempelt de ongewenste migranten af en is ze meestal direct kwijt. Dit is een oude Italiaanse methode, die werkt, en is de voornaamste reden dat Frankrijk de grens met Italië weer bewaakt.

4) Migranten worden in de procedure afgewezen, verdwijnen in de illegaliteit naar rijkere EU landen en worden daarom zelden succesvol uit de EU gezet. Het lukt Nederland al niet om op grote schaal migranten uit te zetten, voor landen waar de migrant niet wil zijn omdat die op doortocht is, is dat nog lastiger. Je kunt niet iemand vanuit Polen naar Marokko uitzetten als die zoek is in Duitsland.

Samenvattend is het gunstig voor landen zoals Duitsland is dat de toestroom iets vertraagd aankomt. Dat is op de korte termijn een voordeeltje, op de middellange termijn blijft de migratie stabiel. Uitstel is geen afstel. Ondertussen wordt het overzicht en de controle compleet uit handen gegeven.

Iemand die illegaal doorreist blijft zo lang mogelijk onder de radar, dat is niets nieuws. De migrant die straks in de periferie van de EU een nieuw setje documenten heeft gekregen, wordt de nieuwe onaantastbare migrant. Deze groep mag doorreizen zoals Polen en Bulgaren dat nu naar Nederland doen. Zonder een taal te leren of een inburgeringscursus te doen.

Eurofielen roepen heel hard dat het immigratieprobleem alleen als groep kan worden aangepakt. De EU maakt deals met landen zoals Turkije of Libië. Dat brengt de EU in een continue chantabele positie waarbij de dreiging van een nieuwe migrantenstroom als machtsmiddel tegen haar wordt ingezet. 

Maatregelen binnen de EU zijn er vooral als individuele landen kostbare, politiek incorrecte maatregelen nemen. Zoals de hekken van Hongarije, de onderzoeken naar “reddingsboten” of de gesloten havens in Italië & Malta. Dat leidde al tot het sneuvelen van het Schengenverdrag en de Dublinverordening. De EU ontmanteld zichzelf.

Het is de verwachting dat Afrika zich deze eeuw ontwikkeld van een continent van een miljard inwoners naar tussen de drie en zes miljard inwoners. Die zien allemaal via social media een karikatuur van ons bestaan. Wel de luxe en mooie momenten, niet het harde werk wat daarvoor nodig is. 

Er komen meer mensen die steeds meer geweld zullen gebruiken om de EU binnen te komen.