Geenstijl

Mag je de daden van ouders aanrekenen aan hun kinderen?

Het is volgens de haters mijn Turkse afkomst, maar ik vind van wel. De kinderen van oplichters eten goed van het geld dat buitgemaakt is op anderen. En als je ouders NSB'er zijn, heb je daar ook een tijdje prima plezier van gehad. Het lullige aan 'plezier' is dat het in negen van de tien gevallen tijdelijk is. Alleen de koninklijke familie heeft al jaren plezier van het nazaat zijn van een koning. En wij het klootjesvolk wuiven mee, want 'Maxima doet het zo goed'. 'Het' zijnde wuiven in designerkleding van Taminiau en Natan, met diamanten en parels in haar oren die mij minstens net zo beeldig zouden staan. Die kleding ook trouwens. 

Anyways, de daden van ouders.

Aangezien mijn Turkse afkomst de laatste tijd meegaand is, vrolijk en gelukkig – dank Rotterdam – wil ik best met mijn hand over het hart strijken. Natuurlijk kun je kinderen de slechtheid, de kwaadaardigheid, de intense domheid van hun ouders niet aanrekenen. Je kunt de kinderen alleen maar prijzen als ze die slechtheid, kwaardaardigheid en domheid van zich af kunnen schudden. Behalve dan als die ouder Job Cohen heet.

Als je vader Job Cohen heet, als je vader verantwoordelijk is voor de algehele teloorgang in Amsterdam, als je vader niet verder kwam dan theedrinken met kut-Marokkanen die zich inmiddels tot de Mocro Maffia hebben ontwikkeld, als onder het burgervaderschap van die vader de moord op Theo van Gogh heeft plaatsgevonden, zou het chic zijn om ver te blijven van álles maar dan ook álles wat te maken heeft met de moord op Theo. Hoewel ook daar een uitzondering op te maken is, is de biografie van Theo van Gogh schrijven een typisch gevalletje #doemaarniet.

De uitzondering daarentegen zou een fijne research zijn over hoe het toch mogelijk was dat onder het burgemeesterschap van Job Cohen een vrijdenker, een columnist, een provocateur maar bovenal een vader van een elfjarige, vermoord kon worden omdat hij zijn mening liet horen. Typisch gevalletje #waytogoson.

Of niet natuurlijk. Uiteraard is dat een uitdaging te ver.

En dus blijf je als zoon opgezadeld met het geweten van je vader. Een vader die allang niet meer wakker ligt over die moord op Theo. Een vader die – gezien de reacties op Twitter – allang vergeten is als wegbereider van álle omstandigheden waaronder de moord op Theo van Gogh kon plaatsvinden. Een vader met wie je uitgebreid over Theo kunt praten. Eerlijk? Wat zou ik toch graag die fly on the wall zijn geweest toen het idee tussen Cohen jr. en sr. ontstond om dit boek te schrijven.

"Zeg pap, met schrijven kun je geen droog brood verdienen. Wat zal ik toch ‘ns doen? Waar kan ik nog subsidie voor aanvragen?"
"Zoon, je moet je achternaam eens te gelde maken. Je zou columnist kunnen worden, maar ja dan moet je het niet hebben over moslims en zo anders eindig je net als Van Gogh dood op straat."
"Heeeee… daar zeg je wat? in 2019 is Theo 15 jaar dood. Prima timing voor een boek over hem. Zal ik over hem schrijven?"
"Goed idee. Ik regel wel dat je daar subsidie voor krijgt, ben je twee jaar onder de pannen en kun je daarna nog wel een jaar van de royalties leven. Die gekken kopen toch wel boeken over Theo. Moet ik Max Pam even voor je bellen? Die kon dat immense archief niet aan, maar dan kun je met hem regelen dat het bij jou terechtkomt. Goed plan zoon. Daar drinken we op."

De allergrootste grap is dat www.degezonderoker.nl uit de lucht is. De beheerder is overleden, de wachtwoorden zijn in de vergetelheid verdwenen. Het hele bestand is alleen nog te lezen bij de Koninklijke bibliotheek. Offline. De grote scenarioschrijver hierboven heeft het weer prachtig bedacht, hoor ik iemand op een roze wolk bulderen. Het zou te lullig voor Jaap zijn als hij erachter zou komen dat de laatste column van Theo van Gogh een 'ode' aan zijn vader was. Niet dat vader noch zoon zich daar iets van zouden aantrekken. Als je zelf buiten de werkelijkheid leeft, is het gebrek aan fatsoen makkelijker anderen te verwijten.