Geenstijl

Alles wat mis is met Frankrijk 2.0, massa-immigratie, het multiculturele experiment en de anarchie van Oud & Nieuw werd samengevat in een paar videofragmenten. Eerst ging het binnen mis in de danszaal, daarna ook op straat. U ziet een menigte die door een buitenwijk marcheert en auto's omgooit. 

Later als er meer wordt ingezoomd ziet u een politieagente die tegen de grond wordt geslagen in een soort estafette-actie. Eerst kijkt een volgende dader met verbazing dat er een agente op de grond ligt, en besluit binnen de seconde om er ook tegenaan te schoppen. Als u voldoende bent afgestompt door het internet dan kunt u hier klikken. Ze werd drie keer in het gezicht geschopt. De nieuwkomers zijn er trots op, lachen en delen de beelden. 

U kent natuurlijk Parijs als stad van de liefde en de romantiek. Evenals u Euro Disney kent als sprookjeswereld van weelde, onschuldige kinderen en vermaak. Tussen die oases ligt de wijk Champigny-sur-Mare, de zoveelste banlieue waar het recht van de sterkste geldt, en dat is niet de gewapende politie. De volgende bestorming van de Bastille gaat niet om vrijheid, gelijkheid en broederschap. Die gaat om entitlement, machtsvertoon en bekering.

President Macron bezwoer wraak zoals alleen rechtspopulisten dat doen, maar niemand heeft een idee wat Emmanuel bedoelde, of hoe hij dat waar gaat maken. Het aantal in brand gestoken auto's tijdens de jaarwisseling is binnen Frankrijk gestegen naar 1031. Al dertien jaar ontwikkelen voorsteden zich tot een soort Gaza-strook. Een maatschappij buiten de maatschappij, jongeren die geen toekomst zien en een vicieuze cirkel naar steeds meer geweld.

Ver weg van politici die een land beoordelen in key performance indicators zoals begrotingstekorten en staatsschulden. Die zich bezig houden met het rondpompen van geld, maar blind zijn voor de echte waardes in de samenleving die de balans opmaken. Het optellen van geldstromen is geen maat voor sociale cohesie, rechtsorde of veiligheid.

Waar de ECB een stresstest houdt voor banken, is Oud & Nieuw een stresstest voor samenlevingen. Is het een feestje, of is het een moment waar de politie overbelast is, idioten dat weten en er misbruik van maken? Maskers vallen af in de waan van straffeloosheid, de ware aard komt naar boven. Is dit een inkijkje in onze toekomst?

Het lynchen van twee Franse agenten roept herinneringen op naar het relaas van de Hollandse diender Tarik Talhaoui. Deze zat op een dienstscooter, werd moedwillig aangereden en daarmee gelanceerd op de verkeerde weghelft van een doorgaande 80km weg. Gelukkig werd hij door oplettende automobilisten nog net ontweken.

De daders stapten uit de auto en riepen de agent te willen vermoorden. Door tussenkomst van drie Antillianen is de agent blijven leven. Hij heeft het over een engeltje op zijn schouder, maar spreekt met geen woord over het vuurwapen op zijn heup. Na onderzoek bleken de daders twee doorgesnoven inbrekers zonder rijbewijs in een gestolen wagen. 

Zolang een lichtgetinte politieagent een moordaanslag overleeft dankzij drie Caraïbische straatjongeren is hier meer hoop dan rond Parijs. Beide excessen laten wel zien hoe makkelijk er geweld gebruikt wordt tegen de politie. Iets wat nu nog geïncasseerd wordt, maar uiteindelijk zal leiden tot meer politiegeweld. Frankrijk legaliseerde ook al vuurwapens voor bodyguards. 

In het relaas van Tarik valt nog iets op. Zijn afkomst is overduidelijk in beeld. De afkomst van zijn burgerwacht wordt openlijk genoemd, zelfs het vermoeden dat deze drie Antillianen op straat zijn opgegroeid. Terwijl hun identiteit nooit is vastgesteld, en Tarik ze achteraf nooit heeft kunnen bedanken. De afkomst en CV zijn aannames op basis van uiterlijk.  

Als de Antiliaan een verdachte is, mag zijn afkomst nooit genoemd worden, als de Antilliaan een goede Samaritaan is moet zijn afkomst inclusief vermeend besmet verleden gevierd worden. Het geeft inzicht hoe de sociale media afdeling van de politie probeert de publieke opinie te masseren. Ze vergeten dat slachtoffers hun eigen informatiestroom hebben.

Het verhaal van Tarik werd tweede kerstdag gepubliceerd, maar het interview is op YouTube “unlisted”, op privé gezet. Het bericht in de Limburger verwijderd. De massage was te doorzichtig, en binnen een week verwijderd.

Midden in een tijdperk waar wetten worden aangenomen in Frankrijk en Duitsland om de inhoud van websites en sociale media accounts bij te sturen of te weren. De zelfcensuur van de politie werkt niet en moet worden uitgerold naar vrije burgers. Alsof problemen in de samenleving worden opgelost door ze niet meer te benoemen. Alsof internet te kuisen is.

Het geeft ook een rare nasmaak waarom de schokkende beelden hoe twee Franse agentes gelyncht werden in Frankrijk groot nieuws zijn, en hier niet het nieuws halen. De politieke kaste noemt ons Europeanen en beweert dit probleem alleen op Europees niveau aan te kunnen pakken, maar de Europese vuile was mag ons niet bereiken.

Het geeft ook een nieuwe dimensie aan de sleepwet. Die kan in detail vaststellen wie waar geweest is, wie het filmpje als eerste gedeeld heeft. Zodat niet alleen journalisten te maken krijgen met represailles, maar ook vrije burgers die als bron dienen. Een soort omgedraaide klokkenluiderregeling.

Joshua Livestro is vergeten dat de boekverbrandingen ruim vijf jaar voor de Kristallnacht kwamen. Het einde van de vrije nieuwsgaring en vrijheid van meningsuiting is het eerste teken van een totalitair tijdperk. Hij viert dat onze mening als eerste zal verdwijnen, maar vergeet dat hij daarna verdwijnt. Uiteindelijk blijft alleen de partijlijn over.

De eerste dagen van 2018 schetsen het begin van een doodlopende tunnel.