Geenstijl

Het is weekend. Wat doe je? Ja, ik heb het tegen jou. Waarom lees je dit? Nee, maar even serieus. Waarom ben je deze tekst aan het lezen? Wat bezielt je? Zo benieuwd welk gedachtenproces aan de keuze is voorafgegaan om niet alleen de VrijMiBo van GeenStijl te openen, maar ook nog eens daadwerkelijk te lezen. Eigenlijk is dat heel raar. Denk er eens even over na wat je momenteel aan het doen bent. De VrijMiBo lezen. Van GeenStijl. Lezen. De VrijMiBo. Wat hoop je hier te vinden? In de tekst, bedoelen we. Zingeving? Duiding? Vermaak? Lees je dit uit fetisjisme, uit verveling of vanuit een soort onbewuste drang tot escapisme? Het is vreemd dat je dit leest. En dit blijft lezen. Tot hier, zelfs. Hebben we je vorige week niet verteld dat de VrijMiBo een illusie is? Hij bestaat niet. Een hoax. Non-existent. En desondanks ben je er weer, lezend en wel. Laat het los. Doe geen moeite. Knip de navelstreng met deze duistere illusie los. Stop met lezen. We menen het. STOP MET LEZEN! Doe jezelf en ons een plezier. Je had al vijf zinnen geleden moeten stoppen met het lezen van de VrijMiBo. Wat zeggen we? Vijf VrijMiBo's geleden al. Vijf maanden geleden. Het feit dat je nog steeds leest, doet ons twijfelen aan je psychische gesteldheid. Dit is niet gezond. Het wordt tijd dat je je afwendt van het beeldscherm, jezelf eens lang in de spiegel aan kijkt en probeert te reflecteren over de vreemde, sinistere keuze die je gemaakt hebt om de VrijMiBo te lezen. Wij geven het op, dit is te freaky voor ons. Prettig weekend. En be nice GOOI EEN LITER OP ME!