Het is weekend. Ze staan het ons niet toe dit erin te stoppen.

Als iemand die van je houdt niet van je houdt
maar je wel op wil eten terwijl je geen appel bent
noch de wortel uit drie, dan mag nee niet
en kan je niet
een raadsel dat je rok na rok
afpelt als een ui, treurwerksgewijs
tot alle generaties op zijn
en een stem klinkt
die op oudtestamentische toon beveelt
zit niet zo te kutviolen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. We zijn vrij.

There are never any suicides in the quarter among people one knows
No successful suicides.
A Chinese boy kills himself and is dead.
(they continue to place his mail in the letter rack at the Dome)
A Norwegian boy kills himself and is dead.
(no one knows where the other Norwegian boy has gone)
They find a model dead
alone in bed and very dead.
(it made almost unbearable trouble for the concierge)
Sweet oil, the white of eggs, mustard and water, soap suds
and stomach pumps rescue the people one knows.
Every afternoon the people one knows can be found at the café.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De poort staat open.

's Avonds gezeten op een hek
zag ik het naad'ren van een trek:

een grote biefstuk kwam voorbij,
gebakken aardapp'len en prei

gevolgd door flensjes, Franse kaas,
een dikke pens, een volle blaas.

Daar achteraan op zijn gemak
slofte de koffie met cognac,

en in der wolken tekening:
ziedaar, daar kwam de rekening!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Dat worden twee leuke dagen.

Ontdek het moment, het is leeg, het ligt
niet ver van de weg, de heg eromheen

staat voor niets, dus weiger zijn rijm, breek bot
weg de volgzame reis af, kraak leegstand, bezet

leg steen in het uitzicht, maak kunstlicht, verteer
hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf

onteigen het eten, bezit het vergeten, her
inner geen uitweg, wees binnen, weeg niets

dan het lood dat men nabootst, terwijl men
zijn vleugels openvouwt dichtvouwt terwijl men -
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Al twintig jaar.

Sometimes I hear my name
Come up the stairs and walk
Through noises in the hall...
But sounds all seem the same
In this square room at night–
Every sound that's made
Seems to answer back,
Until I feel afraid
That chairs and tables talk
At me and want to walk–
Like noises in the hall
That slide along the wall.

My tongue grows wet and slack;
I want to answer back
At them. My lips are tight,
Tight shut... Alone at night,
I sometimes think and feel
Something of steam and steel
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Er wordt tijdig gestaakt.

Het moet gezegd.
Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste
Vastgeroest in een versleten keukenstoel,
Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos
Als een zwarte keisteen door je handen rollen
Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. 

Gooi mij niet weg. 

Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.
En kom ik niet als vroeger uit de tweelingster
Van je handen gevallen, dan ben ik zestig jaar
Een gitten dondersteen geruisloos ingeslagen hier
In een versleten keukenstoel. 

Ik moet gezegd.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend

want groen ruikt de zomer
en geel proeft het eiland van zon
in een pupil is groen is de zomer
in een lens is geel is de zon

in februari haarlemt het donker
bijten huizen de spits
af is de pijn van de doorn
de pijndoorn van jezus de schilder

het zwijgende pierement van water
drijft in het kroos van de dood
water is dood en groen de zomer
morgen de weelde van vorm
nacht een weefsel van pijn

Prettig weekend. En be nice.

Het is ramadan... EN WEEKEND

Wasechte grondtonen scheuren niet.
Lotechte zijn bestand tegen rotten.

Kleurechte timbres verschieten niet in de zon.
Krimpvrije stembanden trekken niet samen

bij ’t hassebassen. Kaduke kurassen.
Als een pak poëzie tot op de draad

versleten raakt, is er maar één middel:
onmiddellijk een nieuw laten aanmeten!

Hoe dan ook, roer je parelmoer
eens aan, als het je lief is!

Kom onder een hoezeetje
van lichtaanhang thuis.

Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Feest van de democratie.

Een hoofd zo woest en ledig als het gruis
van 't pad, dat blind omhoog kruipt naar het huis,
waar in de holle en verschrikte kamer
't onnozel bloed kleeft aan de bitse hamer;
waar het hooghartig voorhoofd van de deur
en 't stuurs gordijn met de verbeten scheur
zien naar 't onthutst en half ontklede bed,
de houten stoel, gebroken in 't verzet,
en naar de wekker, naar de kleine nijd,
die driftig voortknaagt aan de dode tijd...

Zo hol, zo troosteloos als de hoge hoed,
die in de regen achter 't lijk aan moet;
zó ruïneus geblakerd en beroet
is 't brein, dat men met moord en doodslag voedt.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Weekend ze.

I am alone with this. The thought is like
A bit of rotten meat, and not to think
The aftertaste. I summon a crowd, the mike
Melts at my lips. The burnt wires hiss and stink.
I am alone with this. The inward sea
Lies moonless, stagnant and rotting, for days I stand
Strucken before the brown catastrophe.
The meaning is the fishhead in my hand.

What could be done was done. I spoke, I wrote,
Their swollen hearts are quicksand, and I sank.
My voice is ballots burning in my throat.
What shall I say, with only myself to thank,
Of shrivelled minds and fear and artifice?
Nothing at all. I am alone with this.
Prettig weekend. En be nice.