Het is weekend. Blissfully happy.

Nature is for the empty, the contented.
And then: what can we boast of in this land?
A hill with some small villas set against it,
A patch of wood no bigger than your hand. 

Give me instead the sombre city highroads
The waterfront hemmed in between the quays,
And clouds reflected in an attic window -
Were ever clouds more beautiful than these? 

All things are riches to the unexpectant.
Life holds its wonders hidden from our sight,
Then suddenly reveals them to perfection. 

I thought this over, walking through the sleet,
The city grime, one grey and drizzly morning,
Blissfully happy, drenched in Dapper Street.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Vliegen is als vallen.

Mijn vogel pover mekaniek
Baldadig en impertinent
Opstijgen hoger hoger
Verleid door 't klatergouden omkoopgeld
Van de bedriegelijke zon.
Totdat de val begint
Verstopte leiding losse moeren
Fataal, duizlingwekkend
En eindelijk,
Apotheose van 't verlies. -
Eerst door de lege lucht
Dan door de bittere weerstand
Van klei en steen
Tot in het harde heil der diepste duisternis.
O eind van de vergeefse vlucht
O eerste zekerheid: terug in 't doel
O slaap zonder een morgen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij zijn al thuis.

Er woont een zachte zuster in mijn huid
een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt
en soms haar handen op mijn zijde legt,
's nachts stelten loopt, of danst of rust.

Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op
en ik leg mij huiverend naast haar:
een dode, een schamel geraamte,
knikkend en stamelend.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier hangt de lucht vol weemoed.

Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die de trein
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, zij duurde lang genoeg om mij,
Het eindloos levenspad met fletse lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.

Waarom hebt gij van dat blonde haar,
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!

En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet, als 't weerlicht, 't rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?

Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Kil.

De herfst wordt nu kil.
De meeste bomen houden hun groen vol,
maar de berken, van vorm en tint toch al ijl,
slinken tot geesten.
Hun schemerende skeletten zijn behangen
met dunne gouden munten waar de zon
doorheen schijnt,
versleten dukaten die zullen
vallen op vochtige hollandse zandgrond.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Prik.

Dass der grösste Teil der Welt
Das Schlechte für das Gute hält:
Dies Uebel sieht man alle Tage.
Jedoch, wie wehrt man dieser Pest?
Ich zweifle, ob sich diese Plage
Aus unsrer Welt verdrängen lässt.
Ein einzig Mittel ist auf Erden,
Allein es ist unendlich schwer:
Die Narren müssen weise werden;
Und seht, sie werden 's nimmermehr.
Nie kennen sie den Wert der Dinge;
Ihr Auge schliesst, nicht ihr Verstand;
Sie loben ewig das Geringe,
Weil sie das Gute nicht gekannt.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het was misschien al weekend. Maar nu is het ook echt weekend.

We make a mark on space, a scratch on sand
A gesture in the void, and call it Time;
As though our times lay not in some dark hand
As though life moved to reason or to rhyme.
Prettig jaar. En be nice.

Het was ons het jaartje weer wel

Zoals dat gaat met jaren: het ene jaar gebeurt er niks, het andere jaar gebeurt er van alles. Maar wat er ook gebeurt, er gebeurt op vrijdag altijd de VrijMiBo. En aan het eind van het jaar het VrijMiBo jaaroverzicht. Alle 52 goed. Na de breek. Tot morgen!

Het is weekend. En Kerst.

Christmas Eve! Five
hundred poets waited, pen
poised above paper,
for the poem to arrive,
bells ringing. It was because
the chimney was too small,
because they had ceased
to believe, the poem passed them
by on its way out
into oblivion, leaving
the doorstep bare
of all but the sky-rhyming
child to whom later
on they would teach prose.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend ja.

Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.

Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.

Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.

Voltaire had pokken, maar
genas zichzelf door o.a. te drinken
120 liter limonade: dat is poëzie.

Of neem de branding. Stukgeslagen
op de rotsen is zij niet werkelijk verslagen,
maar herneemt zich en is daarin poëzie.

Elk woord dat wordt geschreven
is een aanslag op de ouderdom.
Tenslotte wint de dood, jazeker,

maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.
Prettig weekend. En be nice.