Het is weekend. Je weet het niet.

In de nachtwind, als ik niet slapen kan,
hoor ik de toorn en het lijden van God.
Maar boven de storm uit
hoor ik de stemmen van miljoenen zielen,
voor eeuwig verloren,
die roepen om gerechtigheid.
Wat hopen zij? Wat denken zij?
Wat denken zij van Hem?
Wat denkt Hij van Zichzelf?
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Geen champagne. Wel feest.

De kunst van feesten
is de kunst je als een kenner te vervelen
en langzaam, slok na slok, de doffe streken
van het daglicht te vergeten, is de kunst

je lichter te bewegen, wild en wilder
alle hoop en wanhoop van je af te slaan,
is de kunst een schoonheid te bewegen

naar het Prado van je bed te gaan.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het is zomer. Mooi.

Beauty makes me hopeless. I don't care why anymore I just want to get away. When I look at the city of Paris I long to wrap my legs around it. When I watch you dancing there is a heartless immensity like a sailor in a dead-calm sea. Desires as round as peaches bloom in me all night, I no longer gather what falls.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Verder alles goed hoor.

Ouder worden en niets meer begeren,
Niet van zichzelf en ook van andren niet,
Geen liedren meer om vrouwen te bezweren,
Alleen een lief dat liever contanten ziet.

Wat mij verlaten wil, dat laten varen,
Geluk gelaten door genot vervangen.
Slechts de herinnering aan de droom bewaren,
Waarin ik bellen blies met holle wangen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Onze VrijMiBo kreeg op het laatste moment drie sponsors, dus vul allemaal die pool nog even in.

Je kent het wel, het voetbalspel
De leeuwen van NL
Staan klaar voor de aftrap en je weet het
De nummer één, auf wiedersehen
Je kan er niet omheen
Gap, we gaan nu samen voor de beker

We doen de leeuwendans, juich, dans
We geven ze geen kans
We doen de leeuwendans
Ik juich en dans, juich, dans
We doen de leeuwendans
We geven ze geen kans
Ik juich en dans
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend! Heel hard weekend

Een stille dag is om mij heen
en in mij is het leven flauw,
ik voel de angst des wezens nauw
en ben in mijne vrede alleen.

Is er in mij de aandacht niet
van verzen en hun stil verricht
inschikken tot dit klein gedicht
van iets geluk en licht verdriet?

dat gij nog eens mij waart nabij
en ik u koel en zuiver vond
en wel in droefenis verstond
het verre tussen u en mij.

Prettig weekend in Lienden. En be nice.

Het is weekend!

Come in, Maxim!... This is Minsk
choked under a pillow of clouds.

There’s you: a statue in a heavy coat.
Here all monuments wear coats
not wool, but linden bark coats
with bee fur collars.

In their pockets monuments keep belts.
And under collars monuments have necks.

In winter shadows insulate the walls.
Windows and cracks are plucked with shadows.
In museums on display are coats

and nooses. And water is pickle-juice.

Come in, Maxim, apartment blocks
are wrapped in ammunition staircases,
and window-medals sparkle through the night.

Every building here is a kind of bust,
an elevator ascends like vomit.

Of furniture there is a stump.
Come in, Maxim,
it’s nothing like lie dying by a harbor.

Take a sit on a stump.
Don’t cast a shadow.
Keep the coat on.

Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend!!!!

As when a long forgetfulness lifts suddenly, and what
we'd forgotten—as we look at it squarely, then again
refuse to look—is our own
inconsequence, yes, it was
mostly like that, sex as both an act of defacement and—
as if the two were the same thing—votive offering,
insofar as the leaves
also were a kind of offering, or could
at least be said to be, as they kept falling the way leaves
do: volitionless, from different heights, and in the one direction
Prettig weekend. En be... nice.

Het is weekend. Alles wordt anders.

Vlak voor de ramen staat het boomtheater.
Insecten trekken strepen langs de ruit
en vlinders buit'len om elkanders buit.
Een dikke duif vliegt in de groene krater

van bladeren, een duiker onder water,
en komt er later even oud weer uit.
Het leven, tegen dit decor gestuit,
wordt speeltoneel terwijl ik kijk en staat er.

Ik heb van de natuur nog nooit genoten
als hier op Hoonte in de Achterhoek.
Mariahoeve heet het hoge huis.

Hier krijgt het ogenblik voldoende grootte
en achtergrond, een eeuwig open doek
voor de verbeelding van het paradijs.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Terug naar de onze!

What was the shadow on the sun? and looking up
we saw the sudden headlines heavy under the sky;
they moved, broke ranks, swirled, and now a wave
washed over us, engulfing the Brooklyn restaurant:
The Italians have entered the last Ethiopian city.

Ebbed; and the quiet sunshine on the cutlery
resumed the historic pathway of its life,
the trolley car clanged its bell, the waitress
came with the order, the radio wept again.

When we looked at the cold clock on the wall,
we saw it was the twentieth century.
Prettig weekend. En be nice.