Het is weekend. Het is geen handleiding.

No stone is set to mark his nation's loss,
No stately tomb enshrines his noble breast;
Not e'en the tribute of a wooden cross
Can mark this hero's rest.

He needs them not, his name untarnished stands,
Remindful of the mighty deeds he worked,
Footprints of one, upon time's changeful sands,
Who ne'er his duty shirked.

Who follows in his steps no danger shuns,
Nor stoops to conquer by a shameful deed,
An honest and unselfish race he runs,
From fear and malice freed.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Kom allemaal maar.

I butterflied Australian rack of lamb
with shallots, garlic, parsley, butter, wine
(some in the pan, some for the palate).
Although the livestock loved in nursery rhyme
avoided clumps of mint, it served my family
nonetheless. I am no PETA zealot
(leather jacket, handbag, wallet, shoes)
but wonder if the deeds we do pursue
us in the afterlife. Does the fleecy
creature have a tenderable claim?
My lambent mind considers our short lease
on life, the oven hot. Am I to blame?
Who gave thee such a tender voice? asked Blake.
Myself **am **Hell. I watch the mutton bake.
Prettig weekend. En be nice.

Het zijn er drie! En het is weekend

Gedicht 22-07-2015
Over de landerijen en schitterend zicht
Als een zee golft het graan.

Onder de wolken een lesvliegtuig
Staart zij naar de scheuren
in het metselwerk en bovendorpel
van de baanderdeuren achter.

Het is een wereld toch niet meer de hare
Geregeld nu door het instituut
Dat zich hult in ongenaakbaarheid.

Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend.

We zijn er bijna makkers. 2021 was dan misschien een kutjaar, het was wel mooi ons kutjaar, en het was bovendien ook nog een billenjaar. En een borstenjaar. Een jaar als alle andere jaren, in dat opzicht, eigenlijk. Een jaar bovendien waarin we hebben gelachen, gehuild, gefapt en ge*plop*t. Laten we dat in 2022 ook maar weer doen. Op het nieuwe jaar.

Het is weekend. En bijna Nieuwjaar.

met Tijgerbalsem
masseer ik
mijn pijnlijke bovenarmen
goed spul
zegt de mevrouw van de mensendiecktherapie
uw lichaam is uw voertuig
zegt ze
maar u heeft het niet
zo goed onderhouden
zegt ze
en: u slijt

die geur van kajoepoetih-olie
in de balsem wasemt rust

in 1955 masseerde jij je
moegeleefde lichaam ermee
hoe geurde onze kamer
altijd licht naar kajoepoetih!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. En zo ja, hoe.

Kerstnacht - het woord is als een lafenis,
een koele sneeuw, glanzend onder het zachte
stralen der sterren - op de landen is
het weerloos stil, een ongerept verwachten.

Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten
rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
verlangen naar het helder zingen in de nacht en
het opgaan van de ster, een lichtend teken.

Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde,
dun en verstuivend dekt een huivering
van ijle val, een lichte zuivering
het vragen, dat wij ongestild bewaarden.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Misschien komt het wel goed.

Survival is the final offer
that arrives at the eleventh hour
just when pain to the tenth power
would kill you with another ninth degree.

By then, relief strikes you brief as an eighth note;
you wear doom proudly; it's your seventh seal.
But life whispers through your sixth sense
of what might await you in some fifth dimension

where miracle is saved for the fourth quarter.
Tricked, you sigh and rise on the third day.
You know better, but with no second thought,
risk that first step—absurd as first love at first sight—

as if you were back at ground zero, as if it cost
nothing, as if this were not the last laugh.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Was het maar weer juno.

Cut grass lies frail:
Brief is the breath
Mown stalks exhale.
Long, long the death

It dies in the white hours
Of young-leafed June
With chestnut flowers,
With hedges snowlike strewn,

White lilac bowed,
Lost lanes of Queen Anne's lace,
And that high-builded cloud
Moving at summer's pace.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ja nee weet je.

Wie met een revolver schiet
wordt soms afgebeeld:
een beetje door de knieën zakkend, pang.
op een kleurplaat in te sturen.

Maar ga intussen jezelf maar na,
bekijk jezelf in een winkelruit -
als je ervoor staat, kun je ook
je duimen achter de broekriem steken
en achterover staan,
vooral als de ruit een beetje wiebelt door de wind.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Daar gaan we.

Het was zomerdag.
De doodstille straat lag
te blakeren in de zon.
Een man kwam de hoek om.
Er speelde in de verte op de stoep
een groep kinderen, maar die groep
betekende niet veel,
maakte, integendeel,
dat de straat nog verlatener scheen.
De zon had het rijk alleen.
Zelfs zij, wier tweede natuur
hen bestemde, hier, op dit uur,
te wandelen: de student,
de dame die niemand kent,
de leraar met pensioen,
waren van hun gewone doen
afgeweken vandaag;
men miste, miste hen vaag.
Prettig weekend. En be nice.