Het is weekend. Wij zijn er even niet.

In love it may be dangerous
to reckon on time to count

on it time's here and then   
it's gone I'm not thinking

of death or disaster but of   
the slippage the unpredictable

disappearance of days on which   
we were depending for happiness.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. In het landje dat wij inmiddels zo goed kennen.

Zestien. — Ik liep de poort van Hageveld
uit in de rij. Seminarist. Dat ging
op zondag zo: twee uren welgeteld
de lanen door. Het heette wandeling.

Zo kwam ik voor het eerst in Groenendaal.
Het breedste pad: wat was het op het spoor?
Ze marcheerden zo'n beetje allemaal.
Maar ik keek steeds tussen de bomen door.

Midden juni geloof ik dat het was.
Iemand zwamde over de Ilias.
Maar 't was of daar, ver weg, een feest begon.
God, dacht ik, als ik daar nu zitten kon,
fosco drinken of zo op dat terras
tussen mooie mevrouwen in de zon.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Velen zijn er geweest.

De grote roergangers van deze tijd,
alle rimpels met zich dragend van de levenszee,
vrezen geen verzet van de domoren van het verstand:
'wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee'.

Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde
en van droom en drift doortrilde hand
de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven
in de regenbogen -
die beschouwt de gangster aan het roer als vijand.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Gewist, geweest, gewast.

A kiss on the forehead—erases misery.
I kiss your forehead.

A kiss on the eyes—lifts sleeplessness.
I kiss your eyes.

A kiss on the lips—is a drink of water.
I kiss your lips.

A kiss on the forehead—erases memory.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Een oude prent.

De ruimte van een plein. Het is al nacht.
De hele dag liep ik door nauwe stegen
Waar ik verdwaasd mijn leven overdacht:
As, stof en zaagsel om bijeen te vegen. 

De ruimte, eindelijk. Een klok die luidt.
Het is het stadsplein van een oude prent.
Tientallen stegen komen er op uit.
Poort, boog en standbeeld, alles is present. 

Traag loop ik op het stralend marmer af.
Het is, hoe kan het anders, volle maan.
Een uil roept. In de verte klinkt geblaf.
Ik zie mijn moeder op de sokkel staan.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij ontdooien.

There's only one horizon, yet it can be found
in every direction we look.
You'd think it would be easier to get the hell out of here.
Just ask an iceberg.
In any Chinese restaurant, never order the 42.
Never answer your door during dinner,
it's probably another little shit peddling Snickers.
Posing behind their windows,
the mannequins remind us of their absent stylist.
This is all hero worship.
This poem ends the same way they all do—
list everyone you've ever had sex with here:
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Dat was vroeger ook al.

Ik heb vannacht met u gewandeld
in de dove lanen van de slaap,
en nu het morgen is geworden
is er niets veranderd,
dan dat die twee, die in den nacht tesaam
volkomen bij elkander waren,
mij weer alleen gelaten hebben in den morgen,
en samen verder zijn gegaan.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wat nu rest, is het goede te doen.

Op straat, op een transformatorhuisje:
ik zoek zieke, dode vogels,
dank u wel
ik woon in de Knollendamstraat.

In de krant: als een zebra gaat liggen
sterft hij

In bed, ik zie weer mijn grootvader
vlak voor hij sterft. Het was
in het voorjaar, de paarden

gingen van stal en hij leunde
tegen het hek. Ik hoorde hem:
geef me mijn bril, het worden stippen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Goed weekend.

Ik hoor niets meer van haar, en vroeger
Was 't ruisen van haar gewaad al vreugde;
Leeg en stil staat haar zaal,
Stof hoopt zich op, ongestoord,
Blaren ritselen verlangend langs 't raam –
Hoe kan ik haar dan missen?

Daar dat gordijn,
Gleed haar schim er niet langs?
Ruiste haar rok niet?
Kom, kom toch terug!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. En lente.

Now that forsythia hangs pendulous beside the sun dial,
And the magnolia not yet uncurling, lifts her white thumbs
Like almonds peeled to the quick;
I am become a precious and a thin-blown phial
Holding an essence sweeter far than crumbs
Of honeycomb. Approach me gently. Never a flick
Of finger lay upon me, lest this wine
Mount in the vase, and by no will of mine
But its own heady substance gathering,
Burst its frail sheath, and spatter you with Spring!
Prettig weekend. En be nice.