Boeroepen als business

Nou, Extinction Rebellion heeft het voor elkaar hoor. De regering gaat de subsidies op fossiele brandstoffen (die geen subsidies zijn) afbouwen en met deze afgeperste overwinning op zak hebben de beroepsdemonstranten de bevestiging dat langdurig treiteren werkt. Enig nadeel: ze zijn hun dagbesteding kwijt. De reden om dagelijks op de A12 politieagenten een rotdag te bezorgen is ze ontnomen en nu blijft een stijgende zeespiegel aan vrije tijd over. Maar daar hebben ze wat op gevonden, want Extinction Rebellion is binnenkort in te huren voor uw doel. "Onder de vlag van XR willen wij actievoeren in solidariteit met diverse groepen zoals de anti-racisme-, migrantenrechten-, LHBTQ+- en vakbeweging." Een uitzendbureau voor altijd beschikbare en goed getrainde actievoerders die precies weten hoe ver ze kunnen gaan bij de politie. Een dag niet gedemonstreerd is een dag niet geleefd. En dan hebben we het dus niet alleen over spandoekjes schilderen en braaf op het Malieveld leuzen schreeuwen, want het moet wel een beetje spannend blijven. "Ook kunnen wij hen ondersteunen met burgerlijk ongehoorzame acties." De A2 blokkeren tegen Zwarte Piet? Carice, Hannah en de rest staan voor u klaar! Schiphol platleggen voor de rechten van lichtgetinte lesbiennes in een mentale rolstoel vanwege de geërfde trauma's van het slavernijverleden? XR is uw team! Nu langdurige tereurcampagnes succesvol zijn gebleken is het hek van de dam. Extinction Rebellion: binnenkort ook op een snelweg bij u in de buurt!

Van vrije kunst naar verstikkende religie

En daar hebben we wederom een slachtoffer van de moderne tijdsgeest. Weer een instituut dat zo wanhopig relevant voor ieder individu probeert te zijn dat het zichzelf irrelevant voor iedereen maakte. Oerol, het roomblanke kunstfestijn in de Terschellingse duinen, was ooit een heerlijke vrijplaats voor ruimdenkende fladderaars met een voorliefde voor snoeiharde neuqseks in een duinpan, maar is inmiddels ook ten prooi gevallen aan de hokjesdenkende slachtoffercultuur van de transgenerationele zelfhaat. Een plek waar creativiteit en originaliteit zijn ingeruild voor de woke-pijlers klimaat, duurzaamheid, inclusiviteit en diversiteit. Pijlers met één gemene deler: het algehele gebrek aan humor, zelfspot en relativering. Slachtofferschap is ten slotte niet om te lachen, maar om te huilen, lijden, klagen, zeuren en ondergaan. Dan gaat het plots om terechtwijzen en met beschuldigende vingertjes wapperen. Om beleren in plaats van inspireren. Dat werkt misschien voor de seksloze Gerda's die zichzelf het liefst net zo lang pijnigen met hun eigen schuldgevoel totdat hun vinkjes in hun rug gegraveerd staan, maar is een aderlating voor de bezoeker die nog gewoon plezier in het leven wil hebben. Want als het hokje waaruit de artiest afkomstig is belangrijker is dan de kunst die hij/zij/het/hun/die/dat produceren, vervalt de show al snel, zoals hierboven zo accuraat gezegd, in een hele dure les maatschappijleer.

2005 wil zijn internetnieuws terug

Afschuwelijk nieuws. De Kring van Hoofdredacteuren van Hoger Onderwijsmedia (die bestaat echt, red.) heeft besloten te stoppen met de landelijke enquête naar diversiteit en inclusie. Dit alles na een topic op de verschrikkelijke website GeenStijl.nl met een zogeheten hyperlink naar de enquête, waarin deelnemers onder meer werd gevraagd of ze weleens 'vijandig zijn aangestaard'. Een moedige beslissing van de Kring, die voor het organiseren van deze enquête een subsidie (!) ontving van het Stimuleringsfonds (!) voor de Journalistiek (!). 

Daar gaan uw hardverdiende belastingcentjes dus naartoe mensen. Naar een paar oudmediale dino's die soepsidie gebruiken om een of ander onderzoeksbureautje in te huren dat nog niet eens een normaal vragenlijstje kan opstellen zonder nationaal voor non-binaire paal te staan. Dat onderzoeksbureau krijgt gewoon zijn geld, niemand van de hoofdredacteuren verliest zijn baan en "in december zullen de hogeronderwijsmedia in ieder geval de resultaten van het kwalitatieve onderzoek naar het diversiteitsbeleid van de instellingen publiceren." We kunnen niet wachten.
UPDATE: Totale subsidie voor het 'onderzoek naar de invulling van het diversiteitsbeleid': 123.000 euro (en jahaaa, dat is meer dan alleen deze enquête maar sjongejongejonge)

We zijn niet boos, we zijn teleurgesteld

Dit wordt een reprimande van de Kunstraad Kulturkammer, dat kan niet anders. Het hoofd en het hart van onze intellectuele literati, verzameld in de kathedraal van de vaderlandse cultuur. En wat zien we? ALLEMAAL OUDE BLANKE MANNEN. Tuurlijk, het is een cliché om daar op te wijzen, maar deze Bezige Bij groepsfoto van literaire museumstukken (ter ere van het 75-jarige bestaan) bestaat, behalve voor ongeveer 100% uit reservaatbewoners, slechts voor 36% van de 158 pax uit vrouwen en veel erger nog: we tellen (en corrigeer ons als het niet klopt) maar 3 Arabisch/Midden-Oosterse schrijvers, 1 Aziaat van Indonesische geaardheid, 2 donkergepigmenteerden en 1 Turk. (die Nederland zijn Vaderland noemt.) We missen bovendien Bezige Bij-bal Abou Jahjah, die de kleurenbalans *iets* had kunnen herstellen. Diversiteit en inclusiviteit, kennelijk is dat voor De Avonden de anderen. De originele groepsfoto uit 1969 is verkrijgbaar als legpuzzel. Die hebben we van Versie 2019 ook alvast maar gemaakt. Na de breek!

Rest van Nederland, en dan nu een bericht uit de stad waar de zon omheen draait.

Pak uw lesboek van de Amsterdamse Kunstraad "Kunst, Culturele Diversiteit en Inclusiviteit - de volgende stap" erbij en sla naar pagina 6 (PDF). Daar leren we het volgende. "Amsterdam is een superdiverse stad, maar defensieve tendensen in de Nederlandse samenleving maken dat veel mensen in hun eigen hoekjes en hokjes blijven. (...) Het gevoel Amsterdammer te zijn overstijgt veel politieke, sociale en demografische tegenstellingen. Maar onder het mom van het recht op vrije meningsuiting, wordt het inclusieve klimaat dat Amsterdam wil nastreven, bedreigd." Waarna er per voetnoot wordt verwezen naar: "Philomena Essed, hoogleraar in Critical Race, Gender and Leadership Studies, spreekt in dit verband over entitlement rascism: discrimerende uitspraken die verdedigd worden met een beroep op de vrije meningsuiting."

Nou jongens, #UniteBehindTheScience, daar gaan we dus wat aan doen en wel via de kunsten: "In het nieuwe kunstenplan wil het college eisen stellen op het vlak van diversiteit. De instellingen die een subsidie willen ontvangen in het kader van het kunstenplan, moeten een actieplan opstellen over inclusiviteit en diversiteit (van governance tot organisatie en bedrijfsvoering, van publiek tot programma en talent). Het actieplan inclusiviteit dient als instapeis om in aanmerking te kunnen komen voor een kunstenplansubsidie."

Om het Wakanda aan de Amstel te realiseren heeft de Kunstraad 21 speerpunten aan de deur genageld. We vissen de winnende zes er na de breek even uit. Kunstmeisje Kate schreef er destijds in de aanloop naar het rapport dit over.

Hee. Dit ging toch altijd over films?

Grote winnaar is Bohemian Rhapshody, met een volkomen terechte Oscar voor Rami Malek als Freddie Mercury. (Lijstje hier.) Maar het gala van de gouden filmbeeldjes, sinds enkele jaren gekaapt door multimiljonairs die gratuit hun gal spuwen over gewone mensen via de stokpaardjes van de intersectionele identiteitspolitiek, is definitief overgenomen door zaken die niet zo veel met films te maken hebben. Beoogd presentator Kevin Hart (zwart, overigens) werd van de lijst geschrapt wegens "homofobe" grappen, dus de zuivering begon al vooraf. Beeldjeswinnaars zitten ook allemaal in de *diversity- and inclusivity-*categorieën. En dan de show zelf: Regisseur Spike Lee (BlackkKlansman) die iedereen oproept om 'aan de goede kant van de geschiedenis' te gaan staan bij de volgende Amerikaanse verkiezingen, en terugverwijst naar 400 jaar slavernij en Amerikaanse genocide (tekst). Lady Gaga die hoopt dat de Oscars niet alleen voor mannen en vrouwen, maar voor iedereen (?) inclusief zullen zijn - alsof die Hollywood-hal niet van nature ramvol zit met genderfluïde dramaqueens, het zijn allemaal acteurs en actrices ffs. Zelfs op de reservebank voor Oscars, zoals bij 'best production design', werd huidskleur in de Oscar gegraveerd. Die beeldjes gingen bovendien naar een film die helemaal geen Oscars waard was, maar ze kennelijk toch moest winnen: Black Panther. 

Je moest gewoon zoeken naar de schijtlollige witheid dus de klacht van een paar jaar terug over "#OscarSoWhite" is ter harte genomen. Het evenement doet wat nog geen GroenLinks- of D66-congres is gelukt: het is volledig van kleur verschoten. Rami Malek (half Egyptisch) deed zelfs een woordje in het Arabisch bij de persco na afloop. Om het nog wel ontzettend Amerikaans af te sluiten, duikt hij niet in gratuite slachtoffercitaten, want wat hem betreft is het hoogste podium van de internationale cinemawereld 'gewoon' voor iedereen bereikbaar: "We all got a shot at this, we really do." Zeg maar zoals de Perzische LHBTI-immigrant Farrokh Bulsara ook de wereld veroverde als Queen-zanger Freddie Mercury (en dertig jaar na zijn dood een andere immigrant een Oscar oplevert voor zijn briljante filmvertolking van het mysterieuze megatalent). Wel heel fijn voor al die 1-procenters uit Hollywood dat ze er nu ook een beetje bij horen, bij de gewone mensen...

Water is nat. Beren schijten in het bos. Timmermans is dik.

De universiteit Groningen is 450 jaar oud en hoe dat beter te vieren met 'een feestje over diversiteit en inclusiviteit'. Groningen, een uit de kluiten gegroeid dorp in een boerenommeland waar de aaierbal volksvoer is, waar trekkers over de Grote Markt rijden, waar de huizenprijzen nog normaal zijn, waar koffie nog koffie is en waar Sylvana een vage bekende is van TMF, in plaats van die wacke madam die gemeenteraden op stelten zet met rabiate rassentheorieën. Maar hé, de universiteit. De universiteit interviewt zes mensen voor de universiteitskrant en die mensen mogen allemaal oreren over het gebrek aan diversiteit en inclusiviteit in Groningen.

"Groningen is gewoon heel, héél erg wit. Het was een van de eerste dingen die me hier opvielen. Als ik op straat een andere zwarte man zie, dan kijk ik twee keer om. Ik ben trots op het feit dat ik zwart ben, maar het kan ook moeilijk zijn. Er zijn hier gewoon niet veel andere gekleurde mensen." Heel frappant is dat, want de laatste keer dat wij in Lagos waren, was dat heel erg zwart en de laatste keer in Incheon was dat heel erg Koreaans. Een van de eerste dingen die ons opvielen. Als je daar op straat een andere blanke man ziet, dan kijkt men twee keer om. Die mensen zijn trots op het feit dat ze blank zijn, maar het kan ook moeilijk zijn. Er zijn daar gewoon niet veel andere blanke mensen. Gek, dat mensen die moeite hebben met diversiteit altijd zo veel nadruk leggen op verschillen van rassen en kleurtjes. Hiero Groningen, een bindende leestip, met je verziekte diversiteitsdebat.