Terwijl: de echte deepfake was natuurlijk dat 'avontuur' in de VS

Bij De Correspondent deepfaken ze al acht jaar lang betrokkenheid bij de journalistiek, dus dit kon er ook nog wel bij. Hierboven ziet u een video van hoe Mark Rutte eruit zou zien, als hij opeens was veranderd in een afgegleden ex-cabaretier die met behulp van videosoftware slappe teksten uitkraamt die inspirerend zijn voor mensen met wie het toch al goed gaat maar die pas tevreden zijn als alle andere mensen net zo bang worden als zij voor een zondvloed waarop de kans volgens klimaatwetenschappers eigenlijk helemaal niet zo groot is. Knap hoor!
UPDATE: Raad van State helemaal hoteldebotel
UPDATE: Het is ook nog eens gejat van het Belgische Exctinction Rebellion

Als je dit jaar één verhaal leest, laat het dan deze reconstructie van ⁦burgerjournalist Marcel van den Berg over dit gewauwel op De Correspondent zijn

De Belastingdienst, onder druk van de Tweede Kamer die na de Bulgarenfraude een harde fraudeaanpak eiste, sloeg in haar klopjacht op fraudeurs enorm door en misbruikte haar macht door zonder enig bewijs van fraude de uitkering van kinderopvangtoeslag te stoppen met enorm veel leed voor duizenden ouders tot gevolg. Deze week worden politici door de Parlementaire ondervragingscommissie kinderopvangtoeslag gehoord over hun rol in wat de toeslagenaffaire is gaan heten. RTL Nieuws en Trouw brachten de vele misstanden door de Belastingdienst aan het licht. Die zijn niet mals, dit zijn maar een paar voorbeelden: onrechtmatig stoppen van toeslagen, etnisch profileren, stukken achterhouden in rechtszaken, gebruik van nepbewijs, mensen op geheime zwarte lijsten zetten en nog ongeveer 50 andere misstanden. Ongeveer 96% van de ouders die verdacht waren van fraude bleek achteraf onschuldig te zijn. 

Journalist Jesse Frederik van De Correspondent schreef onlangs over deze affaire een artikel met de eerste zes hoofdstukken van zijn nog te verschijnen boek over de affaire. In een podcast met de titel 'Wat de toeslagenaffaire zegt over de noodzaak van een ander soort journalistiek' geeft Frederik flink wat kritiek op de twee journalisten die de vele misstanden onthulden. Zij zouden hun berichtgeving te veel richten op het falen van personen. Ironisch genoeg blijkt nu juist dat het werk van Frederik journalistiek zwaar onder de maat is. 

Frederik zegt tegen iedereen die het wil horen, ten onrechte, dat de Belastingdienst niet de hoofdschuldige was. Die zou slechts een strenge wet uitvoeren die geen ruimte bood voor de menselijke kant. De rode draad is dat de Belastingdienst niet de hoofdschuldige is. In de aankondiging van het boek is letterlijk te lezen "vrijwel iedereen – ministers, Kamerleden, ambtenaren, journalisten – deed wat je van ze zou verwachten, en juist daardoor liep alles mis". In een podcast zegt Frederik daarover op 1:17:09 dat "die wet het grootste probleem is hier". Frederik slaat de plank volkomen mis.

Bregman en zijn als medicijn tegen de realiteit vermomde commerciële oplichterskliek raken razendsnel oververhit en beginnen oorlogstaal uit te braken

"Jemig, wat is er met Rutger Bregman gebeurd? Weg met de democratie, weg met het kapitalisme, weg met de rechtsstaat, weg met de redelijkheid en op weg naar een technocratische oorlogseconomie. En dat verpakt in een TINA-jasje. Waar is de optimist gebleven?", aldus een geschrokken lezer van het laatste manifest van Rutger Bregman. Nou was de jongbejaarde DWDDominee natuurlijk nooit een echte optimist (dat acteert hij alleen maar, zoals de hele cast van de Correspedant acteur in een tragisch toneelstuk is), maar de radicalisering van het door de MSM heilig verklaarde prekertje zet wel erg rasse schreden nu. Is het omdat niemand naar zijn basisinkomen-bullshit wil luisteren? Is het omdat opschrijven dat 'alle mensen deugen' het nog niet automatisch waar maakt? Is de klimaatkolder hem oprecht naar de kop gestegen, of heeft hij gewoon een nieuw verdienmodel voorbij de waan van de dag gevonden?

Hoe dan ook, hedenmorgen verklaart Bregman de oorlog aan iedereen die niet doet wat hij zegt. In gezwollen oorlogsretoriek over missies & mobilisatie, over rantsoenen en strenge belastingregimes, over bloed, zweet en tranen, over de noodzaak om de rechtsstaat buitenspel te zetten om de heilige doelen te bereiken (Ga je provinciehuisdeuren plat lullen, Rut?), maar wel met een moratorium op kernenergie (want kerncentrales maken kryptoniet tegen het klimaatmoralisme). Zelfs historische oorlogsposters worden er bij gesleept. En dat alles duurzaam verpakt in heel vaak het woordje "moeten" en natuurlijk het woordje "ik", want Bregmans weet zijn werelds idealen vooral heel goed op zijn eigen ego te projecteren. Prima jochie. Jij eerst. Maar wij lezen net in de Lonely Planet dat we in 2020 een heleboel extra toeristen op Schiphol kunnen onthalen, en dat Nederland klaar is om te feesten vanwege 75 jaar bevrijding. Dus we wensen je veel verbetenheid met je oorlogsretoriek, maar wij gaan chocola en sigaretten uitdelen langs de invalswegen van dit land, en met de meisjes in het hooi volgend jaar.

Ga eerst de GGD maar overtuigen dat je communistische klimaatmobilisatie heus niet schadelijk is voor de gezondheid...

Voorbij de waan van de dag kom je kennelijk bij de waan van de ironieloze PR-eigenpijperij

Niet samen te vatten? Wij hebben het boek nog niet gelezen, dus hier alvast een poging. *Veel beleidsmakers zijn bang dat mensen misbruik maken van uitkeringen, subsidies en andere regelingen. Om dat te voorkomen is veel beleid gericht op het controleren van mensen die de overheid eigenlijk zou moeten helpen. Dat is niet alleen ontzettend duur en inefficiënt, het zorgt ook voor onrechtvaardige situaties. Om dit punt te illustreren noemt Bregman een aantal voorbeelden die hij ogenschijnlijk van allerlei kanten bespreekt, maar dan toch vooral de kanten die zijn eigen stelling ondersteunen. Verder staat er ook nog heel vaak 'ik dacht eerst dat het zus zat, maar ik zat er helemaal naast, het zit eigenlijk zo'. *Zo. Nu al zin in 10 september. Het wordt episch.

Amerika-oplichters willen oppermod van Nederland spreken.

Wij hebben een setje huisregels. De Corrie heeft een duimendik boek vol onnodig diepzinnige duiding die begint met de vraag “Wat is een huisregel” en eindigt met een pistoolduel in de tuin van Versailles. Toch willen ze graag leren van de beste, dus zitten ze in de mail met een bericht voor G-Unite, oppermod der stijlloze commentpanelen sinds de vroege 2000s:

“Hoi, ik ben op zoek naar G-Unite, jullie oppermod,

Vandaag publiceerde ik op De Correspondent een kort stuk over de manier waarom wij modereren en hoe we dat zouden willen verbeteren. Het stuk vind je hier. (lol, paywall - red.)

Het lijkt me heel leuk als G-Unite onder het stuk zou willen reageren. Op GS hebben jullie natuurlijk ook met moderatie te maken en juist omdat jullie een nogal ander soort medium zijn lijkt het me wel interessant als we dat eens naast elkaar leggen ;)

Uiteraard kan ik voor een lidmaatschap zorgen, mochten jullie hier in geïnteresseerd zijn!

Hartelijks,

Gwen Martèl
Gespreksredacteur(Onnodig pedant woord voor ‘mod’ - red.)

Hallo vaderlandse media, hoe lang gaan jullie dit nog negeren?

Het zoemt al maanden in de online onderstroom: het Amerikaanse avontuur van De Correspondent is een  grote oplichting. Maar je weet hoe dat gaat: wie praat, slaapt bij de vissen. Totdat de tongen eenmaal los komen en dan gaat het hard. Nadat de eerste overstapper dit weekend haar mond open deed over de Amerikaanse oplichtingspraktijken van The Correspondent, volgen er meer. En niet zomaar meer, maar acclaimed author & journalist David Simon, schrijver van The Wire aka de beste misdaadserie ooit. David Simon is strictly a suit & tie motherfucker die als ambassadeur voor de Corrie optrad, dus als die schrijft dat Robbie & Ernst-Jan eigenlijk gewoon red tops stonden te slingen on one of them corners, dan weet je dat H.L. Mencken ligt te tollen in z'n journalistengraf:

"I can speak for my own experience. I was recruited to endorse this project by Mr. Pfauth on the explicit premise of a US edition and his direct references to me about the opening of a New York office. This is entirely disappointing. And to be clear we were not discussing a physical office space so much as US-based reporting with the first hires being likely based in NY, with a hope for expansion thereafter. The US-based talent and voice was key for me, even if home-base was overseas."

Wijnberg en Pfauth doen ondertussen een Jimmy McNulty, qua superonschuldige bambi-ogen opzetten en "What the fuck did I do?" schijnheilen, maar - laatste Wire-referentie, sorry - Omar is comin', yo. 
UPDATE 18u30: Eerst waren het slechts 12 klagers op Twitter, zei Bob Rijndwerg, maar nu geeft Correspondent Crowdfop & Phishing toch maar toe: "Yes, we scammed." Dat Amerikaanse avontuur is over&done with .

Overgestapte Buzzfeeder doet heerlijk boekje open over de bullshit van Bob Rijndwerg en Ernst-Jan Faut en hun Amerikaanse crowdfund-scam.

Ken je dat verhaal nog van die self-made mediamagnaat die met zijn magazine de VS ging veroveren? Die spande talloze Amerikaanse influencers voor zijn commerciële karretje, haalde miljoenen op, en ging vervolgens lekker niet naar Amerika. Het is de klucht van het jaar, maar Nederlandse MSM borstelen elkaars schouders altijd schoon van elkaars roos, dus iedereen doet of het doodnormaal & nooit gebeurd is dat Rob Wijnberg de kluit stevig heeft belazerd om miljoenen op te halen voor een paar mensen die vanuit Amsterdam Engelstalige ik-vormstukjes gaan tikken. En wij weten ook wel: media over media, gaap. Maar een ex-medewerker doet ff een boekje open over Rob z'n oplichterstruuk en we vinden dat zulks toch echt niet onopgemerkt & doodgezwegen mag worden. 

Want Wijnberg wil een 'medicijn tegen de waan van de dag' in een wereld waarin "onafhankelijke" media zichzelf reclamevrij en "zelfstandig" (lees: met een mix van abonneegeld en een heleboel subsidiepoet) staande kunnen houden, maar wat je krijgt is een permanente marketingcampagne van een paar policor ijdeltuiten die tegen de SJW-borderline aanschurken en met hulp van NPO en MSM een zeepkist in de ik-vorm getimmerd hebben waar Rutger Bregman zijn activisme voor het basisinkomen en afkeer tegen rijke mensen vanaf kan schreeuwen. 

Het Amerikaanse avontuur is de media heist of the year: Wijnberg en Pfauth zijn naar het land met de meeste hysterische media gegaan om daar met hun progressieve oplichterstruuk over waanvrije media miljoenen uit Amerikaanse zakken te kloppen voor een dependance in New York, om vervolgens doodleuk in 020 te blijven met hun faux chique koffietafelmagazine waar de witte wijn sippende elite alleen maar lid van worden omdat het zo deftig klinkt op ons kent ons-feestjes. Uiteindelijk is De Correspedant gewoon het Fyre Festival van de policor journalistiek en het is hilarisch om te zien wie er allemaal in tuinen. Kudo's daarvoor, Rob. Jezelf heilig verklaren is een lucratieve zet gebleken.

Maar het is allemaal opgehangen aan spin, bullshit en schimmige bestedingen en nu voelen mensen die diep in de buidel getast hebben en zich aan het Amerikaanse avontuur verbonden zich verraden door de Corrie Con: "I honestly felt like it was a betrayal, and we had raised funds on false pretense."

UPDATE: Er is zelfs een Amerikaans twitteraccount dat de hele Corrie Scam volgt & duidt.

“Zullen we op den duur evolueren? Zowel voor individuen als voor samenlevingen geldt dat ze vaak pas grote veranderingen ondergaan na een extreem schokkende gebeurtenis. Auschwitz maakte althans in het Westen eindelijk een einde aan het openlijk antisemitisme. Zou dit zonder de Holocaust ook zijn gebeurd?

Het ‘beste’ scenario in de huidige omstandigheden lijkt me dus dat zich op ecologisch vlak een ramp voordoet die groot genoeg is om de mensheid wakker te schudden, maar niet groot genoeg om ons uit te roeien. Om met de grootste aforist van onze tijd Donald Trump te spreken: Sad!’”

Jammer dat we het niet meer kunnen navragen, want we hadden graag de mensen in de kampen het volgende dilemma voorgelegd: de gaskamer of toch liever nog een tijdje antisemitisme? Volgens Luyendijk was de eerste optie namelijk best nuttig voor het verdere verloop van de geschiedenis. Want van antisemitisme hebben we nu gelukkig geen last meer.

Klimaatpopulisme is een beetje voor links wat ‘de moslims nemen alles over’ voor rechts is: Armageddon is nabij, maar de domme mensen in de vinexwijken hebben maar niet door wat er aan de hand is.

Vandaag bedient front trooper van de constructieve journalistiek -een sjieke term voor de feiten zo verbuigen totdat ze vanzelf beter binnen het partijprogramma van GroenLinks passen-, het platform der Yogasnuiverts op zijn wenken: ‘de grote boze kapitalistische markt’ heeft het weer eens gedaan, want de domme mense kunnen helemaal niet omgaan met de keuzevrijheid die ten grondslag ligt aan de vrije markt want de mense weten helemaal niet wat goed voor hunnie is en daarom staat Dominee Luyendijk nu helemaal alleen met drie andere Correspondent lezende quinoakauwers in de grote strijd tegen de klimaatverandering.

Maar precies wat hij beweert te bestrijden –gemakzuchtige “populistische bullshit” in plaats van verdieping en nuances- verheft Dominee Luyendijk zelf tot nieuwe hoogten om zijn eigen markt te bedienen. In plaats van te pleiten voor een correctie van uitwassen van de marktwerking, gooit hij het kind met het badwater weg om het in zijn kringen salonfähige punt te maken dat ‘het foute kapitalisme’ weer eens de grote boosdoener is en trekt voor het gemak op betuttelende wijze de hele keuzevrijheid en vrije markt in twijfel. Een luie analyse die 'de markt' tot een abstracte zondebok verheft. En dat terwijl die markt, in combinatie met eigendomsrechten en een functionerende rechtstaat, juist de welvarende maatschappij creëerde waar Joris nu zijn te duur geprijsde kutboekjes kan slijten in de stationsAko’s. Ondankbaar much. Sad!

Die faalwebel van de vvd en die feeks van D'66 leidden de boel een weekje af van waar het echt om ging, maar gelukkig neemt de Correspedant ons vandaag weer mee naar de wondere wereld van de échte feldwebel, Thierry Baudet.

Hoe Thierry Baudet aan de lippen hing van Jean-Marie Le Pen, luidt de als klikbeet geschreven kop waar je toch weer in tuint omdat je weet: dat wordt weer een hele lange maandag vol identitair linkse ziejewel-complottheorieën over hoe Baudet met zijn bruine laarzen door de porseleinkast van het postmodernisme gaat stampen. In 2009 (ja ze moeten diep graven) ging Terry op "audiëntie" bij Jean-Marie le Pen, de Holocaust ontkennende witte supremacist die zo fout was dat zelfs zijn eigen dochter hem uit zijn eigen rechtsnationalistische partij flikkerde. Ja, Jean-Marie is inderdaad een soort Jared Taylor met de Franse slag. Niet iemand om vrienden mee te willen zijn, maar wéér lukt het Baudet om zich te associëren met bruin schuim. Tweemaal ging hij langs, hij plugde diverse guurrechtse ideeën die Le Pen ook propageert/de, en hij zegt wel eens "boreaal" en dat schijnt een eng woord te zijn waarmee je de hondenfluit blaast naar raszuiverheidswensers. Himmler gebruikte het ook, mocht de 'Baudet is een fascist'-ondertoon van de Corrie nog niet duidelijk zijn.

Wat een en ander echter weer zo fucking tragisch maakt, is dat La Correspédante het verhaal opschrijft in de streekromanproza waar we hen zo vreselijk om haten. Veel te veel ik-vorm, veel te veel getuigenis in de belijdenis, dat afgrijselijke 'van uit jezelf schrijven' waar je als lezer zo'n gruwelijke jeuk van krijgt op plekken die zich niet laten krabben. Daarmee kweek je de sfeer van een anekdote, waarbinnen je de journalistieke normen lekker los kunt laten om het verhaal naar eigen smaak in te kleuren. Het nieuwsfeit is: Baudet was in 2009 bij Le Pen Senior, en een paar jaar later nog een keer. Al het andere is vrij associëren over Le Pen, Baudet en de rotte donkerbruine fundamenten waar het Forum voor Democratie op gebouwd zou zijn, samengesteld uit stukjes van een puzzel die in omgekeerde volgorde is gelegd: de fascistische foto was er al, en in het artikel worden de puzzelstukjes van dat plaatje losjes verspreid door de tekst, op een manier waardoor de lezer denkt dat hij zélf de puzzel heeft gelegd. Maar de zin "Ineens viel alles op zijn plek: Le Pen is Baudets peetvader" is helemaal geen feitelijke conclusie, het is de interpretatie van de auteur. 

Onze eigen conclusie: Het blijft lastig om Baudet een boeman te vinden als zijn beschuldigers allemaal zulke bangige meisjesachtigen zijn. Enfin. Heeft Joris Luyendijk al wat alarmistisch getweet?

Correspondentmeisje schrijft over de ideale wereld die haar beloofd was. Valt dat even tegen.

Of je het hele verhaal wil lezen, moet je zelf weten (vrij land), maar in een lang en voor ons bierverweekte blogbreintjes onbegrijpelijk stuk over moeilijk postmodern feminisme viel bovenstaande kwoot op. De auteur van het verhaal, Bregje Hofstede ("1988, studeerde kunstgeschiedenis in Utrecht, Parijs en Berlijn"), dacht dat racisme en seksisme en andere nare menselijke gewoontes waren uitgeroeid. Dat valt dus tegen.

Nou erkent Bregje (of moeten we Mevrouw Hofstede zeggen?) gelukkig 1 zin verder dat vrouwen in Nederland 'niet meer wettelijk gediscrimineerd worden', maar ze had het toch graag op basis van de torenhoge verwachtingen allemaal wat eerlijker gezien. En dan denken wij simpele sujetten van het weke en verslavingsgevoelige mannelijke geslacht: Ja maar... kijk eens om je heen dan. De ideale wereld bestaat toch alleen in de hoofdjes van de maakbaarheidsdenkers? Diezelfde maakbaarheidsdenkers, die de afgelopen decennia de SamSams en de schoolboekjes geschreven hebben, de televisieprogramma's hebben gemaakt  en de culturele markt hebben gecreëerd waar millennialmeisjes zoals Bregje, pardon: de feministische autonome mevrouw Hofstede, hun vertekende wereldbeeld van vrijheid, gelijkheid en broederschap in een wereld zonder racisme, discriminatie en sekseverschillen hebben geleerd? 

Hoe vooruitstrevend onze samenleving ook is in haar gelijkheidsdenken, en hoe ver we daarin qua wetten & waarden ook voor lopen op de overgrote rest van de wereld: ook onze wetten, regels en progressieve moraal hebben toch nog nooit alle menselijke uitwassen kunnen uitbannen? De wereld is toch helemaal niet eerlijk?  Als er 99 mensen lief zijn voor hondjes, is er altijd wel die ene klootzak nummer 100 die zo'n beest toch een rotschop geeft. En in landen als Verleptië, Uitheemsië en Regressië zijn het er misschien wel 5, of 10, of 50 die zo'n schop geven.

Maar GeenStijl, so you're saying dat je dan maar niet feministisch moet zijn?

Neen. Maar mevrouw Hofstede schrijft haar alinea als een te diepe verzuchting over een wereld die niet aan háár verwachtingen wil voldoen, waardoor zij nu strijd moet leveren die anderen al voor haar gedaan hadden moeten hebben. Zij is hier weer het slachtoffer. En zo werkt het dus niet. Zo kweek je feministisch fundamentalisme, met uit slachtofferlust geboren schuldvingerwijzing, met excessieve taalpolitiedrang en met de de soms ronduit agressieve uitsluiting van andere opvattingen in het algemeen en het "blanke mannelijke patriarchaat" in het bijzonder waar de postmoderne feministen zich zo gretig van bedienen.

Noem ons maar simpele primaten. Maar alles wat Bregjes diepe verzuchting over verwachtingen versus werkelijkheid ons zegt, en wat in haar citaat wordt samengevat, is dat de progressieve babyboomers met hun maakbaarheidsideaal de sneeuwvlokjes hebben gekweekt die wij nu kennen als postmoderne millennials, die van klagen over de marginale tekorten in hun extreem verwende bestaan een businessmodel hebben gemaakt waarin ze ánderen willen laten werken om hén uit de slachtofferpositie te bevrijden. Dacht het ff niet. Man up, mevrouw Hofstede.

(Trouwens. Zelfverklaard fundifeministe Anne Fleur vond het artikel ook te moeilijk, want die snapte zelfs de plaatjes niet. Valt dat even tegen.)