Deze week aan de ene kant een triomfantelijk bericht dat de criminaliteit in ons kikkerlandje daalt, aan de andere kant bleek er anderhalf miljard euro meer verdiend te worden aan wietteelt dan gedacht. Iets wat ook een hoger BBP en afdracht aan Brussel geeft.

Zolang het Wetenschappelijk Onderzoeks- en documentatiecentrum van Justitie en Veiligheid (WODC) nog op de veertiende etage van het ministerie zit, zijn hun rapporten besmet. Alsof het een reclame van een verzekeraar is, een tweedehandsauto of een uitzending in de tijd voor politieke partijen. 

Toch heeft het WODC eindelijk ruiterlijk wordt toegegeven dat de Anti Fascistische Actie zelden wordt vervolgd en daardoor straffeloosheid ervaart. Die conclusie is pijnlijk, maar de beperkte informatiepositie van het WODC is nog veel erger. 

Het eerste praktisch probleem zijn activisten met dezelfde zwarte kleding en gezichtsbedekkende kleding. Daardoor is moeilijk te zien wie precies wat gedaan heeft. Daardoor blijft veel opsporing en vervolging uit. In het sleepnet wordt deze vis niet gevangen.

De samenvatting van het rapport wekt de indruk dat AFA alleen in het buitenland bomaanslagen pleegt. Dat is een beetje vreemd aangezien de politie in 2016 nog een bom gevonden heeft vlak voor een demonstratie. Een bom die de politie een paar maanden lang een nepbom heeft genoemd, om daarna toe te geven hoe het zat. Een Pauline Krikketje. 

Wellicht omdat de bom bestond uit twee grotere rookbommen en een wekker. Voor uw beeldvorming, een videootje van een paar maten kleiner. De antifascisten gebruikten in 1986 ook al zo'n rookbom toen ze deze bij Hotel Cosmopolite naar binnen gooiden tijdens een vergadering van de Centrum Democraten met de Centrumpartij. Het hotel brandde tot de grond toe af.

De secretaresse van de CD viel bij haar vlucht vanuit de eerste etage zo ongelukkig dat haar been moest worden geamputeerd. Later trouwde ze met Hans Janmaat en werd gekozen als Kamerlid. Het behaagde het presidium vervolgens om haar een werkkamer op zolder zonder lift te geven.

Lang over nagedacht en toch opgeschreven: waar zijn de honden als je ze nodig hebt? Natuurlijk hebben we hier vrijheid om te demonstreren en hoe gul Rotterdam daar mee is, is vandaag andermaal getoond. Geen vergunning, wel Turken. 2016 revisited zeg maar. Gaaf land hé, Nederland?

Het wachten is op de beelden waarop een jankturk zegt dat ie ‘alleen maar geslagen en geslagen en geslagen’ werd. Ja én? In Turkije was je allang in een kerker geëindigd voor wat je mogelijk dénkt, laat staan wat ze met je doen als je het uitspreekt ook.

Gelukkig kun je in Nederland als Turk op elk willekeurig moment op elke willekeurige plek in het Turks je liefde voor Erdogan betuigen. Je zou natuurlijk ook op het vliegtuig kunnen stappen richting Erdoganistan en je ‘soldaat van Erdogan’ heil in zijn leger bij Afrin, Syrië kunnen opzoeken maar dat is zeker te veel moeite. Minder veilig ook.

Ons Ebru over de kwaadaardige kippetjes van de Linda en de halfapen die er helemaal niet waren

De Nederlandse media is te klein om ruzie te maken leerde ’s lands belangrijkste artiestenmanager me ooit – niet toevallig de manager van Linda de Mol – maar soms moet je opkomen voor je gelijk, je rechten en principes.

Het is één ding om een voorschot te nemen op inwoners van dit land die je van seksisme, racisme en discriminatie zullen beschuldigen naar aanleiding van een column en een totaal ander ding om geframed te worden dát je racistisch zou zijn. Uiteraard staat er niets racistisch in mijn column – ik moet het eerste medium nog tegenkomen dat een racistische column zou accepteren – maar laat het aan het kippetje van dienst @lindanieuws over om een column die spot on is, te framen als racistisch. Sterker nog, kippetje zegt dat ‘wij er nogal van schrikken’.

Het WODC kwam met zwaarlijvig onderzoek dat wietteelt niet te legaliseren zou zijn. Iets wat geslikt werd, terwijl het tegenbewijs gevormd wordt door Chili, Colombia, Iran, Colorado, Jamaica, Maine, Washington en Uruguay. Er zijn complete landen en staten die aantonen dat legale productie kán.

Een ander onderzoek ging over de effectiviteit van het drugsbeleid. Terwijl in rapporten het beleid en de mislukte vastgelopen reorganisatie van de politie bejubeld wordt, zijn er al twintig jaar berichten dat politie & justitie geen grip hebben op drugsdealers.

Dat is ook niet verwonderlijk aangezien gebruikers meer verslaafd de gevangenis uitkomen dan ze binnenkwamen, drugs beter verkrijgbaar zijn achter de muren dan op straat en de criminele sector kansarme jongeren goed betaald. Zelfs straatdealers die regelmatig gepakt worden, verdienen meer dan modaal, belastingvrij naast de uitkering.

Nou, hier volgt een kleine reconstructie. Columniste Hanina Ajarai schrijft dan misschien met de bezieling en humor van een Duitse ambtenaar, op 20 juli was ze wel gewoon eerlijk over hoe haar tribale loyaliteit prevaleert over d'r binding met  het Koninkrijk der Nederlanden. 298 overleden MH17-passagiers deden d'r welgeteld niets, maar van het voortijdige bijna-overlijden van voetbal-Mocro Nouri daarentegen, was ze goed stuk. Toen was d'r lot natuurlijk al bezegeld, zoals bleek uit de naar GS gelekte redactiemail, maar AD-chef Nijenhuis speelt het even via het diplomatieke media-incestkanaal. Hij speelde de scoop zo'n twee weken geleden z'n oude krantje toe, en nu heeft een of andere NRC-webnoob het artikel per ongeluk gepubliceerd met de url nog-niet-publiceren-columnist-hanina-ajarai-weg-bij-ad-om-column. Enfin, ze wordt uit een vliegtuig gemieterd omdat we volgens de AD-chef "Hebben moeten constateren dat er onvoldoende binding was met de lezer”. En dat ze eigenlijk vanaf moment 1 niet kon schrijven krijgt ze ook nog even subtiel toegeschoven: "Volgens hem heeft zijn beslissing, die hij twee weken geleden maakte, “niet alleen” te maken met de column over MH17 en Nouri." Verder weet de chef te melden dat “Nederland verkleurt en het onze taak is om onze lezers daarover te informeren. Ik had gehoopt dat dat op deze manier zou werken, maar we hebben het een jaar de kans gegeven.” Kortom, de vacature staat weer gapend open. Tofik, kom er maar in jongen!